Prace oryginalne zamieszczone w pierwszej części numeru dotyczą szeroko rozumianej patologii kręgosłupa dziecięcego.

Chowańska i wsp. analizują zasadność badania kręgosłupa dziecięcego w pozycji siedzącej z zastosowaniem tak zwanego testu Adamsa w celu wykrywania skolioz i kifoz. Pozycja siedząca posiada przewagę nad powszechnie dotąd stosowaną pozycją stojącą poprzez zapewnienie stabilności posturalnej, usunięcie wpływu skośnej lub skręconej miednicy oraz nierównej długości kończyn dolnych na kręgosłup. W prezentowanych wynikach w pozycji siedzącej wystąpiła silniejsza korelacja parametrów badania klinicznego z parametrami badania techniką topografii powierzchni ciała. Publikacja może mieć znaczenie praktyczne w doskonaleniu sposobów wykrywania schorzeń kręgosłupa dziecięcego i zmniejszyć nadmierną obecnie liczbę rozpoznań fałszywie dodatnich i fałszywie ujemnych.

Stoliński i wsp. oceniają poprawność ruchu czynnej korekcji postawy wykonywanego przez dziecko na komendę „stań prosto”, „wyprostuj się”. Dowodzą, że wbrew intencjom rodziców i opiekunów, w następstwie takiego polecenia dziecko wykonuje nieprawidłową sekwencję ruchów prowadzącą do pogłębienia wadliwego ustawienia kręgosłupa. Świadczy to o potrzebie edukacji dzieci w zakresie rozumienia prawidłowej i nieprawidłowej postawy oraz sposobów czynnej korekcji. Warto nadmienić, że zagadnienie to jest niedostatecznie obecne w programach zajęć wychowania fizycznego i zajęć gimnastyki korekcyjnej.