Streszczenie
Wstęp. Głównymi przesłankami warunkującymi wybór postępowania u chorych na PCa jest zaawansowanie kliniczne raka i jego złośliwość. Oceny klinicznego zaawansowania guza (cT) dokonuje się na podstawie wielu przesłanek: sPSA, DRE, TRUS, biopsji oraz badań obrazowych (MRI i TK). Dokładność oceny stopnia klinicznego zaawansowania PCa ma ogromny wpływ na dalsze losy chorego, gdyż wpływa zasadniczo na podjęcie decyzji terapeutycznej.
Cel pracy. Porównanie stopnia klinicznego i patologicznego zaawansowania raka stercza.
Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiły gromadzone prospektywnie dane medyczne dotyczące kolejnych 212 chorych poddanych prostatektomii radykalnej (PR), u których raka stercza rozpoznano na podstawie wielomiejscowej biopsji rdzeniowej stercza wykonanej pod kontrolą ultrasonografii przezodbytniczej.
Wyniki. Na podstawie badania stercza palcem przez odbytnicę (DRE) u 82 (38,7%) chorych nie stwierdzono nieprawidłowości, które mogłyby sugerować istnienie PCa. Podejrzenie raka zaawansowanego miejscowo (cT3a) wysnuto u 3 (1,4%) mężczyzn. TRUS wykonana w czasie biopsji stercza nie wykazała zmian, które mogłyby sugerować istnienie PCa u 68 (32,08%) mężczyzn. Nieprawidłowości struktury stercza sugerujące PCa wykryto aż u 144 (67,9%) chorych. Ujemny margines specymenów operacyjnych stwierdzono u 153 (72,2%) chorych. PSM wykryto u 59 (27,8%) operowanych. Nacieczenie nowotworowe torebki stercza (Pcaps-1) stwierdzono w 58 (27,4%) specymenach operacyjnych, zaś naciekanie pozasterczowe (ECE) w 78 (36,8%). Nacieczenie pęcherzyków nasiennych przez PCa stwierdzono u względnie niedużego odsetka chorych (11,8%). Nasze dane świadczą o znacznym niedoszacowaniu stopnia zaawansowania PCa na podstawie przesłanek klinicznych: raka klinicznie ograniczonego do stercza rozpoznano u prawie 98% chorych, zaś raka rzeczywiście ograniczonego do stercza (pT2) tylko u prawie 59% operowanych.
Wnioski. W naszym badaniu stopień klinicznego zaawansowania PCa (cT) różni się od stopnia zaawansowania patologicznego (pT) u znacznego odsetka chorych poddanych prostatektomii radykalnej, przy czym znacznie częściej występuje niedoszacowanie cechy T niż jej przeszacowanie.

Summary
Introduction. The main premises for the choice of treatment in patients with PCa are the clinical stage (cT) and malignancy. Assessment of cT is made on the basis of sPSA, DRE, TRUS, biopsy, and – in some patients – computer tomography (CT) of the pelvis and/or resonance imagining (MRI). Accuracy of clinical stage of PCa has a great impact on therapeutic decisions.
Aim. Comparision of clinical and pathological stage of prostate cancer.
Material and methods. Research material consisted of prospectively collected medical data for 212 consecutive patients who underwent radical prostatectomy (RP) in the Urology Clinic of the CPME and were diagnosed with PCa based on transrectal-ultrasound guided multiple-core biopsy ( ^TRUScoreBx).
Results. Digital rectal examination (DRE) and transrectal ultrasound (TURS) confirmed low diagnostic efficiency in PCa detection. Negative results for these examinations occurred, respectively, in 38.7 and 32.08% of the patients diagnosed with PCa on the basis of ^TRUScoreBx. Positive surgical margins (PSM) and extracapsular extension (ECE) and seminal vesicle invasion (SVI) in post prostatectomy material was found in 27.8, 36.8 and 11.8% respectively. The data comparing the clinical and pathological stage of PCa show a major underestimation of cancer at diagnosis. In own material, neoplasm clinically limited to the prostate gland was found in almost 98% of the patients. After the analysis of oncological characteristics of PCa in post-surgery preparations, neoplasm was actually found to be limited to the prostate in less than 59% of them; thus, the remaining 41% were diagnosed with locally advanced cancer (pT3).
Conclusions. The clinical stage of PCa (cT) is different from the pathological stage (pT) in a large percentage of patients who undergo radical prostatectomy; cT underestimation is much more frequent than overestimation.