Profesor dr hab. med. Ryszard Brzozowski urodził się w Warszawie. Studia medyczne odbył w latach 1946-1951, studiując początkowo na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie w Akademii Medycznej. Pracę w zawodzie lekarza rozpoczął w 1952 roku, jako wolontariusz w Szpitalu Miejskim Nr 2 na oddziale wewnętrznym kierowanym przez Profesora dr. n. med. Witolda Orłowskiego, łącząc ją jednocześnie z pracą tłumacza i redaktora w Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich.

W 1957 roku Profesor R. Brzozowski przeszedł do pracy w Szpitalu Wojewódzkim do Oddziału Wewnętrznego będącego jednocześnie IV Zakładem Chorób Wewnętrznych Studium Doskonalenia Lekarzy. Po przejściu na emeryturę Profesora Witolda Orłowskiego w 1960 roku, Profesor Ryszard Brzozowski w drodze postępowania konkursowego objął stanowisko ordynatora.

W czasie 52-letniej pracy lekarskiej zainteresowania naukowe, dydaktyczne i organizacyjne Profesora Ryszarda Brzozowskiego obejmowały różne dziedziny medycyny doświadczalnej, klinicznej i społecznej.

W okresie początkowym swojej kariery naukowej Profesor R. Brzozowski poświęcił się zagadnieniom gospodarki wodno-elektrolitowej. Zajmując się tą dziedziną próbował usystematyzować zagadnienia obejmujące patofizjologię metabolizmu potasu, miedzi, magnezu i cynku. Prace dotyczące gospodarki tymi pierwiastkami miały w tamtych latach charakter pionierski i nowatorski, a ich publikacje należały do pierwszych w Polsce.

Implikacją praktyczną badań z tego zakresu były opracowania kliniczne dotyczące stanów hipo- i hiperkaliemii. Zachowaniu się metabolizmu żelaza i miedzi w chorobie wrzodowej żołądka poświęcona była Jego rozprawa na stopień doktora medycyny. Promotorem rozprawy Profesora R. Brzozowskiego na stopień naukowy doktora medycyny był Profesor W. Orłowski, a rozprawa ta była ostatnią, którą jako promotor prowadził ten Wielki Uczony i jeden z najwybitniejszych polskich internistów.

W okresie samodzielnej pracy na stanowisku Kierownika Oddziału Wewnętrznego łącznie z najbliższymi współpracownikami Profesor R. Brzozowski zapoczątkował liczne prace z zakresu kardiologii, w tym poświęcone szczególnie częstym w tym okresie zawałom serca w województwie warszawskim. Posłużyły one opracowaniu monografii zatytułowanych „Przyczynek do badań epidemiologicznych nad zawałem serca w województwie warszawskim”, „Los chorych po zawale serca” i „Myo-cardial infarction in the province of Warsaw in the years 1963-1967”. Ta ostatnia pozycja w języku angielskim ukazała się drukiem w 1971 roku w La Santé Publique. Bukareszt.

Problemy geriatrii i gerontologii, a także pomocy społecznej to kolejny w latach 70-tych nurt zainteresowań Profesora Ryszarda Brzozowskiego. Szczególnie cenne z tego zakresu było opracowanie pt. „Stan i ewolucja pomocy społecznej”. Praca ta uzyskała nagrodę Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w roku 1974. Do innych ważnych prac z tej dziedziny należały „Problemy wieku starczego w Polsce”, „Aspekty społeczno-zdrowotne ludzi starych w Polsce”, „Pomoc społeczna – jej drogi rozwoju w Polsce” (opublikowane w językach polskim, angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim).

Podsumowaniem tego obszaru zainteresowań – jakże ważnych w tamtych latach – było opracowanie pt. „Pomoc społeczna w Polsce i krajach europejskich”. Wymienione publikacje były wyrazem wielkiego zaangażowania Profesora R. Brzozowskiego w sferę szeroko rozumianych problemów społecznych, w tym zwłaszcza zdrowia publicznego, zachorowań wśród ludzi starych oraz opieki zdrowotnej i socjalnej nad nimi. Oddawały one obiektywnie stan pomocy społecznej w Polsce i były nie tylko wyrazem szczególnej wrażliwości Profesora jako lekarza – społecznika, lecz także aktem troski oraz przeciwstawiania się ubóstwu ludzi starych i chorych.

Szeroka działalność publicystyczna Profesora Ryszarda Brzozowskiego dotyczyła także epidemiologii chorób zakaźnych w Polsce. Publikacje z tego zakresu ukazywały się głównie w „Zdrowiu Publicznym” i stanowiły cenny materiał dla instytucji Zdrowia Publicznego i Organizacji Ochrony Zdrowia, a także popularyzacji wiedzy o zdrowiu. Cykl prac dotyczących tego tematu zawierał wiele przemyśleń z zakresu medycyny i filozofii. Splatały się w nich rozważania nad działalnością Instytutów Naukowo-Badawczych, Akademii Medycznych oraz prowadzonych w nich prac naukowo-badawczych i usługowych.

Szczególny nacisk przykładał Profesor R. Brzozowski do problemów kształcenia podyplomowego i szkolenia lekarzy specjalistów. Z tego zakresu w 1988 r. przy współpracy z J. Wasylukiem powstaje opracowanie zatytułowane „System kształcenia podyplomowego i szkolenie lekarzy specjalistów”. Zawarte tam spostrzeżenia oraz wnioski stanowią do dzisiaj cenne źródło informacji z tej dziedziny.

Kształcenie podyplomowe stało się w latach osiemdziesiątych główną, chociaż nie jedyną, pasją Profesora Brzozowskiego. W 1988 roku rozpoczyna się druk Postępów Nauk Medycznych, a Jego Naczelnym Redaktorem zostaje Profesor Ryszard Brzozowski. Na łamach tego periodyku (początkowo kwartalnika), ukazują się nieprzerwanie do dzisiaj artykuły o dużym ciężarze naukowym i praktycznym, służące szkoleniu lekarzy praktyków, oraz naukowców teoretyków.

Ideę zwięzłego sposobu przedstawiania problemów rozpoznania, diagnostyki różnicowej chorób i ich leczenia aktualnie do postępów nauki i obowiązujących sposobów leczenia realizował Profesor Ryszard Brzozowski w ukazujących się podręcznikach zatytułowanych „Vademecum Lekarza Ogólnego”. Jako autor wielu rozdziałów tego podręcznika, a przede wszystkim Redaktor Naczelny kolejnych, przy współpracy z Wł. Brühlem (5 wydań) i samodzielnie 2 wydań Vademecum noszącego ostatnio tytuł Vademecum Lekarza Praktyka, na trwale zapisał się w świadomości kilku pokoleń lekarzy. Podręczniki te od pierwszego wydania w 1953 r. do 2001 r. (10 wydań) stały się najbardziej przystępnym (350 tys. egzemplarzy) źródłem informacji o chorobach występujących u człowieka.

Do głównych zainteresowań naukowych Profesora Ryszarda Brzozowskiego w ostatnim 30-leciu należały szeroko rozumiane problemy gastroenterologii, a w szczególności hepatologii.

W cyklu prac opublikowanych w latach 1972-2001, na szczególne wyróżnienie zasługują opisy zespołu wątrobowo-nerkowego, toksycznego uszkodzenia wątroby, rzekomobłoniastego zapalenia jelit, czynności nerek w marskości wątroby i wpływu na nie zespolenia żyły wrotnej z żyłą dolną.