*Maria Ciesielska
Martwicze zapalenie tkanek twarzoczaszki (tzw. rak wodny, noma) w obozie Auschwitz
Necrotizing facial tissue (water cancer, noma) in Auschwitz
Medical Review Auschwitz Project
Streszczenie
Martwicze zapalenie tkanek twarzoczaszki, znane również jako rak wodny lub noma, jest niszczącą tkanki twarzoczaszki infekcją oportunistyczną. Czynnikami ryzyka są: ubóstwo, niedożywienie, zła higiena jamy ustnej, cukrzyca, nadużywanie alkoholu i palenie tytoniu, niska waga urodzeniowa, zespół nabytego niedoboru odporności (HIV). Bez odpowiedniego leczenia śmiertelność wynosi 70-90%, zwłaszcza wśród dzieci. Zmiany ewoluują od martwiczego zapalenia dziąseł do rozległej zgorzeli ustno-twarzowej powodującej deformację. Choroba ta była obserwowana w obozie Auschwitz. Od końca maja 1943 do sierpnia 1944 roku SS-Hauptsturmführer dr Josef Mengele, pełniący funkcję naczelnego lekarza w tzw. obozie cygańskim, prowadził na zlecenie Instytutu Badań Antropologicznych i Biologiczno-Rasowych Instytutu Cesarza Wilhelma w Dahlem badania antropologiczne różnych grup rasowych, głównie Sinti i Romów, a także bliźniąt, zwłaszcza bliźniąt jednojajowych, oraz mało wówczas znanej choroby raka wodnego. Chorowały na nią głównie dzieci i młodzież. Mengele rozpoczął zbrodnicze doświadczenia nad jej przyczynami i ewentualnym leczeniem. Wobec tragicznych warunków życia w obozie większość pacjentów z nomą zmarła. Badania trwały od jesieni 1943 do czerwca 1944 roku, czyli do czasu likwidacji szpitala w obozie romskim. Ostatecznie w komorach gazowych Auschwitz zginęło 5 tys. jeńców romskich, a pozostałych Romów wysłano do innych obozów koncentracyjnych.
Summary
Necrotizing facial tissue also known as water cancer or noma is a devastating opportunistic infection which destroys the tissues of the face. The risk factors are poverty, malnutrition, poor oral hygiene, diabetes, alcohol abuse and smoking, low birth weight, Acquired Immune Deficiency Syndrome (HIV). Without appropriate treatment, the mortality rate from noma is 70-90% especially among children. It evolves from a necrotizing gingivostomatitis to widespread orofacial gangrene causing deformation. From the end of May 1943 to August 1944, SS-Hauptsturmführer Dr. Josef Mengele held the post of head physician in the „Gypsy camp” in Auschwitz. At the behest of the Institute for Anthropological and Biological-Race Research at the Kaiser Wilhelm Institute in Dahlem, he undertook anthropological studies of various racial groups, mostly Sinti and Roma and also of twins, especially identical twins. A disease known as water cancer, appeared in the Zigeunerlager. Previously unknown among prisoners, it attacked children and young people especially. Mengele began experiments on its causes and treatment. Most of the noma patients died. The research lasted from autumn 1943 to June 1944, i.e. until the dissolution of the hospital in the Romani camp, which was closed down soon afterwards. Five thousand Romani prisoners were killed in the gas chambers and the remaining Romani were sent to other concentration camps.
Mało kto wie, że w położonej niedaleko Oświęcimia wsi Rajsko mieścił się w okresie funkcjonowania obozu Auschwitz specjalny instytut (niem. Hygiene Institut der Waffen-SS und Polizei Auschwitz O/S), w którym pracowali wybitni naukowcy-więźniowie pochodzący z różnych krajów Europy. Na co dzień wykonywali oni badania laboratoryjne na potrzeby Waffen-SS, Wehrmachtu, policji i obozów koncentracyjnych. Kierownikiem Instytutu został niemiecki lekarz SS Bruno Nikolaus Maria Weber, który w trakcie swojego pobytu w Auschwitz przeprowadzał zbrodnicze eksperymenty pseudomedyczne z zastosowaniem środków narkotycznych oraz doświadczenia nad durem plamistym (1). Kiedy wiosną 1943 roku władze SS zadecydowały, że na terenie obozu Birkenau powstanie specjalny obóz rodzinny dla Romów i Sinti, nazywanych wówczas cyganami (stąd nazwa niem. Zigeunerfamilienlager), jego lekarzem naczelnym został mianowany Josef Mengele. Oprócz sprawowania obowiązków typowych dla obozowych lekarzy SS, jakimi były selekcje na rampie obozowej, nadzór nad procesem uśmiercania czy też podpisywanie setek fałszywych aktów zgonu więźniów, prowadził on badania na rzecz Instytutu Badań Antropologicznych i Biologiczno-Rasowych przy Instytucie Cesarza Wilhelma w Berlinie-Dahlem. Kiedy latem 1943 roku w obozie cygańskim pojawiła się niespotykana dotąd wśród więźniów choroba zwana rakiem wodnym, Mengele rozpoczął także badania nad jej przyczyną i metodami leczenia.
