W Zjeździe wzięła udział delegacja 4 pracowników Instytutu Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu: prof. dr hab. Piotr Gorecki, dr Barbara Zygmunt oraz dr hab. Bogdan Kędzia i dr Alina Mścisz (autorzy niniejszego opracowania), którzy w jego ramach zaprezentowali 2 postery:

– Biologicznie aktywne i nieaktywne substancje odżywcze korzenia Rhodiola rosea L. jako składniki żywności funkcjonalnej (P. Gorecki, J. Lutomski, A. Mścisz, B. Kędzia, B. Zygmunt, J. Kozłowski),

– Wpływ elicytacji na hodowlę tkankową korzeni Rhodiola rosea L. (A. Krajewska-Patan, A. Mścisz, J. Lutomski).

Otwarcie Zjazdu nastąpiło 3 września w godzinach porannych. Podczas ceremonii otwarcia została wręczona Nagroda Egona Stahla przeznaczona dla młodych naukowców z dziedziny farmakognozji i analityki fitochemicznej. Przyznano także granty zagraniczne młodym pracownikom naukowym. Potem przedstawiono dwa referaty plenarne: Od oporności na kanamycynę do białek – zmiany roli genów przenoszonych na rośliny (prof. O. Hess) oraz Inżynieria metabolitów. Przyspieszenie badań nad nowymi produktami (prof. A. Bechtold).

Po południu uczestnicy delegacji brali udział w sesji poświęconej technikom biotechnologicznym stosowanym w mikrorozmnażaniu i hodowli roślin leczniczych, takich jak Curcuma longa, Taxus sp., Hypericum perforatum (odmiana Topaz), Valeriana officinalis i Piper methysticum oraz w sesji dotyczącej systemowych testów farmakologicznych, między innymi wpływu laktonów seskwiterpenowych na hamowanie czynnika transkrypcji NF – AT, wpływu tryptantryny pochodzącej z Isatis tinctoria na hamowanie cyklooksygenazy-2 i 5-lipooksygenazy oraz hamowaniu transkrypcji genów związanych z procesami zapalnymi, immunomodulującymi i cytotoksycznymi.

4 września w godzinach porannych wzięto udział w sesji plenarnej poświęconej metodom ukierunkowywania biosyntezy lignanów w roślinach w celu podwyższenia ich wartości terapeutycznej oraz najnowszym osiągnięciom w dziedzinie steroli roślinnych. Następnie wysłuchano doniesień omawiających metody farmakologiczne stosowane do oceny aktywności biologicznej substancji naturalnych pochodzenia roślinnego. Szczególne zainteresowanie zwróciła praca dotycząca swoistego działania przeciwdepresyjnego wyciągu z liści chińskiej rośliny Apocynum venetum, zawierającego ponad 2% hyperozydu i około 3% izokwercytryny.

W sesji popołudniowej, poświęconej produktom naturalnym, szczególną uwagę wzbudziły referaty dotyczące metodyk badań analitycznych wyciągów i produktów finalnych z dziurawca. Poza oceną zawartości substancji odpowiedzialnych za aktywność biologiczną dziurawca badano również poziom metali ciężkich, szczególnie kadmu, który jest łatwo akumulowany przez dziurawiec. Autorzy referatów przedyskutowali także zagadnienie standaryzacji przetworów z dziurawca.

Następnie uczestniczono w pierwszej sesji posterowej przeznaczonej dla posterów oznaczonych numerami nieparzystymi. Postery były zgrupowane w następujących obszarach tematycznych: działanie i ocena, fitochemia, biochemia i technologia. W sesji tej przedmiotem prezentacji był poster z Instytutu dotyczący elicytacji hodowli tkankowej Rhodiola rosea (technologia, poster nr 6.17).

W kolejnym dniu Zjazdu (5 września) delegaci uczestniczyli w sympozjum dotyczącym biodostępności roślinnych produktów leczniczych, które poświęcone było dwóm roślinom wykazującym skuteczność w chorobach reumatycznych. Na uwagę zasługiwały dwa referaty obejmujące preparaty z Harpagophytum procumbens. Stwierdzono, że w dalszym ciągu nie jest jednoznacznie określona relacja pomiędzy zidentyfikowanymi związkami naturalnymi, a obserwowaną skutecznością biologiczną i punktami uchwytu farmakologicznego. Na działanie przeciwzapalne i przeciwreumatyczne wpływają zarówno substancje hamujące kaskadę kwasu arachidonowego, jak i związki zmniejszające aktywność elastazy. Ocena biodostępności produktów otrzymywanych z tej rośliny jest utrudniona i nie do końca przebadana.

Drugą rośliną omawianą na tym sympozjum była roślina indyjska Boswellia serrata stosowana w systemie medycyny hinduskiej Ayurveda. Wyciągi z tej rośliny, zawierające 35-65% kwasu bosweliowego, stosowane są w tym systemie jako niesterydowe środki przeciwzapalne, przede wszystkim w chorobach reumatycznych i wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy. Skuteczność preparatów została potwierdzona badaniami klinicznymi. Badania farmakologiczne wykazały, że biodostępność osiąga wartość 85%.