W dniach 15 i 16 grudnia 1999 roku odbyła się Konferencja na temat „Znaczenie węglowodanów w żywieniu człowieka”, zorganizowana przez Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie we współpracy z FAO/WHO. Wzięli w niej udział wybitni profesorowie z Polski, Wielkiej Brytanii, Holandii i Szkocji.

W środowiskach medycznych wielu krajów trwa dyskusja nad koniecznością ograniczenia udziałów tłuszczów w diecie i zwiększenia ilości spożywanych węglowodanów tak, aby 50% lub więcej energii organizm otrzymywał właśnie z tych związków. Węglowodany to dla człowieka główne źródło energii. Występują one w postaci łatwo i szybko wchłaniających się cukrów zawartych w miodzie, cukrze, przetworach owocowych słodzonych, słodyczach, oraz w postaci węglowodanów złożonych wymagających dłuższego trawienia (w produktach zbożowych, ryżu, kaszach, makaronie, pieczywie i ziemniakach). Energia potrzebna dla utrzymania procesów życiowych i wykonywania wszelkich czynności jest czerpana przez organizm z węglowodanów i tłuszczów i w mniejszym stopniu z białek. Przez długi czas rola węglowodanów była niedoceniana.

Przemiany w gospodarkach państw, które z rozwijających stają się krajami rozwiniętymi, pociągają za sobą istotne zmiany w tradycyjnym sposobie odżywiania się społeczeństw. Jednym z elementów jest gwałtowne ograniczenie spożywania węglowodanów. Udział żywności bogatej w te składniki w naszych dietach jest coraz mniejszy mimo, że mają one korzystny wpływ w zapobieganiu wielu chorobom, oraz otyłości i następstwom z nią związanym.

W Polsce węglowodany stanowią podstawowe źródło energii w dziennej racji pokarmowej zarówno dzieci i młodzieży, jak i osób dorosłych. Powinny być to jednak w większości węglowodany złożone. Przeciętne zapotrzebowanie energetyczne osób dorosłych prowadzących mało ruchliwy tryb życia wynosi 1500-2500 kcal. Wykonywanie ciężkiej pracy podnosi zapotrzebowanie na energię do około 3500 kcal. Sportowcy trenujący z dużą intensywnością powinni otrzymywać około 3500 kcal, a podczas zawodów, zależnie od czasu ich trwania i natężenia wysiłku około 5000 kcal, a nawet 8000 kcal. Właściwa dieta może poprawić wyniki sportowców. Największy udział w dostarczaniu energii mają węglowodany. Jeśli nie zostają wykorzystane, mogą być odkładane w tkance tłuszczowej oraz w postaci glikogenu w wątrobie i mięśniach jako zapas energii. Glikogen z mięśni wykorzystywany jest jako źródło energii w krótkotrwałych, ale bardzo intensywnych ćwiczeniach fizycznych. W przypadku ograniczenia podaży węglowodanów trening może doprowadzić do wyczerpania zapasów glikogenu i w następnych dniach trudno będzie kontynuować go z podobną intensywnością.

Na konferencji dyskutowano na temat wpływu węglowodanów na zdrowie psychiczne człowieka. Spożycie większej ilości cukrów wywołuje efekt uspokojenia, wyciszenia, a także spadek sprawności w wykonywaniu czynności złożonych. Także w przebiegu tzw. depresji zimowej chorzy zgłaszają potrzebę spożywania większej ilości węglowodanów, co wyraźnie poprawia ich samopoczucie.

Innym poruszonym zagadnieniem była konieczność zastanowienia się nad problemem ograniczania udziału tłuszczów w diecie i zwiększania ilości spożywanych węglowodanów. Wiadomo, że wzrost spożycia węglowodanów prowadzi do spadku poziomu „dobrego” cholesterolu HDL we krwi, co jest związane z większym ryzykiem występowania choroby wieńcowej.