Były więzień KL Auschwitz dr Tadeusz Szymański pisał, że zanim trafił jesienią 1943 roku do tzw. obozu cygańskiego w Birkenau, o jednostce chorobowej pod nazwą łacińską noma facei wiedział jedynie z podręczników z okresu studiów medycznych. Ani podczas 6 lat pracy lekarskiej przed wojną, ani podczas pracy w szpitalu obozowym w obozie męskim w Auschwitz nie spotkał się z tym schorzeniem (2). To co zdołał wówczas zaobserwować, opisał następująco: „(…) początkowo zapalenie jamy ustnej miało charakterystyczny przykry zapach, następnie na wewnętrznej stronie policzka pojawiał się posokowaty ropień, a w krótkim czasie na zewnętrznej stronie policzka, przeważnie na poziomie dziąseł, zębów trzonowych, pokazywała się sinawa plamka, w miejscu której wskutek dalszego rozpadu tkanek powstawała przetoczka, łącząca się z jamą ustną. Stały odpływ posokowatych mas martwiczych wydawał tak swoisty, odrażający odór, że można było po zapachu ustalić rozpoznanie na odległość. Ubytek powiększał się szybko, obejmując coraz większą część policzka tak, że obnażone były zęby, dziąsła, a również i kości szczęki. Widziałem przypadki, w których ubytek w tkankach miękkich sięgał od kości jarzmowej do szyi. Widok osób z wybitnym wychudzeniem – przysłowiowym: skóra i kości, z cuchnącą otwartą jamą na policzku, wywierał nawet na nas, starych więźniach obozu, wstrząsające wrażenie” (2).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Lasik A: Obsada osobowa służby zdrowia SS w obozie koncentracyjnym Oświęcim-Brzezinka w latach 1940-1945. Zeszyty Oświęcimskie 1993; 20: 261-324.
2. Szymański T: Przypadki noma (rak wodny) w obozie cygańskim Oświęcim-Brzezinka. Przegląd Lekarski Oświęcim 1962; 1a: 68-70.
3. Zeznanie Alfreda Fiderkiewicza. Akta Krakowskiej Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w sprawie karnej b. komendanta obozu koncentracyjnego Oświęcim-Brzezinka Rudolfa Hossa. IPN GK 196/84, s. 163-216.
4. Kubica H: Dr Josef Mengele i ślady jego zbrodni. Przegląd Lekarski Oświęcim 1989; 1a: 96-106.
5. Szymański T, Szymańska D, Śnieszko T: O „szpitalu” w obozie rodzinnym dla Cyganów w Oświęcimiu-Brzezince. Przegląd Lekarski Oświęcim 1965; 1a: 90-99.
6. Stewart MJ: Observations on the histopathology of cancrum oris. J Pathol 1912; 16: 221-225.
7. Landau L: Oskarżenie. Warszawa 1963.
8. Zeznanie Mieczysława Kiety. Akta w sprawie karnej członków byłej załogi SS obozu koncentracyjnego Oświęcim-Brzezinka. IPN GK 196/89, s. 14-19.
9. Tomášek V: Bakteriologie v Mauthausenu a Osvětimi. Věda a život 1945; 11: 402-413. Tłum. Maria Chmiel.
10. Zeznanie Mieczysława Kiety. Akta w sprawie karnej członków byłej załogi SS obozu koncentracyjnego Oświęcim-Brzezinka. IPN GK 196/137, s. 400-402.
11. Zeznanie Jana Češpivy. Akta w sprawie karnej członków byłej załogi SS obozu koncentracyjnego Oświęcim-Brzezinka, IPN GK 196/110, s. 37-50.
12. Lekcja online. Romowie w Auschwitz. https://www.auschwitz.org/historia/rozne-grupy-wiezniow/romowie/.
13. Kubica H, Setkiewicz P: Ostatni etap istnienia Zigeunerlager w obozie Birkenau (maj-sierpień 1944 r.) Dostępne online: https://viewer.joomag.com/memoria-pl-nr-10-lipiec-2018/0532055001531914226?page=7 (ostatni dostęp 19 lipca 2022 r.).