Prof. Jerzy Alkiewicz urodził się 3 maja 1938 roku w Poznaniu. Okupację niemiecką spędził wraz z rodzicami w Warszawie, gdzie ojciec – doktor medycyny – prowadził Pracownię Mikologii Państwowego Zakładu Higieny. Po Powstaniu Warszawskim przebywał kolejno w Łowiczu i Mogilnie, a po zakończeniu działań wojennych wrócił do Poznania, w którym ojciec – profesor dermatologii, kontynuował swoją pracę kliniczną na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej.

W 1951 roku ukończył szkołę podstawową, a w 1956 roku zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu. Studia na wydziale lekarskim AM w Poznaniu ukończył z wyróżnieniem w 1963 roku. Po studiach rozpoczął pracę w I Klinice Chorób Dzieci Instytutu Pediatrii AM w Poznaniu jako wolontariusz, a następnie przeszedł wszystkie szczeble etatowe: asystenta, starszego asystenta, adiunkta, kierownika pracowni, ordynatora i kierownika kliniki.

W 1973 roku uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, w 1990 habilitował się z pneumonologii dziecięcej, w 1993 roku został powołany na stanowisko profesora AM, a w 1998 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

W 1995 roku został mianowany kierownikiem Kliniki Pulmonologii i Alergologii Dziecięcej Instytutu Pediatrii AM w Poznaniu, a w 2003 roku został powołany na kierownika III Katedry Pediatrii i na kierownika Kliniki Pneumonologii, Alergologii Dziecięcej i Immunologii Klinicznej AM w Poznaniu.

Działalność naukową Prof. Jerzy Alkiewicz rozpoczął w 1964 roku. Na przestrzeni 40 lat pracy zawodowej jego dorobek naukowy obejmuje blisko 470 publikacji, w tym prawie 180 prac oryginalnych.

Zainteresowania naukowe Profesora koncentrowały się głównie na trzech zagadnieniach: grzybicach narządów wewnętrznych u dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem układu oddechowego; aerozoloterapii, obejmującej głównie leki roślinne oraz pneumonologii i alergologii dziecięcej. I chociaż we wszystkich trzech dziedzinach był mistrzem, to największe sukcesy osiągnął na polu aerozoloterapii leku roślinnego.

Zagadnieniem, które nurtowało Prof. J. Alkiewicza od początku pracy naukowej było leczenie grzybic. Kiedy okazało się, że stosowane ówcześnie leki obarczone są wieloma działaniami ubocznymi, a dla dzieci są wręcz niebezpieczne, rozpoczął on poszukiwanie korzystniejszej alternatywy terapeutycznej w postaci leków roślinnych. Szczególną uwagę zwrócił na substancje biologicznie aktywne w czosnku. Badania kliniczne i analiza flory grzybiczej i bakteryjnej gardła u dzieci leczonych doustnym preparatem czosnkowym stanowiły początek tej drogi. Dalsze prace dotyczyły leku inhalacyjnego o działaniu na grzyby drożdżoidalne Candida albicans, powodujące przewlekłe schorzenia układu oddechowego u dzieci leczonych długotrwale antybiotykami i steroidami systemowymi. Pierwszy opracowany przez Profesora lek wziewny z liofilizatem czosnkowym charakteryzował się zachęcającymi właściwościami przeciwgrzybiczymi i wywołał zainteresowanie pulmonologów. Było to bodźcem do kontynuowania badań, których uwieńczeniem była rozprawa habilitacyjna pt. „Inhalacyjna postać koncentratu z Allium sativum w eliminacji Candida albicans u dzieci z chorobami układu oddechowego”. Głównym osiągnięciem tej pracy było uzyskanie na drodze własnej metodyki preparatywnej niezwykle aktywnego i trwałego koncentratu z czosnku, który z dobrym skutkiem stosowany jest do chwili obecnej w Klinice Pneumonologii, Alergologii Dziecięcej i Immunologii Klinicznej AM w Poznaniu. Podawany jest w postaci aerozolu dzieciom z przewlekłymi zakażeniami dróg oddechowych i dzieciom przygotowywanym do zabiegu przeszczepu szpiku kostnego.

Opisane badania, jak i dalsze poszukiwania roślinnych leków inhalacyjnych, prowadzone były we współpracy z Instytutem Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu. Zaowocowało to opracowaniem przez Prof. J. Alkiewicza kilkunastu leków aerozolowych do użytku klinicznego, zawierających w swym składzie olejki eteryczne i ich składniki, a także leków aerozolowych z berberyną, preparatem olejkowym Olbas Oil i olejkiem z drzewa herbacianego. Wymienione leki aerozolowe są do dzisiaj w lecznictwie pediatrycznym, szczególnie sanatoryjnym. Z przeglądu dorobku naukowego Profesora wynika, że w dziedzinie aerozoloterapii leku roślinnego był on niekwestionowanym pionierem, nie tylko w kraju, ale i na świecie.