c. zapalenie zatok o etiologii
wg Vazquez J.A., Sobel J.D.
Kolonizacja i zakażenie skóry grzybami z gatunku
Candida występują częściej u osób chorujących na cukrzycę niż w pozostałej populacji (2). Najczęściej izolowanym patogenem jest
C. albicans. Zmiany zlokalizowane są głównie w fałdach skóry. Umiejscawiają się najczęściej w okolicy podpiersiowej, międzypalcowej, pachwinowej, w fałdzie międzypośladkowym i wokół odbytu, gdzie zwiększona wilgotność sprzyja rozwojowi grzyba. Ogniska mają charakter wyprzeń początkowo o białej powierzchni, która złuszcza się pozostawiając wilgotny obszar o żywoczerwonej barwie i festonowatym zarysie brzegów. W głębi fałdu znajduje się bolesna, głęboka rozpadlina. Charakterystyczne jest pojawienie się w pewnej odległości od ogniska pierwotnego okrągłych, rumieniowo-złuszczających wykwitów zwanych satelitami (6).
Zakażenia wałów okołopaznokciowych i paznokci charakteryzują się początkowo zaczerwienieniem i bolesnym obrzękiem wału paznokcia, spod którego przy ucisku wydobywa się skąpa wydzielina surowiczo-ropna. Płytka paznokcia staje się szara, poprzecznie pobruzdowana i może oddzielać się od łożyska (10).
Kandydiaza błon śluzowych
Zmiany naczyniowe, neuropatia cukrzycowa, zaburzenie syntezy kolagenu oraz predyspozycje genetyczne sprzyjają rozwojowi chorób jamy ustnej. Chorzy na cukrzycę mają większą podatność do stanów zapalnych dziąseł, przyzębia i rozwoju próchnicy niż ludzie zdrowi (20). Wysokie stężenie cukru sprzyja rozwojowi zakażeń grzybiczych w obrębie jamy ustnej. Aly i wsp. w badaniach epidemiologicznych przeprowadzonych na 439 pacjentach chorujących na cukrzycę potwierdzili obecność grzybów w jamie ustnej u 54% osób. Najczęściej wykrywanym patogenem bo aż w 67% był C. albicans. Wśród innych grzybów stwierdzono obecność między innymi C. glabrata, C. parapsilosis, Sacharomyces cervisiae, C. tropicalis, C. Pseudotropicalis i C. guilliermondi (1).
U chorych szczególnie ze źle wyrównaną cukrzycą występują uporczywe zajady. Na błonie śluzowej policzków, języka, podniebienia mogą być widoczne białawe naloty. Pacjenci często skarżą się na uczucie pieczenia błony śluzowej jamy ustnej, a szczególnie języka. Stwierdza się zaczerwienienie dziąseł i podniebienia zwłaszcza w miejscu kontaktu z płytką protezy (2).
Kandydiaza narządu rodnego
Wysokie poziomy glukozy w wydzielinie z dróg rodnych u kobiet chorujących na cukrzycę sprzyjają rozwojowi zakażeń grzybiczych. Przebieg infekcji u osób źle wyrównanych metabolicznie może być uporczywy, przewlekły z częstymi nawrotami. Często stwierdzamy obecność grzybów bez objawów zakażenia. Uważa się, że zakażenia układu rodnego mogą być pierwszą manifestacją hyperglikemii u osób z nierozpoznaną cukrzycą (21). Najczęściej wykrywanym patogenem jest C. albicans, który nierzadko występuje łącznie z C. glabrata (18). Powszechnie uważa się, że złe wyrównanie metaboliczne sprzyja występowaniu zakażeń grzybiczych. Jednakże nie wszyscy badacze potwierdzają ten pogląd. Liotta i wsp. przeprowadzili badania w grupie dzieci i dorosłych chorujących na insulinozależną cukrzycę. W swoich badaniach nie stwierdzili statystycznie znaczącego związku między czasem trwania i stopniem wyrównania metabolicznego cukrzycy, a obecnością zakażenia narządów rodnych. Natomiast potwierdzili zwiększoną częstość infekcji u osób w okresie dojrzewania (7). U kobiet w obrazie klinicznym ostrego zakażenia dróg rodnych dominuje stały świąd, pieczenie sromu i pochwy oraz nasilone upławy. Badaniem przedmiotowym stwierdzamy zaczerwienienie pochwy i gęstą, białą, serowatą wydzielinę przylegającą do jej ścian. W niektórych przypadkach widoczne są nadżerki pokryte białawym nalotem. Ryzyko transmisji infekcji poprzez kontakt seksualny z partnerką zakażoną Candida wynosi 30% (6).
