W tradycyjnej medycynie marokańskiej odwar z dojrzałych owoców kminku zwyczajnego ( Carum carvi L.) stosowany jest jako środek moczopędny. Autorzy cytowanej publikacji postanowili sprawdzić w badaniach na zwierzętach doświadczalnych prawdziwość tego przekazu. W tym celu rozdrobnione owoce kminku ogrzewali z wodą (1:10) w temp. 100°C pod chłodnicą zwrotną przez 30 min. Następnie odwar odwirowywano, sączono i liofilizowano, uzyskując suchy wyciąg w ilości 13,6% w odniesieniu do surowca wyjściowego.

Otrzymany wyciąg wodny podawano białym szczurom rasy Wistar o masie 150-200 g w ilości 10 mg/100 g masy ciała doustnie, po zawieszeniu w fizjologicznym roztworze NaCl w ilości 10 ml/100 g m.c., raz dziennie przez 8 dni. Mocz zbierano całodobowo. Szczury kontrolne otrzymywały 1 mg/100 g m.c. furosemidu, rozpuszczonego w takiej samej ilości 0,9% NaCl jak zwierzęta badane.

Badania wykazały, że podawanie wyciągu wodnego z owoców kminku już w pierwszym dniu doświadczenia wywoływało efekt moczopędny tylko o 40% słabszy od furosemidu, a w ostatnim, 8 dniu doświadczenia, efekt ten był słabszy od furosemidu jedynie o 13%. Ponadto wyciąg wodny z owoców kminku znacznie zmniejszał wydalanie potasu wraz z moczem w porównaniu do furosemidu. Należy dodać, że kontrola poziomu kreatyniny w surowicy krwi zwierząt nie wykazała istotnych zmian w trakcie podawania omawianego wyciągu.

Na tej podstawie autorzy twierdzą, że wyciąg wodny (1:10) z owoców kminku zwyczajnego odznacza się silnymi właściwościami moczopędnymi, nie powodując zaburzeń metabolicznych w organizmie badanych zwierząt doświadczalnych. Przeprowadzone badania potwierdzają zatem przekazy medycyny ludowej i kwalifikują wyciąg wodny (odwar) z owoców kminku jako bezpieczny preparat leczniczy.

Zielona herbata jest znanym na świecie napojem o właściwościach przeciwutleniających i przeciwnowotworowych, co przypisuje się głównemu składnikowi polifenolowemu, jakim jest galusan epigalokatechiny. Ostatnio doniesiono o możliwości wykorzystania tego związku w zapobieganiu łysienia u mężczyzn, na drodze swoistego hamowania przez niego aktywności 5 α-reduktazy, jednak bez podania danych naukowych. Z tego względu autorzy postanowili sprawdzić jak działa galusan epigalokatechiny na wzrost włosów ludzkich w badaniach in vitro i in vivo oraz wyjaśnić mechanizm tego zjawiska.