Anest Inten Terap 2004; 36, 223-224

Dwa lata temu ukazał się w „Anestezjologii Intensywnej Terapii” artykuł naszego autorstwa o postępowaniu anestezjologicznym u pacjentów z otyłością znacznego stopnia [1]. Opierając się o najnowszą literaturę oraz własne, bogatsze doświadczenie pragniemy dokonać aktualizacji i uzupełnienia naszego artykułu o praktyczne sposoby radzenia sobie z najczęściej wymienianymi dwoma problemami anestezjologicznymi u chorych otyłych: poprawa warunków intubacji i założenie drogi centralnej.

Trudności z intubacją w tej grupie pacjentów między innymi są spowodowane tym, że laryngoskopia bezpośrednia jest utrudniona przez ograniczenia ruchomości szyi i uniesienie poziomu klatki piersiowej, utrudniające a nawet uniemożliwiające założenie laryngoskopu [2]. Metoda poprawy warunków intubacji, opisywana w literaturze, to ułożenie pacjenta z podniesieniem wezgłowia dzięki podłożeniu np. poduszek pod górną połowę ciała chorego. Powoduje to zwiększenie kąta pomiędzy poziomem klatki piersiowej i twarzą [3]. Dzięki temu wprowadzenie laryngoskopu i ewentualne manipulacje stają się łatwiejsze (ryc. 1).

Stosujemy tę metodę z powodzeniem w naszej praktyce. Polecamy również alternatywne przyrządy do udrożnienia dróg oddechowych, jak np. rurkę krtaniową [4]. Umożliwia ona tymczasową wentylację zastępczą. Zyskuje się cenny czas np. na sprowadzenie fibroskopu. Z naszych doświadczeń wynika, że próby wentylacji maską twarzową w przypadku nieudanej próby intubacji dotchawiczej są zwykle mało efektywne.