Celem naszej pracy było przedstawienie częstości występowania wrodzonych zakażeń TORCH wśród noworodków, hospitalizowanych w Klinice Patologii Noworodka II Katedry Pediatrii Akademii Medycznej w Warszawie w 1999 roku. Ponadto przedstawimy dwa przypadki tychże zakażeń. W 1999 roku w klinice zdiagnozowano wrodzone zakażenie TORCH u 6 pacjentów na 193 hospitalizowanych (co stanowi 3,1%). Rozpoznanie ustalono na podstawie wywiadów, obrazu klinicznego, badań obrazowych oraz obecności swoistych przeciwciał w klasie IgG i IgM. W jednym przypadku (A.„C” – Herpes simplex) dodatkowo zakażenie potwierdzono pośmiertnym badaniem histopatologicznym.

Patogeny z grupy TORCH to Toxoplasma gondii, inne czynniki (np. kiła, wirusy zapalenia wątroby, HIV, wirusy Echo i inne), wirus różyczki, wirus cytomegalii oraz wirus opryszczki. Kliniczne cechy wrodzonego zakażenia tymi drobnoustrojami często są do siebie bardzo podobne i początkowo trudne do rozróżnienia (2). Najczęściej występującymi objawami klinicznymi są: hepatosplenomegalia, niefizjologiczna żółtaczka, hipotrofia, wcześniactwo, zaburzenia hematologiczne (takie jak: niedokrwistość, wybroczyny, rumienie), objawy oczne (zapalenie naczyniówki i siatkówki, zaćma, zapalenie rogówki i spojówek, jaskra, małoocze), objawy z ośrodkowego układu nerwowego (małogłowie, wodogłowie, zwapnienia wewnątrzczaszkowe). Wrodzone zakażenie TORCH może się także objawiać zapaleniem płuc, mięśnia sercowego, nerek, wątroby. Spośród wyników badań laboratoryjnych najczęściej notowane nieprawidłowości to podwyższona aktywność enzymów wątrobowych (głównie AspAT i AlAT), niedokrwistość, małopłytkowość (ryc. 1 i ryc. 2).

Bardzo duże znaczenie diagnostyczne ma oznaczanie poziomu swoistych przeciwciał w klasie IgM i IgG.

Wśród sześciorga dzieci, u których zdiagnozowano wrodzone zakażenie w 1999 roku, u czworga zaobserwowano hepatosplenomegalię (ryc. 3).

Zwraca to uwagę na przydatność badania USG w celu ukierunkowania rozpoznania. Natomiast badanie radiologiczne jest podstawową metodą diagnostyczną przy podejrzeniu zapalenia płuc, pomocniczą w septycznym zapaleniu stawów, szpiku kostnego lub ognisk kostnych w kile, różyczce i cytomegalii (2).