*Piotr Stec1, Alex Slack2
Skuteczność wczesnej chirurgicznej redukcji napięcia taśmy załonowej w przypadkach pooperacyjnych zaburzeń czynności dna miednicy pod postacią zaburzeń mikcji**
Efficacy of early surgical loosening of TVT in short-term postoperative pelvic floor dysfunction in the form of voiding problems
1St. Elizabeth’s Hospital, Warsaw, Poland
2Tunbridge Wells Hospital, Tonbridge Road, Pembury, Tunbridge Wells, Kent, TN2 4QJ, United Kingdom
Streszczenie
Wstęp. Implantacja taśmy podcewkowej w wysiłkowym nietrzymaniu moczu jest operacją stosunkowo niskiego ryzyka, z szybkim powrotem do zdrowia i wysoką skutecznością. Jednym z najczęściej zgłaszanych powikłań zabiegu jest zaburzenie mikcji. W przypadku wystąpienia pooperacyjnego zaburzenia mikcji nie ma standaryzowanego leczenia, a w literaturze cytowane są różne podejścia.
Cel pracy. Celem pracy była analiza wyników wczesnej chirurgicznej redukcji napięcia taśmy załonowej (TVT) w przypadkach pooperacyjnych zaburzeń mikcji.
Materiał i metody. Retrospektywna analiza 11 kolejnych przypadków pooperacyjnego zaburzenia mikcji leczonej wczesną chirurgiczną redukcją napięcia taśmy. Każdy zabieg wykonano w znieczuleniu ogólnym w ciągu 8 dni od pierwotnego zabiegu. Dostęp do TVT uzyskano poprzez ponowne otwarcie pierwotnego nacięcia pochwy, następnie zredukowano napięcie taśmy bez jej przecinania, wywierając nacisk w dół na jej część podcewkową.
Wyniki. W 6 przypadkach prawidłowa mikcja powróciła natychmiast po zabiegu. Cztery pacjentki wymagały dalszego krótkotrwałego samocewnikowania, a czynność mikcji uległa normalizacji w ciągu 4 tygodni od zabiegu redukcji napięcia TVT. W jednym przypadku nie uzyskano poprawy i konieczne było przecięcie taśmy. U wszystkich badanych pacjentek zabieg redukcji napięcia taśmy nie wpłynął negatywnie na pozabiegowe trzymanie moczu.
Wnioski. Badanie to potwierdza skuteczność chirurgicznej redukcji napięcia taśmy TVT, bez uszczerbku dla skuteczności oryginalnej procedury.
Summary
Introduction. Suburethral sling implantation in stress urinary incontinence is a relatively low risk operation with quick recovery and high success rates. One of the most frequently reported complications of the procedure is voiding dysfunction. There is no standardised treatment for voiding dysfunction and various approaches are cited in the literature.
Aim. The aim of this study was to assess the outcomes of early surgical loosening of tension-free vaginal tape (TVT) in cases of postoperative voiding dysfunction.
Material and methods. We performed a retrospective analysis of eleven consecutive cases of postoperative voiding dysfunction treated with early surgical loosening. Each intervention was performed under general anaesthesia within eight days of the primary procedure. Tension-free vaginal tape was accessed by reopening the primary vaginal incision and loosened by applying downwards pressure on its suburethral portion, without dividing it.
Results. Voiding function returned to normal immediately after the loosening procedure in 6 cases. Four patients required further short-term catheterisation and their voiding function normalised within 4 weeks from the loosening procedure. One patient did not improve and required tape division. All patients remained continent after the loosening procedure.
Conclusions. This study confirms the efficacy of surgical loosening of a tension-free vaginal tape, without compromising the effectiveness of the primary procedure.
Słowa kluczowe: taśma załonowa, wysiłkowe nietrzymanie moczu, przecięcie taśmy podcewkowej, zaburzenia mikcji
Wstęp
Wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM) wynika z zaburzeń mechanizmu zwieraczowego cewki moczowej, którego istotną częścią składową jest podparcie cewki przez elementy dna miednicy.
