Mamy XXI wiek, a gruźlica u dzieci stanowi10% ogółu przypadków tej choroby, a w niektórych rejonach świata (Południowa Afryka, rejon Zachodniego Pacyfiku, Rosja, przekracza nawet 40%.

Od roku 1882 (odkrycie przez Roberta Kocha Mycobacterium tuberculosis) z powodu gruźlicy zmarło ponad 100 tysięcy osób. Kryteria rozpoznawania gruźlicy u dzieci od wielu lat nie zmieniły się. Od 20-25 lat rozpoznanie tej choroby u dzieci jest trudne, a według wielu autorów – ekstremalnie trudne. Corrigan i Paton uważają, że, rozpoznanie gruźlicy pierwotnej jest wyzwaniem, a objawy jeśli występują są niecharakterystyczne”.

Znaczenie gruźlicy dziecięcej w świecie nie jest jednoznacznie określone. Bardzo często jest to choroba pomijana i lekceważona – może dlatego, że nie odgrywa roli w dochodzeniu epidemiologicznym – może dlatego, że dzieci na gruźlicę obecnie chorują rzadziej niż dawniej – może dlatego, że gruźlica rozpoznawana w okresie ostatnich lat różni się od gruźlicy rozpoznawanej wcześniej – może dlatego, że nie zawsze się pamięta, że morfologia i immunologia gruźlicy u dzieci jest zdecydowanie inna niż u dorosłych. Przebieg kliniczny gruźlicy układu oddechowego jest skryty, skąpy w objawy podmiotowe i przedmiotowe, a objawy często sugerują inną chorobę układu oddechowego. Również objawy kliniczne ostrych postaci gruźlicy są często niewspółmierne do rozległości zmian w płucach, objawy toksyczno-septyczne występują niezwykle rzadko. Czas ustalenia prawidłowego rozpoznania ostrych postaci wykazuje dużą rozpiętość 4-30 dni (Barr, Donald, Starke), 4-18 dni (Ziołkowski).