Streszczenie
Uszkodzenie zwieraczy odbytu jest trudnym problemem klinicznym, który może napotkać każdy lekarz w swojej codziennej praktyce. Najczęściej urazy związane są z powikłanym przebiegiem porodu, wypadkami komunikacyjnymi oraz uszkodzeniami typu „wbicia na pal”. W zależności od jego przebiegu rozróżniamy urazy z rozerwaniem mięśni zwieraczy lub bez przerwania ciągłości zwieraczy.
Autorzy przedstawiają przypadek urazu położniczego u pierwiastki lat 25, u której nastąpiło rozerwanie krocza III stopnia. Zaopatrzenie urazu wykonano w czasie 2 godzin od porodu. Mięśnie zeszyto metodą na zakładkę, uzyskując dobry efekt funkcjonalny oraz kosmetyczny. Pacjentka w kolejnych tygodniach od urazu nie miała żadnych objawów inkontynencji, odbyt był zwarty. W kontrolnych badaniach proktologicznych napięcie i funkcja zwieraczy były prawidłowe.
Autorzy pragną podkreślić, jak bardzo ważne jest regularne odbywanie szkoleń w zakresie praktycznej wiedzy proktologicznej. Umiejętność zaopatrzenia tak trudnego urazu wymaga ciągłej praktyki proktologicznej. Uraz krocza III lub IV stopnia jest urazem stosunkowo rzadkim, najczęściej zaopatrywanym przez ginekologów położników. Powoduje to, że zdobycie umiejętności w tym zakresie jest często niemożliwe w ramach codziennej pracy chirurgicznej.

Summary
Injury to the anal sphincter is a challenging clinical problem that may be encountered by any doctor in their daily practice. The most common injuries are associated with complicated childbirth, traffic accidents and impalement-type injuries. Depending on their course, injuries with or without sphincter muscle disruption have been distinguished.
We present a case of obstetric trauma in a primiparous woman aged 25 years with grade 3 perineal tear. The injury was repaired within 2 hours of delivery. The muscles were sutured using the overlap method with good functional and cosmetic outcomes. The patient reported no symptoms of incontinence in the following weeks after the injury, the anus was compact. A follow-up proctological examination showed normal sphincter tone and function.
We would like to emphasise the importance of regular training in practical proctological knowledge. The ability to repair such a challenging injury requires continuous proctological practice. Grade 3-4 perineal injuries are relatively rare, most commonly managed by obstetric gynaecologists. Therefore, it is often impossible to acquire skills in this area as part of daily surgical practice.