Ponad 7000 publikacji medycznych!
Statystyki za 2021 rok:
odsłony: 8 805 378
Artykuły w Czytelni Medycznej o SARS-CoV-2/Covid-19
Czytelnia Medyczna » Nowa Pediatria » 3/2000 » Wsteczny odpływ żołądkowo-przełykowy u dzieci po operacji wrodzonej niedrożności przełyku

Poniżej zamieściliśmy fragment artykułu. Informacja nt. dostępu do pełnej treści artykułu
Księgarnia Borgis / dział medyczny
© Borgis - Nowa Pediatria 3/2000, s. 8-10
Joanna Stąpor, Iwona Jasińska-Jaskuła
Wsteczny odpływ żołądkowo-przełykowy u dzieci po operacji wrodzonej niedrożności przełyku
Gastroesophageal reflux in children after surgical repair of esophageal atresia
z Kliniki Chirurgii Dziecięcej Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Andrzej Chilarski
Streszczenie
The authors present the results of 24-pH monitoring in 27 children after surgical repair of esophageal atresia.
Słowa kluczowe: gastroesophageal reflux, children, surgical repair, esophageal atresia.



U dzieci operowanych z powodu wrodzonej niedrożności przełyku, na obecność tzw. fizjologicznego refluksu okresu noworodkowego i niemowlęcego, związanego z niedojrzałością aparatu wpustowego nakładają się skutki anomalii rozwojowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Konieczność interwencji chirurgicznej, zmierzającej do odtworzenia ciągłości przełyku, w zależności od długości brakującego odcinka powoduje większe lub mniejsze zaburzenia stosunków anatomicznych i tzw. zespół krótkiego przełyku.
Materiał i metody
Badaniami objęto grupę 27 dzieci operowanych w okresie noworodkowym z powodu wrodzonej niedrożności przełyku.
U 23 dzieci przeprowadzono pierwotne jednoczasowe zespolenie przełyku z dostępu przezopłucnowego, po uprzednim podwiązaniu przetoki przełykowo-tchawiczej.
W celu zdiagnozowania choroby refluksowej zastosowano badanie radiologiczne z kontrastem, 24-godzinną pH-metrię oraz ezofagoskopię z biopsją przełyku.
U dzieci, u których odległość pomiędzy zarośniętymi odcinkami przełyku uniemożliwiała jednoczasowe zespolenie wykonano tylko podwiązanie przetoki i zastosowano technikę mechanicznego wydłużania kikutów („bouginage”) przez okres 2-3 miesięcy.
W tym okresie stosowano ciągłe odsysanie treści ślinowej z górnego kikuta przełyku przy pomocy dwukanałowej sondy Replogle´a. Dzieci odżywiano przez gastrostomię.
Po uzyskaniu zbliżenia odcinków przełyku w okresie najbardziej optymalnym wykonano zespolenie pierwotne odroczone.
U 2 dzieci ze względu na długoodcinkową postać atrezji zdecydowano o wyłonieniu przetoki ślinowej z górnego kikuta, wykonano gastrostomię i zakwalifikowano je do zabiegów rekonstrukcyjnych w okresie późniejszym.
Ze względu na typ atrezji i wiążącą się z tym różnorodność taktyki operacyjnej, dzieci podzielono na 3 grupy (tab. 1).
Tabela 1. Grupy pacjentów w zależności od zastosowanego postępowania terapeutycznego.
GrupaLiczba dzieciOdległość pomiędzy odcinkami przełykuRodzaj postępowania chirurgicznego
1.23<2,5 cmpierwotne jednoczasowe zespolenie przełyku
2.2>2,5 cmpierwotne odroczone zespolenie przełyku
3.2brak możliwości zespoleniagastrostomia, ezofagostomia, rekonstrukcja przełyku z jelita cienkiego
W celu zdiagnozowania choroby refluksowej brano pod uwagę (17):
– obraz kliniczny (ulewania, wymioty, częstość występowania infekcji górnych dróg oddechowych, ogólny rozwój dziecka),
– badania radiologiczne z użyciem środków kontrastowych,
– 24-godzinne badanie pH-metryczne,
– badanie endoskopowe z biopsją przełyku (ocena linii „Z”, zmiany makroskopowe części nadwpustowej, zmiany mikroskopowe potwierdzone oceną histopatologiczną bioptatów błony śluzowej).
Badanie radiologiczne wykonywano około 2-3 tygodnia po zabiegu operacyjnym celem oceny miejsca zespolenia (obecność pierścienia zwężającego, pseudochyłków, pasaż treści pokarmowej).
Badania radiologiczne w pozycji pionowej uzupełniano dodatkowo zdjęciem w pozycji leżącej lub skośnej celem zaobserwowania ewentualnego wydostawania się wstecznego treści żołądkowej do przełyku (ryc. 1).
Ryc. 1. Odpływ żołądkowo-przełykowy w badaniu radiologicznym.
U wszystkich dzieci po ukończeniu 3 miesiąca życia wykonywano 24-godzinne badanie pH-metryczne (ryc. 2).
Ryc. 2. Ezofagogram pacjenta z dużego stopnia odpływem żołądkowo-przełykowym i z rozpoznanym przełykiem Barretta.
Sonda pH-metryczna umieszczana była 2-3 cm powyżej wpustu na podstawie wyliczeń, wynikających z formuły Jolley´a, a u dzieci, u których wcześniej stwierdzono zwężenie przełyku, wykonywano dodatkowo radiologiczną ocenę położenia sondy (17).
W ocenie wyników brano pod uwagę:
– całkowity czas trwania refluksów poniżej pH 4,
– ilość epizodów spadku pH poniżej pH 4,
– ilość epizodów spadku pH trwających dłużej niż 5 min.,
– czas trwania najdłuższego epizodu refluksu poniżej pH 4,
– wskaźnik Eulera-Byrne´a.
Badanie pH-metryczne powtarzano w zależności od uzyskanych wyników, po zastosowaniu leczenia zachowawczego (ułożenie dziecka, dieta, leki prokinetyczne, leki blokujące wydzielanie soku żołądkowego).
Ocena endoskopowa i histopatologiczna zmian zapalnych przełyku była zazwyczaj przeprowadzana w trakcie endoskopii wykonywanej u większości dzieci w związku z koniecznością poszerzań endoskopowych.
Dodatkowo przeprowadzano badanie endoskopowe u dzieci ze znacznego stopnia refluksem żołądkowo-przełykowym stwierdzanym w badaniu pH-metrycznym celem oceny stopnia zmian zapalnych przełyku i wdrożenia odpowiedniego leczenia farmakologicznego lub jego modyfikacji.
Wyniki
Chorobę refluksową rozpoznano na podstawie obrazu klinicznego i badań dodatkowych u 10 dzieci (37%).

Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
  • Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
  • Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
  • Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.

Opcja #1

29 zł

Wybieram
  • dostęp do tego artykułu
  • dostęp na 7 dni

uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony

Opcja #2

69 zł

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 30 dni
  • najpopularniejsza opcja

Opcja #3

129 zł

Wybieram
  • dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
  • dostęp na 90 dni
  • oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Bokszczanin L. et al.: Gastroesophageal reflux: results of surgical treatment. Surg. Childh. Intern. I, 1993, 2:33-36. 2. Bokszczanin L. et al.: Regression of Barrett´s columnar epithelium after antireflux surgery: a case report. Surg. Childh. Inter. II, 52-54. 3. Cameron L.J.: Badania czynnościowe przełyku. 5th ed., St Louis, Mosby, 1995; 1-4. 4. Dzielicki J. et al.: An assessment of cardia efficiency in children operated for esophageal atresia with 24-hours pH estimation. Surg. Childh. Intern. VI, 1998, 1:13-14. 5. Fonkalsrud E.W., MD.: Surgical management of gastroesophageal reflux syndrome in children. Surg. Childh. Intern. I, 1993, 2:28-32. 6. Montes C.G. et al.: Regression of childhood Barrett´s esophageal mucosa by antireflux surgery and bipolar elektrocoagulation. Journal of Pediatridc Surgery, 1998, 33, 5:747-749. 7. Kamiński A. et al.: Long-gap esophageal atresia: 9-years experience with delayed primary anastomosis after Bougienage. Surg. Childh. Intern. I, 1993, 2:23-27. 8. Kamiński A. i wsp.: Wrodzona niedrożność przełyku – 11 lat doświadczeń. VII Zjazd Polskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych. Suplement Problemów Chirurgii Dziecięcej. 9. Kubiak R. et al.: Effectiveness of fundoplication in early infancy. Journal of Pediatric Surgery, 1999, 34, 2:295-299. 10. Lindahl H., Rintala R.: Long-term complications in cases of isolated esophageal atresia treated with esophageal anastomosis. Journal of Pediatric Surgery, 1995, 30, 8:1222-1223. 11. Lindahl H. et al.: Chronic esophagitis and gastric metaplasia are frequent late complications of esophageal atresia. Journal of Pediatric Surgery, 1993, 28, 8:1178-1180. 12. Piaseczna-Piotrowska A.: Diagnostyka i taktyka postępowania w odpływie żołądkowo-przełykowym u niemowląt. Praca doktorska, 1996. 13. Synder Ch.L. et al.: Efficacy of partial wrap fundoplication for gastroesophageal reflux after repair of esophageal atresia. Journal of Pediatric Surgery, 1997, 32, 7:1089-1092. 14. Spitz L.: Oesophageal atresia. Surgery International, 1998, 41. 15. Spitz l.: Esophageal atresia: past, present and future. Journal of Pediatric Surgery, 1996, 31, 1:19-25. 16. Tovar J.A. et al.: Ambulatory 24-hour manometric and pH-metric evidence of permanent impairment of clearance capacity in patients with esophageal atresia. Journal of Pediatric Surgery, 1995, 30, 8:1224-1231. 17. Wheatley M.J. et al.: Efficacy of the Nissen fundoplication in the management of gastroesophageal reflux following esophageal atresia repair. Journal of Pediatric Surgery, 1993, 28, 1:53-55.
Nowa Pediatria 3/2000
Strona internetowa czasopisma Nowa Pediatria
Powrót na górę strony

Pozostałe artykuły z numeru 3/2000: