© Borgis - Nowa Medycyna 3/2013, s. 104-106
*Grzegorz Opielak1, Łukasz Szeszko2, Jakub Piotrkowicz2, Mykola Tsyganok2
Omdlenia w praktyce lekarza Szpitalnego Oddziału Ratunkowego
Fainting spells in practice of a hospital doctor of the accident and emergency ward
1Katedra i Zakład Anatomii Prawidłowej Człowieka, Uniwersytet Medyczny, Lublin
Kierownik Katedry i Zakładu: prof. dr hab. Ryszard Maciejewski
2Studenckie Anatomiczne Koło Naukowe, Katedra Anatomii Prawidłowej, Uniwersytet Medyczny, Lublin
Opiekun Koła: dr n. med. Grzegorz Opielak
Summary
Introduction. Transitional losses of consciousness caused by reducing of the perfusion of the brain are a frequent medical problem which the doctors of different specialities encounter, especially a staff of the accident and emergency ward.
Aim. Evaluation of the percentage of medical interventions on A&E department caused by transitional losses of consciousness.
Material and methods. Information was taken from analysis of the book of A&E department of the district hospital in Janów Lubelski in the period from 1 January 2004 to 31 December 2010.
Results. 225 cases of transitional losses of consciousness were recorded in the examined seven-year period towards 3201 total of admitted patients. The lowest percentage of medical interventions due to syncope was reported in 2004, and the largest in 2009.
Conclusions. Transitional losses of consciousness constitutes one of main elements of the work of doctors of A&E department and general practicioner. Transitional loss of consciousness can be symptoms of serious illness or injury. These incidents should not be underestimated.
Wstęp
Przejściowe utraty przytomności spowodowane zmniejszeniem perfuzji mózgu są stosunkowo częstym problemem medycznym, z którym stykają się lekarze różnych specjalności, zwłaszcza personel Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (SOR) (1). Omdlenia należy różnicować ze stanami napadowymi przebiegającymi z pełną lub częściową utratą przytomności (2). Występowanie, mechanizm, obraz kliniczny, rokowania różnią się w poszczególnych grupach wiekowych (3). Przyczyny omdleń można sklasyfikować jako omdlenia odruchowe (> 37% wszystkich przypadków), wywołane hipotensją ortostatyczną (20% wszystkich przypadków) (4), kardiogenne czy z przyczyn mózgowych (5). Omdlenia najczęściej nie zagrażają życiu pacjenta, jednakże stosunkowo niegroźna chwilowa utrata przytomności może spowodować obrażenia ciała, których konsekwencje mogą stać się poważne (6, 7). Każde zdarzenie przejściowej utraty przytomności, szczególnie epizody powtarzające się, należy diagnozować, możliwie leczyć przyczynowo. Istnieją też inne przyczyny zaburzeń świadomości, które nie są omdleniami, a często błędnie są interpretowane przez pacjentów jako omdlenie. Są to zaburzenia przebiegające z ograniczeniem świadomości lub jej utratą. Należą do nich zaburzenia metaboliczne, np. hipoglikemia, napad padaczkowy, przemijający napad niedokrwienia mózgu w obszarze unaczynienia tętnic kręgowo-podstawnych (8, 9). Inne zaburzenia przypominające omdlenie, ale przebiegające bez utraty przytomności, to np. katapleksja, napady padania, zaburzenia psychogenne np. u osób z nerwicą histeryczną (7).
Cel pracy
Celem pracy była ocena zjawiska przejściowej utraty przytomności, ocena interwencji medycznych z powodu omdleń u pacjentów Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala Powiatowego w Janowie Lubelskim w latach 2004-2010.
Materiał i metody
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Wiśniewski A: Utraty przytomności u młodzieży. Nowa Pediatria 2008; 1: 2-7. 2. Kozłowski D, Ko?luk E, Krupa W: Patomechanizm omdleń wazowagalnych. Folia Cardiol 2000; 7(2): 83-86. 3. Jędrzejczak J: Diagnostyka różnicowa napadów niepadaczkowych. Nowa Klinika 2002; 13: 13008-13012. 4. Scott WA: Evaluating the child syncope. Pediatria Ann 1991; 20: 350. 5. Kanter JR: Syncope. [In:] Gilettem PC, Garson A (eds.): Clinical pediatric arrhythmias. W.B. Saunders Comp., Philadelphia 1999: 251-286. 6. Benditt DG: Neurally mediated syncopal syndromes: Pathophysiological concepts and clinical evaluation. PACE 1997; 20(2): 572-584. 7. Szczeklik A: Choroby wewnętrzne. Medycyna Praktyczna, Kraków 2011: 520-521. 8. Trzebski A: Autonomiczny układ nerwowy i mięśnie gładkie. [W:] Traczyk WZ, Trzebski A (red.): Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i klinicznej. PZWL, Warszawa 2001: 277-330. 9. Fitzpatrick AP, Banner N, Cheng A: Vasovagal syncope may occur after orthotopic heart transplantation. J Am Coll Cardiol 1993; 21: 1132-1137. 10. Sutton R, Benditt D, Brignole M, Moya A: Omdlenia – diagnostyka i leczenie według wytycznych 2009 European Society of Cardiology. Medycyna Praktyczna 2010; 3: 23-27. 11. Moya A, Sutton R, Ammirati F et al.: Guidelines for the diagnosis and management of syncope (version 2009): the Task Force for the Diagnosis and Management of Syncope of the European Society of Cardiology (ESC). Eur Heart J 2009 Nov; 30(21): 2631-2671. 12. Rejdak K: Zaburzenia przytomności – nowe koncepcje w klasyfikacji i patogenezie. Neurol Prakt 2011; 11(6): 8-13. 13. Gajek J, Zyśko D, Mazurek W: Efficacy of tilt training in patients with vasovagal syncope. Kardiol Pol 2006; 64: 602-608. 14. Veltmann C, Wolpert C, Sacher F et al.: Response to intravenous ajmaline: a retrospective analysis of 677 ajmaline challenges. Europace 2009; 11: 1345-1352. 15. Smith ML, Ellenbogen KA, Eckberg DL: Subnormal parasympathetic activity after cardiac transplantation. Am J Cardiol 1990; 66: 1243-1246.
