W dziale „Zalecenia” Jastrzębska omawia wytyczne opracowane w 2016 roku przez grupę ekspertów europejskich zajmujących się orbitopatią Gravesa (EUGOGO), uwzględniające zarówno diagnostykę, jak i leczenie orbitopatii tarczycowej. Godne podkreślenia jest wprowadzenie do rekomendacji leczenia zmian umiarkowanych/ciężkich, obok standardowej, również większej niż dotychczas dawki metyloprednizolonu. Do stanów zagrożenia utratą wzroku dołączono obok neuropatii nerwu wzrokowego i owrzodzenia rogówki także podwichnięcie gałki ocznej, stanowiące wskazanie do natychmiastowej dekompresji chirurgicznej oczodołów.

W swojej pracy pt. „Szybko ujawniająca się cukrzyca typu 1 u osób starszych” Godziejewska-Zawada i Szyfner spróbowały określić, czy u pacjentów po 40. roku życia ze świeżo rozpoznaną cukrzycą istnieją czynniki mogące zapowiadać wystąpienie szybko ujawniającej się cukrzycy typu 1. Czynnikami, które powinny zwrócić uwagę lekarza, są: bardzo wysoka glikemia na początku hospitalizacji przy niewspółmiernie niskim stężeniu hemoglobiny glikowanej oraz szybka zależność od insuliny, uniemożliwiająca zastosowanie leków doustnych w warunkach szpitalnych.

W pracy Kruszyńskiej i wsp. pt. „Zwiększona częstość autoimmunizacyjnego zapalenia tarczycy u polskich kobiet z zespołem PCO i jej związek z insulinoopornością” wykazano, że u kobiet z zespołem PCO choroba Hashimoto występuje w blisko 35%, a hipotyreoza w 23%. Ponadto kobiety, u których współwystępuje PCOS i autoimmunizacyjne zapalenie tarczycy (ATZ), mają wyższe stężenia insuliny i wyższy wskaźnik HOMA. Autorzy wnioskują, aby u pacjentek z PCOS wykluczyć AZT (choroby Hashimoto) i niedoczynność tarczycy.

W artykule Nowak i wsp. na temat przydatności OGTT w wykrywaniu zaburzeń gospodarki węglowodanowej u pacjentów przewlekle leczonych glikokortykosteroidami przedstawiono wyniki badań wstępnych dotyczących tego zagadnienia. Wskazano na fakt, iż obowiązujące wytyczne oparte jedynie na monitorowaniu stężenia glukozy na czczo są niepraktyczne i nieprzydatne. Rekomenduje się wykonanie doustnego testu obciążenia glukozą u wszystkich pacjentów przewlekle leczonych glikokortykoidami, niezależnie od innych czynników ryzyka występowania cukrzycy, gdyż jest to najskuteczniejsze badanie przesiewowe.

Bornikowska i wsp. przedstawili interesujący przypadek późno rozpoznanego zespołu Kallmanna – jednej z najczęstszych przyczyn wrodzonego hipogonadyzmu hipogonadotropowego współistniejącego z zaburzeniami węchu. Autorzy pracy podkreślają, jak trudne jest rozpoznanie tego zespołu – szczególnie we wczesnym okresie życia – u dziewczynek ze względu na skąpoobjawowy przebieg, a w okresie nastoletnim z uwagi na trudności w różnicowaniu z konstytucjonalnie opóźnionym wzrastaniem i dojrzewaniem.