Wśród osiągnięć współczesnej medycyny wymienia się postęp w profilaktyce i leczeniu zakażeń. Jest on wynikiem wprowadzenia szczepień ochronnych, antybiotykoterapii i dezynfekcji. Jednak skutkiem niepożądanym szerokiego stosowania antybiotyków jest szybkie narastanie oporności drobnoustrojów na leki, co powoduje, że obecną dekadę coraz częściej uważa się za początek ery poantybiotykowej. Dowodem na to są izolowane od chorych i ze środowiska wielooporne drobnoustroje, wobec których nie ma skutecznych leków. Wymaga to przemyślanych działań zmierzających do ograniczenia i racjonalizacji zużycia antybiotyków we wszystkich regionach świata, a szczególnie w Polsce, gdzie dotychczas nie wdrożono żadnych powszechnych standardów postępowania w tym zakresie. Problem oporności drobnoustrojów na antybiotyki i chemioterapeutyki został zaliczony przez Światową Organizację Zdrowia do największych zagrożeń w dziedzinie zdrowia publicznego (Orędzie Dyrektora Generalnego WHO, wygłoszone w 1997 r. podczas Światowego Dnia Zdrowia).

W związku z narastającym kryzysem w leczeniu zakażeń oraz uwzględniając, że profilaktyka jest najskuteczniejsza, konieczne jest organizowanie regionalnych i globalnych systemów monitorowania i prewencji rozprzestrzeniania się wieloopornych szczepów bakteryjnych oraz promocji racjonalnej profilaktyki i terapii zakażeń, umożliwiających skuteczną edukację personelu medycznego, poprawę poziomu leczenia pacjentów oraz redukcję kosztów terapii.

Następujące bakterie uważane są obecnie za szczególnie groźne dla zdrowia publicznego: