© Borgis - Nowa Stomatologia 1/2005, s. 21-23
Mirosława Kasiak1, Zofia Sozańska2, Irena Bujwid-Jagielska2
Kliniczna ocena wypełnień z materiału Compoglass Flow po 5 latach
Clinical assessement of Compoglass Flow restorations after 5 years
1z Zakładu Propedeutyki Stomatologii Katedry Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej AM we Wrocławiu
Kierownik Zakładu: dr n.med. Mirosława Kasiak
2z Katedry i Zakładu Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej AM we Wrocławiu
Kierownik Katedry: prof. dr hab. Urszula Kaczmarek
WSTĘP
Kompomery są materiałami, które pojawiły się na początku lat dziewięćdziesiątych. Powstały z połączenia cementów szkłojonomerowych i materiałów złożonych. Zachodzą w nich dwa rodzaje reakcji: kwas-zasada, która jest charakterystyczna dla szkłojonomerów oraz fotopolimeryzacji materiałów złożonych, w wyniku których powstaje mocna siatka, twardniejąca natychmiastowo (1).
Compoglass Flow jest materiałem kompomerowym II generacji o półpłynnej konsystencji, z dobrą adaptacją do ścian ubytku (1). Fluor uwalniany jest ze szkła krzemowo-fluoro-glinowo-barowego, fluorku amonowego i trójfluorku iterbowego i ma za zadanie zapobiegać próchnicy wtórnej (1, 2, 3, 4, 5).
Compoglass Flow zalecany jest do wypełniania ubytków próchnicowych klasy III i V oraz niepróchnicowych, spowodowanych erozją lub abrazją, a także do ubytków w zębach mlecznych.
Celem pracy jest ocena wypełnień z materiału kompomerowego Compoglass Flow po upływie 5 lat.
MATERIAŁ I METODY
Po 5 latach oceniono ogółem 39 wypełnień założonych w zębach stałych, w tym Bl III-9 (12,85%), Bl V-30 (42,85%). Tkanki twarde zęba opracowywano oszczędnie, a technika zakładania wypełnień była zgodna z zaleceniami producenta (instrukcja z dnia 22.01.1998 r.), kiedy nie zalecano wytrawiania powierzchni ubytków a tylko system wiążący. Ocenę przeprowadzano za pomocą lusterka i zgłębnika w oświetleniu sztucznym. Reakcja miazgi badanych zębów na chlorek etylu była prawidłowa, a tkanki otaczające wypełnienie nie odbiegały od normy we wszystkich przypadkach.
W ocenie klinicznej wypełnień zastosowano czterostopniową skalę Ryge´a (6) uwzględniającą:
– strukturę powierzchni:
0 – powierzchnia wypełnienia gładka, prawidłowo dobrany kolor wypełnienia, brak przebarwień;
1 – powierzchnia lekko porowata, ale istnieje możliwość przywrócenia gładkości przez polerowanie, ewentualnie wypełnienie założone z nadmiarem i przy pierwszym badaniu kontrolnym udaje się ten mankament skorygować;
2 – powierzchnia mocno porowata, silnie przebarwiona, nie ma możliwości wykonania korekty wypełnienia;
3 – powierzchnia odłamana, bardzo silnie przebarwiona, wypełnienie do natychmiastowej wymiany,
– kształt anatomiczny:
0 – wypełnienie o odpowiednim kształcie anatomicznym, odtworzone guzki, zachowane brzegi sieczne, punkty styczne i kontakty okluzyjne;
1 – wymaga niewielkiej korekty;
2 – wymaga znacznej korekty, odroczona wymiana wypełnienia;
3 – natychmiastowa wymiana, wypełnienie wypadło,
– przyleganie brzeżne:
0 – brak przerwania ciągłości szpary brzeżnej;
1 – widoczne powierzchowne uszkodzenie brzegu wypełnienia;
2 – uszkodzenie brzegu wypełnienia, widoczna zębina lub podkład, ewentualne przebarwienie twardych tkanek zęba;
3 – próchnica wtórna brzeżna, konieczność natychmiastowej wymiany,
– retencję wypełnienia:
0 – całkowicie zachowana retencja;
1 – częściowa mała utrata;
2 – duża utrata retencji;
3 – wypełnienie wypadło.
W badaniu nie oceniano barwy wypełnienia, ponieważ do oceny stosowano Compoglass Flow koloru A3 wg skali Vita.
