Olejek melisowy znany jest z działania przeciwbakteryjnego, przeciwgrzybiczego, przeciwpasożytniczego i przeciwskurczowego. Badacze brazylijscy postanowili ocenić jego działanie cytotoksyczne i przeciwutleniające. Do tego celu użyto 5 hodowli komórkowych nowotworów ludzkich: A549 (płuc), Caco-2 (jelit), MCF-7 (piersi), HL60 i K562 (białaczki) i nowotworu mysiego B16F10 (czerniaka). Aktywność przeciwutleniającą oznaczano przy użyciu DPPH (l,l-difenylo-2-pikrylohydrazylu). Brazylijski olejek melisowy zawierał 39% neralu i 47% geranialu.

Wykazano, że olejek melisowy w stężeniu 500 mg/ml hamował rozwój wszystkich hodowli komórkowych nowotworów ludzkich i zwierzęcych w granicach 74-94%. Natomiast działanie przeciwutleniające olejku uzyskano już przy stężeniu 2 ml. Na tej podstawie autorzy wnioskują, że olejek melisowy może być wykorzystany w lecznictwie jako preparat przeciwnowotworowy.

Rozchodnik kamczacki ( Sedum kamtschaticum Fischer) jest rośliną jednoroczną występującą w Południowo-Wschodniej Azji. Wyciągi wodne z całej rośliny były stosowane w medycynie ludowej Korei, Chin i Japonii dla poprawy krążenia krwi, jako lek przeciwlękowy i przeciwzapalny.

W badaniach używano suchego wyciągu metanolowego z całej rośliny, który podawano zwierzętom doświadczalnym drogą pokarmową. Stwierdzono, że wyciąg w dawce 200 mg/kg mc. hamował obrzęk uszu myszy wywołany olejem krotonowym w 47%, a w dawce 800 mg/kg m.c. hamował obrzęk łap szczura wywołany karageniną w 30%. Prednisolon podawany zwierzętom w dawce 10 mg/kg mc. w tych samych modelach doświadczalnych hamował obrzęki odpowiednio w 54 i 36%. Ponadto suchy wyciąg metanolowy z rozchodnika kamczackiego wykazywał w dawce 125 mg/kg taki sam efekt przeciwbólowy, jak aspiryna podawana zwierzętom w dawce 200 mg/kg mc. Na tej podstawie autorzy pracy sugerują możliwość zastosowania wyciągu z tej rośliny w lecznictwie.

Celem badań było określenie wpływu jednorazowego i wielokrotnego podawania liofilizowanego wodnego wyciągu z kłączy perzu właściwego ( Agropyron repens L., syn. Triticum repens P. Beauv.) drogą pokarmową w dawce 20 mg/kg mc. szczurom normalnym oraz z cukrzycą wywołaną streptozotocyną.

Badania wykazały, że zarówno jednorazowe, jak i wielokrotne podawanie wodnego wyciągu z kłączy perzu obniżało poziom triglicerydów i cholesterolu całkowitego w surowicy krwi szczurów. Jednorazowe podanie wyciągu u szczurów normalnych obniżało poziom triglicerydów po 6 godz. od podania o ok. 6%, a cholesterolu o ok. 3%, podczas gdy u szczurów z cukrzycą doświadczalną wartości te kształtowały się na poziomie ok. 28% i 26%. Natomiast podawanie codziennie jednej dawki liofilizowanego wyciągu wodnego z kłączy perzu po 14 dniach dawało obniżenie triglicerydów i cholesterolu u szczurów normalnych o ok. 3 i 5%, a u szczurów z cukrzycą doświadczalną o ok. 44 i 47%. Interesujące są także dane odnośnie masy ciała zwierząt otrzymujących przez 14 dni badany wyciąg. Okazało się, że u szczurów normalnych masa ciała zwiększyła się o ok. 22%, natomiast u zwierząt z cukrzycą doświadczalną zmniejszyła się o ok. 22%.

Z przeprowadzonych badań wynika, że wielokrotne podawanie szczurom z hiperglikemią liofilizowanego wodnego wyciągu z kłączy perzu obniża znacznie poziom lipidów w surowicy krwi, a także w dużym stopniu wpływa na obniżenie ich masy ciała. Stąd nadzieje na możliwość wykorzystania omawianego wyciągu w terapii przeciwcukrzycowej u ludzi.