Wdrożenie antykoncepcji hormonalnej (DTA) wymaga analizy wskazań i przeciwwskazań w oparciu o indywidualną ocenę stanu zdrowia kobiety. Przewlekłe stosowanie tych środków związane jest z możliwością wystąpienia szeregu objawów ubocznych, tym bardziej, że oprócz grupy kobiet u których nie stwierdza się ryzyka powikłań związanych ze stosowaniem tej metody, środki te mogą być używane również u kobiet u których korzyści ich stosowania przewyższają możliwe lub udokumentowane ryzyko, a także u kobiet, które akceptują ryzyko stosowania tych środków i nie zgadzają się na stosowanie alternatywnych metod antykoncepcyjnych. U obu grup kobiet można zastosować antykoncepcję hormonalną z zachowaniem szczególnej ostrożności, a zatem z zastosowaniem monitorowania leczenia bardziej dokładnego niż w grupie kobiet pozbawionych ryzyka.

Główne problemy dotyczące niepożądanych działań DTA dotyczą chorób układu sercowo-naczyniowego, chorób wątroby, oraz możliwego promującego wpływu tych środków na rozwój nowotworów. W związku z tym zaprojektowanie badań kontrolnych u kobiet przewlekle stosujących DTA powinno uwzględnić wstępną ocenę ryzyka i skoncentrować się na wymienionych powyżej grupach problemów zdrowotnych.

Należy szczegółowo wyjaśnić, czy występują i na czym polegają objawy ostrzegawcze, których wystąpienie powinno skłonić kobietę do natychmiastowej wizyty u lekarza.

Do objawów tych należą: silny ból podudzia, ból w klatce piersiowej nasilający się przy oddychaniu, duszność, silny ból w jamie brzusznej, przedłużający się ból głowy, utrata przytomności, osłabienie lub zdrętwienie dotykające nagle lub stopniowo poszczególnych częśći ciała, nagłe zaburzenia mowy, wystąpienie intensywnego lub uogólnionego rumienia, wystąpienie żółtaczki, wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Należy zwrócić uwagę na wystąpienie nowych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego np. osiągnięcie 35 lat w przypadku kobiet palących, należy zadbać o rutynową kontrolę rozmazu cytologicznego z szyjki macicy, nauczyć kobiety samodzielnego badania piersi oraz omówić problemy związane z warunkami szczególnymi, takimi jak: dłuższe unieruchomienie, długie przeloty samolotem, pobyt na dużych wysokościach.

Badanie kontrolne powinien zaprogramować i prowadzić lekarz ginekolog, korzystając w razie potrzeby z konsultacji innych specjalistów. Jak już wspomniano powyżej, kobieta obciążona ryzykiem lub przewlekłą chorobą, powinna być kontrolowana częściej.

Guillebaud proponuje wizytę od 1-3 miesięcy po przepisaniu DTA, a następnie częściej niż co 6 miesięcy.