© Borgis - Nowa Medycyna 2/1999, s. 23-26
Kazimierz Suwalski, Andrzej Przybylski1, Maciej Sterliński, Tomasz Kaszczyński, Andrzej Kurowski, Beata Gutowska, Zygmunt Sadowski1
Leczenie chorych zagrożonych nagłym zgonem sercowym przy pomocy automatycznego kardiowertera-defibrylatora – wyniki własne
Treatment of the patients with high risk of sudden cardiac death with implantable cardioverter-defibrillators
z II Kliniki Kardiochirurgii Instytutu Kardiologii w Warszawie
Kierownik Kliniki: doc. dr hab. n. med. Kazimierz Suwalski
1z Kliniki Choroby Wieńcowej Instytutu Kardiologii w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Zygmunt Sadowski
Wstęp
Jednym z najważniejszych problemów współczesnej kardiologii jest zapobieganie nagłym zgonom sercowym u chorych z grup wysokiego ryzyka. Wobec coraz większej liczby doniesień kwestionujących rolę farmakoterapii w tej grupie chorych (4, 5, 7, 11, 12) rosnącym zainteresowaniem cieszą się inne metody leczenia: operacyjne, ablacje prądem o częstotliwości fal radiowych i wszczepienie automatycznego kardiowertera-defibrylatora. Zakończone w ostatnim okresie wieloośrodkowe badania (1) wykazały zmniejszenie śmiertelności w grupie chorych ze wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem w porównaniu z grupą leczoną lekami antyarytmicznymi. Wprowadzenie kardiowerterów-defibrylatorów wszczepianych przezżylnie oraz miniaturyzacja tych urządzeń pozwoliły na radykalne zmniejszenie śmiertelności okołooperacyjnej (poniżej 1%) oraz ilości powikłań (zwłaszcza miejscowych) (2, 6, 9, 14).
Jednym z najważniejszych, istotnych problemów związanych z tą formą terapii są kardiowersje i defibrylacje spowodowane błędną interpretacją rytmu serca. Szczególnie istotna jest błędna klasyfikacja tachyarytmii nadkomorowych, które są przyczyną do 20% niepotrzebnych wyładowań (2, 3, 8). Kolejnym problemem jest sterowanie ICD załamkiem T elektrogramu wewnątrzsercowego (ryc. 1). Większość współcześnie produkowanych ICD wyposażona jest w specjalne programy ułatwiające różnicowanie zaburzeń rytmu serca. Nieocenione znaczenie ma tu możliwość holterowskiej rejestracji kilkunastu ostatnich interwencji ICD, co pozwala na odpowiednie, precyzyjne zaprogramowanie urządzenia (2, 14, 15).
Ryc. 1. Zapis wewnątrzsercowy tachyarytmii komorowej zklasyfikiwanej jako migotanie komór przerwanego przez wszczepiony kardiowerter-defibrylator Phylax XM.
Celem tej pracy jest przedstawienie własnych wyników, ze szczególnym uwzględnieniem wyników odległych.
Materiał
Badaniem objęto 63 chorych ze wszczepionym kardiowerterem – defibrylatorem obserwowanych w Klinice Choroby Wieńcowej Instytutu Kardiologii w Warszawie. Dane kliniczne chorych przedstawia tabela 1. Chorzy byli w wieku od 16 do 76 lat (średnio 50,1 lat, SD ? 16,8). Średnia frakcja wyrzutowa lewej komory oznaczana wentrykulograficznie lub echokardiograficznie wynosiła 40,4%, SD ? 19,2 (od 15 do 75%).
Tabela 1. Dane kliniczne chorych przed implantacją (n=63).
| Wiek (lat) | 16-76 lat średnio (?) |
| Mężczyźni | 44(69,8%) |
| Etiologia Choroba wieńcowa | 33 (52%) |
| Kardiomiopatia rozstrzeniowa | 10 |
| Kardiomiopatia przerostowa | 7 |
| Idiopatyczne MK | 8 |
| Arytmogenna dysplazja prawej komory | 2 |
| Zespół wydłużonego QT | 1 |
| Stan po korekcji tetralogii Fallota | 1 |
| Częstoskurcz z drogi odpływu prawej komory | 1 |
| Rodzaj zaburzeń rytmu CzK | 23 |
| MK | 26 |
| CzK/MK | 12 |
| Inne | 1 |
| Przebyty zawał serca | 31 |
| Przebyte PTCA/CABG | 11 (CABG-7, PTCA- 4) |
| Nadkomorowe zaburzenia rytmu | 14 |
CzK – częstoskurcz komorowy, MK – migotanie komór, PTCA – przezskórna angioplastyka wieńcowa, CABG – wszczepienia pomostów aortalno-wieńcowych.