Parametry oceniano w skali od 0 do 3 na specjalnie opracowanej karcie badania pacjenta. Wypełnienia, które otrzymały ocenę 0 (bardzo dobra) i 1 (wymagające niewielkiej korekty) były akceptowane klinicznie. Wypełnienia z oceną 2 lub 3 nie były akceptowane i kwalifikowały się do natychmiastowej lub odroczonej wymiany.
Bezpośrednio po wykonaniu wypełnień wszystkie uzyskały ocenę zero w badanych parametrach wg skali Ryge´a.
WYNIKI
Po upływie 5 lat zbadano 42 wypełnienia, z których 3 całkowicie utraciły retencję, a zatem oceniono 39, co stanowi 92,86%. Większość wykonanych przez nas wypełnień została oceniona dobrze i bardzo dobrze.
Kształt anatomiczny i retencja wypełnień były akceptowane w 82,05%, a szczelność brzeżna w 64,1%. Do odroczonej wymiany kwalifikowało się 12,82% wypełnień z powodu niezadowalającej powierzchni, 7,69% ze względu na nieprawidłowy kształt anatomiczny i 17,95% z powodu nieszczelności brzeżnej.
W trzech przypadkach (7,69%) stwierdzono próchnicę wtórną towarzyszącą nieszczelności brzeżnej. Wypełnienia te wymagały natychmiastowej wymiany.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Wagner L.: Compoglass, kompomer II generacji. Stomat. Wsp.,1995, 2,5, 467-477. 2.Kierklo A. i wsp.: Materiały wypełnieniowe uwalniające fluor a profilaktyka próchnicy. Nowa Stomat., 1999, 1, 2, 14-1. 3.Jodkowska E. i wsp.: Materiały wypełniające zawierające związki fluoru oraz inne jony. Stomat., Wsp., 1994, 2:92. 4. Jodkowsa E., Karaś J.: Porównanie wytrzymałości na ścinanie wiązania zębinowego ze światłoutwardzalnymi cementami szklano-jonomerowymi i kompomerem. Stomat., Wsp., 1995, 2,6:544-547. 5.Fiał D., Kwapińska H.: Kliniczna ocena zastosowania materiału kompomerowego Dyrect i Compoglass. Somat. Kliniczna 1996/ 1997, 17:91-96. 6.Ryge G.: Clinical criteria. Int. Dent. J., 1980, 30, 347-358. 7.Bachanek T. i wsp.: Ocena kliniczna materiału kompomerowego Compoglass. Magazyn Stomat. 2000, 7, 8, 34-35. 8.Kierklo A. i wsp.: Kliniczna ocena kompomerów Dyrect i Compoglass na podstawie trzyletnich obserwacji. Czasopismo Stomat., 2000, 10, LIII, 623-628. 9.Borczyk D., Piątowska D.: Rola szkliwa w adhezji materiałów odtwórczych do tkanek szkliwa zęba na podstawie piśmiennictwa. Czasopismo Stomat. 2000, 3, LIII, 154-159. 10.Borczyk D., Piątowska D.: Rola zębiny w adhezji materiałów odtwórczych do tkanek zęba. Czasopismo Stomat. 2000, 6:337-334. 11.Ferrari M. et al.: Sealing ability of two compomers aplied with and without phosphoric acid treatment for class V restorations in vivo. J. Prosthet. Dent. 1998, 79, 2, 131-135. 12.Pedrigao J. et al.: Effect of conditioner and restorative resin on enamel bond strengths. Am. J. Dent., 2000 Apr., 13 (2):88-92. 13.Campanella L.C., Meiers J.C.: Microleakage of comosites and compomers in Class V restorations. Am. J. Dent., 1999 Aug., 12(4):185-189. 14. Bujwid-Jagielska I. i wsp.: Wstępna ocena kliniczna wypełnień z materiału Compoglass Flow. Mag. Stom. 2000, 3:34-35. 15.Attin T. et al.: Three- year follow up assessment of Class II restorations in a polyacid-modified composite resin and a hybrid composite. Am J. Dent., 2001 Jun., 14 (3):148-52. 16.Brackett W.W. et al.: Two - year clinical performance of poliacid- modified resin composite and a resin- modified glass - ionomer restorative material. Oper. Dent., 2001 Jan-Feb., 26 (1):12-16.