U mężczyzn dochodzi do zmian zapalnych żołędzi i wewnętrznej blaszki napletka. Występuje uporczywy świąd i pieczenie, a w badaniu przedmiotowym stwierdzamy obrzęk i zaczerwienienie żołędzi. Na jej powierzchni widoczne są nadżerki pokryte białawym nalotem. Zmianom tym towarzyszy obecność obfitej, gęstej, białej wydzieliny (8).
Należy pamiętać, że powikłaniem infekcji narządu rodnego może być zakażenie wstępujące przez cewkę moczową do pęcherza. U mężczyzn zakażenie wstępujące może również objąć gruczoł krokowy.
Kandydiaza układu moczowego
Z badań eksperymentalnych wynika, że rozwój grzybów z rodzaju Candida napotyka szczególnie sprzyjające warunki w układzie moczowym. Ze względu na wysokie stężenie cukru w moczu chorzy na cukrzycę są grupą osób, u których występuje zwiększona podatność na rozwój flory grzybiczej w drogach moczowych (21).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Aly F.Z. et al.: Identification of oral yeast species isolated from individuals with diebetes mellitus. Mycoses 1995, 38:107-110. 2. Bodey G.P., Fainstein V.: Candidiasis. New York Raven Press, 1985. 3. Ceh P. et al.: Leucocyte myeloperoxydase deficiency and diabetes mellitus associated with Candida albicans liver abscess. Am. J. Med. 1979, 66:149-153. 4. Jakóbisiak M.: Immunologia Warszawa PWN 1995. 5. Jarvis W.R., Martone W.J.: Predominant pathogens in hospital infections. J. Antimicrob. Chemother 1992, 29:19. 6. Kowszyk-Gindifer Z., Sobieszewski W.: Grzybice i ich zwalczanie. Warszawa PZWL 1986. 7. Liotta A. et al.: Vaginal infections in a population of diabetic children and adolescents. Pediatr. Med. Chir. 1987 May-Jun, 9(3):305-8. 8. Michael S. Gelfand: Candidiases: Implications for Intensivists and Pulmonologists, Semin. Respir. Crit. Med. 1997, May 18, 3. 9. Molenyaar D.M. et al.: Leucocyte chemotaxis in diabetic patients and their non-diabetic first degree relatives. Diabetes 1976, 25 (Suppl 2): 880-3. 10. Nola-Salas J. et al.: Candidiemia in non-neutropenic critically ill patients: analysis of prognostic factors and assessment of systemic antifungal therapy. Intensiv. Care Med. 1997, 23(1):23-30. 11. Pacheco Rios A. et al.: Mortality associated with systemic candidiasis in children. Arch. Med-Res. 1997 Summer, 28(2), 229-32. 12. Pawlicka-Domańska Z. i wsp.: Aktywność kandydobójcza leukocytów wielojądrzastych u dzieci chorych na cukrzycę. Ped. Pol. 1978 Aug. 53(8):963-6. 13. Philips P. et al.: Invasive external otitis caused by Aspergillus Rev. Infect. Dis. 1990, 12:277-281. 14. Pickup J., Wiliams G.: Textbook of Diabetes Oxford Blackwell Scientific Publication 1991. 15. Rinaldi M.G.: Invasive aspergillosis. Rev. Infect Dis. 1983, 5:1061-1077. 16. Rinaldi M.G.: Zygomycosis. Infect Dis. Clin. North Am. 1989, 3:19-41. 17. Rivett A.G. et al.: Urinary candidiasis: a prospective study in hospital patients. Urol. Res. 1986, 14(4):183-6. 18. Sobel J.D.: Pathogenesis and epidemiology of vulvovaginal candidiasis. Ann NY Acad. Sci. 1988, 544:547-57. 19. Szajner-Milart I. i wsp.: Badania mikrologiczne moczu u dzieci w przebiegu różnych chorób. Pediatr. Pol. 1987 Aug 62(8):567-74. 20. Śmielak B. i wsp.: Wpływ cukrzycy typu I na stan uzębienia, przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej. Diabet. Pol. 1998, 5:76-9. 21. Vazquez J.A., Sobel J.D.: Fungal infection in diabetes. Infect Dis. Clin. North Am. 1995 Mar, 9(1):97-116.
