Streszczenie
Zagadnienia odstąpienia od medycznych czynności ratunkowych oraz niepodejmowania medycznych czynności ratunkowych regulowane są zapisami ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. 2016 poz. 1868). Niestety ustawodawca nie wskazał czynników, które mogą ułatwić ratownikom medycznym decyzję o zaniechaniu medycznych czynności ratunkowych lub odstąpieniu od medycznych czynności ratunkowych.
W związku z mnogością wątpliwości oraz niejasności występujących w kontekście analizowanego problemu najlepszym oraz najbardziej rozsądnym rozwiązaniem jest stosowanie się ratowników medycznych pracujących w podstawowych zespołach ratownictwa medycznego do tych samych wytycznych, jakimi kierują się specjalistyczne zespoły ratownictwa medycznego z równoczesnym uwzględnieniem art. 41 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym. W artykule tym ustawodawca zaznaczył, że akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych przez podstawowy zespół ratownictwa medycznego zawsze kieruje ratownik medyczny wyznaczony przez dyspozytora medycznego. Równocześnie ustawodawca wskazuje, że podczas prowadzenia medycznych czynności ratunkowych kierujący akcją pozostaje w stałym kontakcie z dyspozytorem medycznym, dzięki czemu w każdej chwili może on zasięgnąć opinii lekarza wskazanego przez dyspozytora medycznego.
Niniejszy artykuł stanowi próbę przybliżenia zagadnień zaniechania medycznych czynności ratunkowych i odstąpienia od medycznych czynności ratunkowych oraz wskazania problematyki związanej z tymi zagadnieniami. Przedstawione w nim zostanie także zagadnienie karty odstąpienia od medycznych czynności ratunkowych, która mogłaby okazać się niezwykle pomocna ratownikom medycznym w podejmowaniu tych jakże trudnych decyzji. Dotychczas nie udało się wdrożyć projektu takiej karty do powszechnego użytku, a ratownicy medyczni muszą samodzielnie podejmować decyzje w tym zakresie.

Summary
The issues of withdrawing and withholding medical emergency treatment are regulated by the Act of 8 September 2006 on the State Emergency Medical Services (Journal of laws of 2016, item 1868). But unfortunately, the legislator did not indicate the factors which can make it easier for the paramedics to decide on abandonment or discontinuation of medical rescue treatment.
As there are numerous doubts and ambiguities within the analysed context, the best and the most reasonable solution for the paramedics in the basic emergency medical teams to apply the same principles that are used by the specialised emergency medical teams with regard to Article 41 of the Act on the State Emergency Medical Services. In this Article, the legislator underlined that the medical rescue action of a basic emergency team should always be coordinated by the paramedic appointed by the medical dispatcher. At the same time, the legislator indicates that while conducting medical rescue treatment, the person supervising the action should be in constant contact with the medical dispatcher to consult the doctor selected by the dispatcher.
This paper aims to familiarise the reader with the issue of withdrawing and withholding medical emergency care and problems related with these issues. The authors will also present the concept of a card of withdrawing medical emergency treatment. Such a card would be especially helpful to paramedics in the situations when they have to make these hard decisions. So far, the attempts of implementing such a card in common practice of medical emergency teams have not been successful, leaving the personnel to make decisions on their own.