Dno miednicy, składające się z mięśni i powięzi, jest organem odpowiedzialnym za utrzymanie narządów miednicy mniejszej w ich fizjologicznym miejscu. Struktura ta ewoluowała wraz ze zmianą postawy człowieka z poziomej na pionową. W trakcie ewolucji mięśnie dna miednicy, spełniające głównie funkcje poruszania ogonem, zostały częściowo zastąpione przez powięź, zapewniając odpowiednie podparcie dla narządów miednicy narażonych na siły grawitacji.
Główną składową dna miednicy jest grupa mięśni tworząca dźwigacz odbytu (m. levator ani). Jest to kompleks mięśni poprzecznie prążkowanych. Jego unikalność polega na tym, że posiada on napięcie spoczynkowe. Skurcz tego mięśnia powoduje uniesienie przepony miednicy, co zwiększa kąt nachylenia zarówno pomiędzy pęcherzem moczowym a cewką moczową, jak i odbytnicą a odbytem. Spełnia to zasadniczą rolę w kontroli oddawania moczu i defekacji.
Osłabienie dna miednicy przez czynniki wrodzone (kolagenoza) lub nabyte (poród, dźwiganie ciężarów, uraz miednicy) ma zasadniczy wpływ na jego funkcje, w rezultacie może doprowadzić do obniżenia narządów rodnych lub WNM. Najczęstszą przyczyną uszkodzenia mięśni dna miednicy jest poród drogami natury. Podczas porodu główki może dojść do częściowego lub całkowitego zerwania przyczepu łonowego mięśnia łonowo-odbytniczego, do urazu powięzi oraz do nadmiernego rozciągnięcia mięśni dna miednicy, co w następstwie prowadzi do zwiększenia wymiaru wrót dźwigacza odbytu, szczególnie w części przedniej. Ryzyko urazu jest większe u starszych pierworódek oraz przy porodzie instrumentalnym. Rozmiar wrót mięśnia dźwigacza bezpośrednio koreluje ze stopniem obniżenia narządów miednicy. Obustronne uszkodzenie przyczepu mięśnia łonowo-odbytniczego wiąże się ze znacznie zwiększonym ryzykiem wypadania macicy.
Zaburzenie funkcji mięśni dna miednicy wynika także z jego odnerwienia. Zaburzenie unerwienia postępuje z wiekiem, powodując stopniowe osłabienie mięśni. Poród, zwłaszcza przedłużający się, także powoduje uszkodzenia unerwienia mięśni dna miednicy. W okresie poporodowym następuje częściowa reinerwacja mięśni przez zachowane zdrowe neurony. W rezultacie procentowo większa część mięśnia jest unerwiona przez mniejszą ilość neuronów niż przed uszkodzeniem, co zwiększa podatność na odnerwienie związane z wiekiem. Objawy odnerwienia stają się klinicznie widoczne, gdy zmiany związane ze starzeniem nałożą się na wcześniejsze uszkodzenia. Uszkodzenie unerwienia mięśnia łonowo-odbytniczego występuje także u pacjentek z przewlekłymi zaparciami. Spowodowane jest to najprawdopodobniej poprzez nadmierne obniżenie przepony miednicy podczas parcia na stolec. W związku z tym u kobiet z przewlekłymi zaparciami zwiększa się ryzyko zaburzeń funkcji dna miednicy w efekcie prowadzących do obniżenia narządów rodnych.
Powięź jest zbudowana z kolagenu, elastyny i włókien mięśni gładkich. Dysfunkcja każdego z tych elementów może powodować zaburzenia biomechanicznych właściwości powięzi. Przewlekłe lub powtarzalne zwiększenie ciśnienia wewnątrzbrzusznego prowadzi do zaburzenia struktury tkanki łącznej. Dzieje się tak w przypadku otyłości, częstego dźwigania ciężkich przedmiotów, długotrwałego stania lub powtarzających się skoków z dużej wysokości, np. skoków spadochronowych. Wrodzone defekty struktury kolagenu predysponują do zaburzeń statyki dna miednicy w młodszym wieku. W tej grupie pacjentek częstsza jest także liczba nawrotów pooperacyjnych. Około 1/3 pacjentek z zespołem Marfana i aż 3/4 z zespołem Ehlersa-Danlosa ma zaburzenia funkcji dna miednicy. Struktura powięzi zmienia się z wiekiem, stając się sztywniejsza i mniej odporna na uszkodzenia. Zmniejsza się też unaczynienie, wydłużając proces odbudowy po urazach, takich jak naderwanie lub rozciągnięcie.
