Ostatnio stwierdzono, że alkaloidy izochinolinowe, takie jak berberyna, palmatyna i higenamina hamują aktywność monoaminooksydazy (MAO). Enzym ten odgrywa ważną rolę w katabolizmie katecholamin i serotoniny, czego następstwem jest pobudzenie psychiczne, a szczególnie poprawa nastroju. Autorzy postanowili przebadać pod tym względem sangwinarynę i chelidoninę, oceniając działanie tych alkaloidów w mózgu myszy, używając jako substratu aminowego – kynuraminy.

Badania wykazały, że sangwinaryna jest silnym inhibitorem MAO. W stężeniu 25 mM hamowała ona aktywność MAO w 53,4%, a w stężeniu 50 mM w 81,6%. Dla porównania iproniazyd hamował aktywność MAO w stężeniu 10 mM w 49,1%. Chelidonina okazała się nieaktywna wobec MAO. Otrzymane wyniki wskazują, że sangwinaryna odznacza się działaniem regulującym poziom katecholamin w mózgu zwierząt doświadczalnych, co może być w przyszłości wykorzystane w praktyce medycznej.

Honokiol i magnolol są głównymi składnikami kory Magnolia officinalis, rośliny występującej w Chinach. Związki te są pochodnymi difenolowymi kwasu cynamonowego. Wykazują działanie przeciwzakrzepowe, przeciwzapalne, przeciwarytmiczne i hamują aktywność ośrodkowego układu nerwowego. Odznaczają się także działaniem przeciwbakteryjnym.

Autorzy przebadali siłę działania tych związków na bakterie tlenowe i beztlenowe wywołujące zakażenie przyzębia, takie jak Actinobacillus actinomycetemcomitans, Porphyromonas gingivalis, Prevotella intermedia, Staphylococcus aureus, Micrococcus flavus, Serratia marcescens, Klebsiella pneumoniae i inne. Stwierdzono, że zarówno honokiol, jak i magnolol, działały na wymienione drobnoustroje w granicach stężeń 25-100 mg/ml, co stwarza nadzieję na praktyczne ich zastosowanie do leczenia zakażeń przyzębia o podłożu bakteryjnym, w sytuacji stałego narastania oporności drobnoustrojów na powszechnie stosowane antybiotyki.

W wieloośrodkowych, randomizowanych badaniach z podwójnie ślepą próbę i kontrolowanych za pomocą placebo, porównywano lecznicze właściwości Gelomyrtolu (destylatu olejkowego zawierającego głównie mieszaninę trzech monoterpenów: a-pinenu, d-limonenu i 1,8-cyneolu), Cefuroximu i Ambroxolu. W badaniach uczestniczyło 676 chłopców i dziewcząt poniżej 18 roku życia, cierpiących na ostre zapalenie oskrzeli. Pacjenci podzieleni na 4 grupy: Gelomyrtol (170), Cefuroxim (171), Ambroxol (163) i placebo (172) byli leczeni przez 6-14 dni, przyjmując doustnie wymienione leki lub placebo w postaci kapsułek.

W trakcie leczenia objawy ostrego zapalenia oskrzeli cofały się we wszystkich grupach, z tym, że najwolniej ustępowały one w grupie placebo. Gelomyrtol był dobrze tolerowany w porównaniu do antybiotyku (Cefuroxim) i mukolityku depolimeryzującego (Ambroxol), co zostało potwierdzone wieloma kryteriami pulmonologicznymi. Na podstawie przeprowadzonych badań autorzy stwierdzają, że Gelomyrtol nie ustępuje w niczym antybiotykom i mukolitykom pod względem sku-teczności leczenia ostrego zapalenia oskrzeli, odznaczając się, w porównaniu do nich, mniejszą toksycznością i brakiem powstawania oporności drobnoustrojów na jego działanie.

Oceniano wpływ wodnego wyciągu z Uncaria tomentosa (koci pazur) na wzrost uodpornienia chorych po podaniu szczepionki pneumokokowej. Szczepionkę podawano 23 chorym w wieku 40-60 lat celem zabezpieczenia ich przed wystąpieniem zapalenia płuc.

Chorzy otrzymywali przez 2 miesiące po 350 mg wodnego wyciągu z Uncaria tomentosa, oznaczonego jako C-Med-100, lub placbo. Po miesiącu od rozpoczęcia badań wszyscy chorzy otrzymali szczepionkę pneumokokową. Poziom przeciwciał w surowicy krwi określano po miesiącu i 5 miesiącach od podania szczepionki.

Badania wykazały, że podawanie wodnego wyciągu z Uncaria tomentosa w wyraźny sposób spowodowało wzrost poziomu przeciwciał w surowicy krwi chorych w porównaniu do grupy kontrolnej. Po 5 miesiącach od podania szczepionki poziom przeciwciał pneumokokowych u tych chorych był na poziomie, jaki obserwowano po 2 miesiącach u pacjentów, którzy nie otrzymywali wyciągu. Na tej podstawie autorzy sądzą, że wodny wyciąg z kociego pazura wspomaga wytwarzanie przeciwciał przeciwko pneumokokom, a także przez długi czas utrzymuje ich wysoki poziom w surowicy krwi.