Choroby nerek są powszechne we wszystkich grupach wiekowych, jednak powszechna wiedza o ich specyfice w skrajnych zakresach życia może być niewystarczająco aktualna, nawet wśród specjalistów. Dlatego zaproszono nefrologów pracujących stale z najmłodszymi dziećmi i osobami starszymi do publikowania w tym numerze „Postępów Nauk Medycznych” i podzielenia się swoją wiedzą z innymi lekarzami.

Choroby nerek mogą być obecne od początku życia jednostki. Jeśli tak się dzieje, to zazwyczaj jest za to odpowiedzialne tło genetyczne, także w przypadku zespołu nerczycowego. Wczesne wystąpienie białkomoczu i jego oporność na kortykosteroidy wysoce uprawdopodabniają istnienie mutacji genetycznej. Leczenie takich przypadków jest znacznie utrudnione, a czasami wymaga tak agresywnej terapii jak obustronna nefrektomia z następowym przeszczepieniem nerki (1). Zespół nerczycowy lub krwinkomocz występujące w podeszłym wieku mogą być równie dużym wyzwaniem dla nefrologów, ponieważ wykonanie biopsji nerki u tych pacjentów nie jest czasami możliwe ze względu na przyjmowane przez nich leki lub stan fizyczny. Diagnostyka różnicowa i opcje terapeutyczne dostępne u osób w podeszłym wieku z nefropatią IgA, najczęstszej u osób dorosłych i szybko rozpowszechniającej się glomerulopatii jest przedmiotem zainteresowania wielu specjalności zajmujących się seniorami (2).

Ostra niewydolność nerek (AKI), której częstość rośnie we wszystkich grupach wiekowych, ma poważne rokowanie, zarówno krótko i długoterminowe (2, 3), niezależnie od wieku. Dla jego poprawy niezbędne jest wczesne rozpoznanie AKI. Jest rzeczą optymistyczną, że markery wczesnego uszkodzenia nerek (cystatyna C, żelatynaza neutrofili związana z lipokaliną, cząsteczka uszkodzenia nerek-1, interleukina-18, wątrobowe białko wiążące kwasy tłuszczowe), wszystkie z powodzeniem stosowane u dorosłych, mogą być również używane u noworodków (3). Mimo to, śmiertelność związana z AKI jest wśród najmłodszych nadal wysoka. Na drugim biegunie spectrum wieku, AKI rozpoznano u nawet 25% osób hospitalizowanych, ale tylko jeden na pięciu z naszych pacjentów z rozpoznaniem AKI miał mniej niż 75 lat (4).