Streszczenie
Wstęp. Żywice modelujące są często stosowane w celu zapobiegania przywieraniu kompozytów stomatologicznych do narzędzi i umożliwienia łatwiejszego kształtowania wypełnień. Istnieją różne metody nakładania żywicy modelującej na narzędzia, a ilość żywicy przeniesionej na kompozyt może się różnić w zależności od wybranej metody.
Cel pracy. Porównanie ilości i struktury żywicy do modelowania pozostającej między warstwami kompozytu, w zależności od procedury aplikacji.
Materiał i metody. Próbki kompozytowe modelowano pędzelkiem zanurzonym w żywicy modelującej zabarwionej rodaminą B. W grupie 1 próbki kompozytu modelowano bezpośrednio po zwilżeniu pędzelka żywicą, w grupie 2 pędzelek najpierw wycierano gazą w celu usunięcia nadmiaru żywicy, a następnie modelowano próbki kompozytu. Przekroje próbek analizowano za pomocą mikroskopu konfokalnego w celu pomiaru grubości i oceny morfologii warstwy żywicy modelującej.
Wyniki. Test t-Studenta wykazał statystycznie istotną różnicę między grupami (P < 0,00001). Warstwa była grubsza w grupie 1 o średniej grubości 26,44 ± 4,83 μm, w porównaniu z 15,65 ± 2,81 μm w grupie 2. Obraz mikroskopowy pokazuje, że żywica tworzy dość regularną warstwę na powierzchni modelowanego kompozytu.
Wnioski. Sposób nakładania żywicy na modelowany kompozyt wpływa na ilość żywicy wprowadzanej do wypełnienia. Wytarty pędzelek przenosi mniej żywicy do wypełnienia niż niewytarty. Parametr metody aplikacji powinien być brany pod uwagę w dalszych badaniach dotyczących żywic modelujących.

Summary
Introduction. Modeling resins are commonly used to prevent dental composites from sticking to instruments and allow easier sculpting of the restorations. There are various methods for applying modeling resin to tools, and the amount of resin transferred to the composite can vary depending on the chosen method.
Aim. To compare the amounts and structure of modelling liquid left between the composite layers, depending on the application procedure.
Material and methods. Composite samples were modelled using brush dipped into modelling resin dyed with rhodamine B. In the group 1 composite samples were modelled directly after wetting the brush in the resin, in the group 2 the brush was firstly wiped into dry gauze to remove resin excess and then composite samples were modelled. Crosscuts of the samples were analysed using confocal microscope to measure the thickness and assess the morphology of the modelling resin layer.
Results. Student’s t-test revealed statistically significant difference between the groups (P < 0.00001). Observed layer was thicker in the group 1 with mean thickness of 26.44 ± 4.83 μm, compared to 15.65 ± 2.81 μm in group 2. Microscope image shows that resin forms fairly regular layer on composite increment surface.
Conclusions. The method of applying the resin to the modelled composite results in differences in the amount of resin getting into the restoration. A wiped brush transfers less resin to the restoration than a not wiped one. Application method parameter should be taken into consideration during future studies regarding the topic of modelling resins.