Pomimo długiej historii stosowania kory wierzby białej (Salix alba L.) jako środka łagodzącego ból, niewiele jest obecnie informacji opartych na badaniach klinicznych oraz na temat dawek leczniczych tego surowca. Dlatego cenne są badania podjęte przez niemieckich klinicystów odnośnie wyciągu z kory wierzby białej jako środka uśmierzającego ból lędźwiowo-krzyżowy.

Czterotygodniowe kontrolowane badania kliniczne z podwójnie ślepą próbą na 210 chorych dowiodły, że podawanie 240 mg dziennie wyciągu z kory wierzby dawało znacznie bardziej korzystne efekty lecznicze w porównaniu do dawki 120 mg/dzień i placebo. U 91% badanych pacjentów po podaniu wyciągu ból ulegał złagodzeniu o 5 punktów lub więcej w 10-punktowej skali bólu.

Jednak głównym dowodem na przeciwbólowe działanie wyciągu z wierzby było badanie polegające na określaniu całkowitego ustępowania bólu bez potrzeby stosowania tramadolu. Badania wykazały, że u 39% chorych otrzymujących 240 mg wyciągu z kory wierzby dziennie ból lędźwiowo-krzyżowy ustępował całkowicie w ciągu ostatniego tygodnia leczenia, w porównaniu do 21% chorych otrzymujących 120 mg wyciągu dziennie i 6% chorych, którym podawano palcebo.

W podsumowaniu autorzy podkreślają, że stosowanie wyciągu z kory wierzby pozwalało na znaczne złagodzenie bólu lędźwiowo-krzyżowego u dużej liczby chorych już po pierwszym tygodniu leczenia, którzy nie potrzebowali tramadolu do jego uśmierzenia, w przeciwieństwie do grupy chorych otrzymujących placebo, gdzie tramadol używany był w ciągu całego cyklu badań.

Autorzy postanowili przebadać kliniczne preparat niemiecki Femicur, zawierający w swym składzie wyciąg z owoców Vitex agnus-castus L. (niepokalanka pieprzowego), krzewu powszechnie występującego w rejonie śródziemnomorskim, pod kątem leczenia objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego, towarzyszących 40% płodnych kobiet. Do najważniejszych objawów tego zespołu zalicza się: depresje, niepokój, bóle głowy i nadmierne nawodnienie (obrzęki).

Badania przeprowadzono na 1634 kobietach, które otrzymywały dwa razy dziennie po jednej kapsułce Femicuru. Objawy odczuwane przed leczeniem i po 3 cyklach miesiączkowych, w trakcie których pacjentki dostawały preparat, lekarze zapisywali na specjalnych kwestionariuszach o 7-stopniowej skali.

Po badaniach u większości kobiet stwierdzono złagodzenie objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego. U 42% kobiet objawy tego zespołu całkowicie ustąpiły, w 51% przypadków uległy one znacznemu złagodzeniu, w 6% przypadków nie zanotowano zmian, a u 1% pacjentek objawy nasiliły się. Ponadto 94% kobiet otrzymujących preparat uznało, że był on przez nie tolerowany dobrze lub bardzo dobrze i nie doznawały one w trakcie jego przyjmowania żadnych objawów ubocznych.

Pacjentki z nowotworem sutka, które po usunięciu guza leczone były cytostatykami i dodatkowo otrzymywały preparat Lektinol, nie odczuwały skutków ubocznych, jakie niosą z sobą leki przeciwnowotworowe. Donosi o tym firma farmaceutyczna Madaus, powołując się na nie opublikowane jeszcze wyniki badań klinicznych. Przed czterema laty firma ta wyprodukowała pierwszy standaryzowany preparat z jemioły. Na postawie badań na zwierzętach i testach in vitro stwierdzono, że najważniejszym immunoaktywnym składnikiem tego preparatu jest mistellektyna-1 (ML-1).

W kontrolowanych badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą, przeprowadzonych na 272 pacjentkach z nowotworem sutka, które po operacyjnym usunięciu guza poddane zostały chemioterapii i przez 15 tygodni dwa razy w tygodniu otrzymywały podskórnie 0,5 ml Lektinolu lub placebo, określano uboczne działanie cytostatyków na organizm. Po zakończeniu badań stwierdzono, że pacjentki, które otrzymywały Lektinol rzadziej cierpiały na zmęczenie, mdłości, wymioty i brak apetytu w porównaniu do pacjentek nie otrzymujących preparatu. Poza tym podawanie Lektinolu nie miało wpływu na parametry hematologiczne, natomiast wyraźnie korzystnie wpływało na parametry immunologiczne, m.in. zwiększając liczbę komórek T.

Większość pacjentek dobrze znosiła terapię lektynami z jemioły, przy czym 18% cierpiała na miejscowe reakcje w okolicy wstrzyknięcia, jednak żadna z nich nie przerwała z tego powodu przedwcześnie leczenia. Na tej podstawie uznano, że leczenie kobiet po usunięciu nowotworu sutka i chemioterapii za pomocą preparatu Lektinol może być bardzo przydatne w terapii.

Roślina Asparagus racemosus Willd pochodzi z Indii, gdzie w systemie medycyny tradycyjnej Ayurweda stosowana jest na szereg dolegliwości, głównie jako lek przeciwdrobnoustrojowy (czerwonka, biegunki, gruźlica, trąd), ale także jako środek przeciwkaszlowy. Autorzy postawili sobie za cel sprawdzenie na drodze doświadczalnej, czy roślina ta rzeczywiście odznacza się działaniem przeciwkaszlowym. Otrzymali oni z korzenia A. racemosus wyciąg metanolowy i po zagęszczeniu do sucha podawali go drogą doustną szczurom. Zwierzęta kontrolne otrzymywały fosforan kodeiny. Następnie zwierzęta poddawano działaniu par SO₂ i rejestrowano odruchy kaszlowe.