Zawał mięśnia sercowego u kobiet ciężarnych występuje raz na 10 000-30 000 ciąż [1, 2]. Ostre niedokrwienie mięśnia serca w drugim lub trzecim trymestrze ciąży częściej obserwowane jest u ciężarnych po 33 r. życia [3]. U kobiet młodszych do zawału mięśnia sercowego dochodzi zwykle we wczesnym okresie po porodzie [3]. Śmiertelność matek z powodu zawału mięśnia sercowego jest duża (37%) [1, 3, 4]. Im młodszy wiek ciężarnej tym wyższa umieralność, która u rodzących przed 35 r. życia wynosi 48% [1]. Najczęstszą lokalizacją zawału jest ściana przednia lewej komory [3]. W zdecydowanej większości przypadków przyczyną jest powstanie skrzepliny i/lub kurcz naczyniowy, a tylko w 40% przypadków, u starszych rodzących, opisywano anatomiczne zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych [2, 4, 5, 6]. Opisany przypadek dotyczy pacjentki, u której w 2 h po porodzie siłami natury wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia.

Wieloródka 25-letnia (wzrost 163 cm, masa ciała 63 kg), w ciąży trzeciej, została przyjęta w 31 tygodniu z powodu sączenia płynu owodniowego od 29 tygodnia ciąży i plamienia z dróg rodnych od 30 tygodnia. Przy przyjęciu stan ogólny ciężarnej był dobry, ciśnienie tętnicze krwi podwyższone do wartości 160/100 mm Hg, nie stwierdzono czynności skurczowej mięśnia macicy, zapis kardiotokograficzny czynności serca płodu był prawidłowy. W 23 roku życia, pierwszą ciążę ukończono drogą cięcia cesarskiego w 40 tygodniu z powodu zagrażającej rzucawki. Rok później pacjentka urodziła siłami natury kolejne dziecko. Druga ciąża była powikłana nadciśnieniem indukowanym ciążą, a w trzecim okresie porodu z powodu nieoddzielenia się łożyska wykonano jego ręczne wydobycie. W obecnej ciąży od 29 tygodnia z powodu sączenia się czystego płynu owodniowego pacjentka była hospitalizowana w innym ośrodku, gdzie rozpoczęto profilaktyczne podawanie antybiotyków, a celem przyspieszenia dojrzewania płuc płodu zastosowano steroidoterapię. W czasie obserwacji utrzymywało się sączenie płynu owodniowego oraz wystąpiło mierne krwawienie z dróg rodnych. Zapis kardiotokograficzny czynności serca płodu był prawidłowy. Nie stwierdzono podwyższonego ciśnienia tętniczego, czynności skurczowej mięśnia macicy, cech infekcji, ciężarna nie gorączkowała, badania laboratoryjne były w granicach normy, a posiewy bakteriologiczne wydzieliny z kanału szyjki macicy jałowe.

Po przyjęciu do Kliniki z uwagi na to, że okresowo zgłaszała nieregularną czynność skurczową macicy do leczenia początkowo włączono leki rozkurczowe, a od 33 tygodnia ciąży stosowano tokolizę dożylną. Nadal nie obserwowano ani klinicznych, ani laboratoryjnych cech infekcji wewnątrzmacicznej. Ciężarna nie gorączkowała, a leukocytoza i CRP utrzymywały się w granicach normy. Ciśnienie tętnicze krwi było prawidłowe. W 34 tygodniu ciąży w związku z wystąpieniem laboratoryjnych cech infekcji wewnątrzmacicznej (wzrost CRP do 71 mg l^-1, przy prawidłowej leukocytozie, bez przesunięcia w rozmazie krwi obwodowej), oraz masywnym odchodzeniem płynu owodniowego, o godz 8:00 ciężarną przesłano do sali porodowej. Wystąpienie nieefektywnej, samoistnej czynności skurczowej macicy było powodem podłączenia oksytocyny (Oxitocin, Grindex, Łotwa) we wlewie kroplowym. O godz 12:20 rozpoczął się drugi okres porodu i po 10 min pacjentka urodziła siłami natury córkę, żywą, niedonoszoną, o masie ciała 1900 g (Apgar=10). U noworodka stwierdzono cechy dysmorfii (cofnięta żuchwa, krótka szyja, nisko osadzone uszy) oraz wadę rozwojową kończyny dolnej prawej (niedorozwój stopy i przeprost w stawie kolanowym). Ze względu na krwawienie w trzecim okresie porodu i uwięźnięcie łożyska w obkurczonej szyjce macicy, po nieskutecznym zabiegu Credego, przystąpiono do ręcznego wydobycia popłodu. Skontrolowano jamę macicy i stwierdzono ciągłość ścian trzonu macicy i dolnego odcinka. W tym czasie pacjentka otrzymywała 5 U oksytocyny we wlewie kroplowym i 0,2 mg metylergometryny (Methylergometrin, Spofa, Czechy) domięśniowo po wykonaniu kontroli. Łączna utrata krwi w czasie porodu i po porodzie wynosiła 700-800 ml. Po zabiegu macica była prawidłowo obkurczona. Pacjentka była przytomna, wydolna krążeniowo i oddechowo. Praca serca była miarowa i wynosiła 96 min^-1, a ciśnienie 100/75 mm Hg.