Typy i liczbę wszczepionych ICD przedstawia tabela 2.
Tabela 2.
| Typ | Producent | Liczba |
| Phylax 06 Active Housing | Biotronik | 35 |
| Phylax XM Active Housing | Biotronik | 16 |
| Phylax 03 | Biotronik | 7 |
| Phylax AV | Biotronik | 3 |
| Microphylax | Biotronik | 1 |
| Mini | CPI | 1 |
W 6 przypadkach w czasie obserwacji wystąpiła konieczność wymiany ICD z powodu objawów wyczerpania baterii. Do wymian używano kardiowerterów-defibrylatorów Phylax 06 Non Active Housing oraz w jednym przypadku, w trakcie wymiany, dołożono elektrodę przedsionkową i wszczepiono kardiowerter-defibrylator PHYLAX AV. Wszystkie urządzenia posiadają następujące funkcje:
– kardiowersji lub defibrylacji prądem o programowanej energii,
– stymulacji antytachyarytmicznej,
– stymulacji w trakcie bradykardii w trybie VVI (z wyjątkiem Phylax AV – stymulacja dwujamowa),
– programowania w szerokim zakresie parametrów detekcji, stymulacji i sterowania,
– holterowskiej rejestracji czasu trwania odstępów RR, rodzaju zastosowanej terapii, jej efektu oraz zapisu elektrokardiogramów wewnątrzsercowych z okresu bezpośrednio przed i po interwencji ICD (z wyjątkiem modelu Phylax 03).
Przed wszczepieniem 58 (92%) chorych było leczonych lekami antyarytmicznymi, w tym 54 (85,7%), amiodaronem.
Wyniki
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. The Antiarrythmics versus Implantable Defibrillators (AVID) Investigators. A comparsion of antiarrythmic drug therapy with implantable defibrillators in patients resucitated from near fatal ventricular arrythmias. N Engl. J. Med. 1997, 337:1576-83. 2. Bardy G.H. et al.: Multicenter experience with a pectoral unipolar implantable cardioverter- defibrillator. J. Am. Coll. Cardiol. 1996, 28:400. 3. Bocker D. et al.: Management of patients with ventricular arrythmias. Does an optimal therapy exist? PACE 1994, 17:559. 4. The CASCADE Investigators – Randomized antiarrythmic drug therapy in survivors of cardiac arrest. Am. J. Cardiol. 1993, 72:280-287. 5. Echt D.S. et al.: Mortality and morbidity in patients receiving encainide, flecainide or placebo. N. Engl. J. Med. 1991, 324:781-8. 6. Fahy G.J. et al.: Low incidence of lead related complications associated with nonthoracotomy implantable cardioverter-defibrillator systems. PACE 1995, 18:172. 7. Farre J. et al.: Antiarrythmic drugs in patients with an automatic implantable defibrillator. PACE 1995, 18 (part II):570-591. 8. Grimm W. et al.: Electrocardiographically documented unnecessary, spontaneous shocks in 241 patients with implantable cardioverter-defibrillators. PACE 1992, 15: 1667-73. 9. Kelly P.A. et al.: Implantation of an automatic defibrillator using a new nonthoracotomy approach. PACE 1994, 17 ( part I):2247-54. PCD investi. 10. Leitch J.W. et al.: Reduction in defibrillation shocks with an implantable device combining antytachycardia pacing and shock therapy. J. Am. Coll. Cardiol. 1991, 18:145-51. 11. Mason J.W.: A comparsion of electrophysiologic testing with Holter monitoring to predict antiarrhythmic drug efficacy for ventricular tachyarrythmias. N. Engl. J. Med. 1993, 329: 445-51. 12. Mason J.W.: A comparsion of seven antiarrythmic drugs in patients with ventricular tachyarrythmias. N. Engl. J. Med. 1993, 329:452-8. 13. Singer I. et al.: Defibrillation threshold: clinical utility and therapeutic implications. PACE 1992, 15: 932. 14. Suwalski K. i wsp. Chirurgiczne aspekty wszczepiania automatycznych kardiowerterów- defibrylatorów. Polski Przegląd Chirurgiczny 1996, 68, 4:399-404. 15. Swerdlow C.D. i wsp. Discrimination of ventricular tachycardia from sinus rhythm and atrial fibrillation in a tiered therapy cadrioverter-defibrillator. J. Am. Coll. Cardiol. 1994, 23:1342-55.