Operacja wczepienia taśmy załonowej (TVT), opisana po raz pierwszy przez Ulmstena w 1995 roku (1), jest najczęściej wykonywaną procedurą leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) i zastąpiła kolposuspensję Burcha jako leczenie chirurgiczne pierwszego rzutu w tej powszechnej chorobie.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
24 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
59 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
119 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 28 zł
Piśmiennictwo
1. Ulmsten U, Petros P: Intravaginal slingplasty (IVS): an ambulatory surgical procedure for treatment of female urinary incontinence. Scand J Urol Nephrol 1995; 29(1): 75-82.
2. Ulmsten U, Johnson P, Rezapour M: A three-year follow up of tension free vaginal tape for surgical treatment of female stress urinary incontinence. Br J Obstet Gynaecol 1999; 106(4) 345-350.
3. Ogah J, Cody JD, Rogerson L: Minimally invasive synthetic suburethral sling operations for stress urinary incontinence in women. Cochrane Database Syst Rev 2009; no. 4: CD006375.
4. Wang KH, Wang KH, Neimark M, Davila GW: Voiding dysfunction following TVT procedure. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2002; 13(6): 353-357; discussion 358.
5. Sokol AI, Jelovsek JE, Walters MD et al.: Incidence and predictors of prolonged urinary retention after TVT with and without concurrent prolapse surgery. Am J Obstet Gynecol 2005; 192(5): 1537-1543.
6. Mishra VC, Mishra N, Karim OMA, Motiwala HG: Voiding dysfunction after tension-free vaginal tape: a conservative approach is often successful. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2005; 16(3): 210-214; discussion 214.
7. Price N, Slack A, Khong SY et al.: The benefit of early mobilisation of tension-free vaginal tape in the treatment of post-operative voiding dysfunction. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2009; 20(7): 855-858.
8. Rardin CR, Rosenblatt PL, Kohli N et al.: Release of tension-free vaginal tape for the treatment of refractory postoperative voiding dysfunction. Obstet Gynecol 2002; 100(5 Pt 1) 898-902.
9. Laurikainen E, Kiilholma P: A nationwide analysis of transvaginal tape release for urinary retention after tension-free vaginal tape procedure. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2006; 17(2): 111-119.
10. Vervest HAM, Bisseling TM, Heintz APM, Schraffordt Koops SE: The prevalence of voiding difficulty after TVT, its impact on quality of life, and related risk factors. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2007; 18(2): 173-182.
11. Dawson T, Lawton V, Adams E, Richmond D: Factors predictive of post-TVT voiding dysfunction. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2007; 18(11): 1297-1302.
12. Ahluwalia R, Johal N, Kouriefs C et al.: The Surgical Risk of Suprapubic Catheter Insertion and Long-Term Sequelae. Ann R Coll Surg Engl 2006; 88(2): 210-213.
13. Nguyen JN: Tape mobilization for urinary retention after tension-free vaginal tape procedures. Urology 2005; 66(3): 523-526.
14. FitzGerald MP, Brubaker L: The etiology of urinary retention after surgery for genuine stress incontinence. Neurourol Urodyn 2001; 20(1): 13-21.
15. Lo TS, Wang AC, Horng SG et al.: Ultrasonographic and urodynamic evaluation after tension free vagina tape procedure (TVT). Acta Obstet Gynecol Scand 2001; 80(1): 65-70.
16. Klinge U, Klosterhalfen B, Müller M et al.: Shrinking of polypropylene mesh in vivo: an experimental study in dogs. Eur J Surg 1998; 164(12): 965-969.
17. Feiner B, Maher C: Vaginal mesh contraction: definition, clinical presentation, and management. Obstet Gynecol 2010; 115(2 Pt 1): 325-330.
18. Dietz HP, Vancaillie P, Svehla M et al.: Mechanical properties of urogynecologic implant materials. Int Urogynecol J Pelvic Floor Dysfunct 2003; 14(4): 239-243; discussion 243.
