W numerze 12. publikowanych jest 6 prac związanych z leczeniem chirurgicznym chorych w podeszłym wieku. Prace dotyczą problemów nietrzymania gazów i stolca, urazów oraz wielokierunkowej rehabilitacji około- i pooperacyjnej – oddechowej, ruchowej, psychologicznej. Omawiany jest też problem odleżyn.

Nietrzymanie stolca jest wstydliwym ale bardzo częstym problemem w starzejącym się społeczeństwie. Nietrzymanie stolca często bywa powodem izolacji chorych nawet bywa podstawą do umieszczania w domach opieki, w których częstość inkontinencji ocenia się na 50% pensjonariuszy. Autorzy artykułu na temat nietrzymania stolca omawiają przyczyny, patomechanizm i metody leczenia. Często modyfikacja diety, leki lub ćwiczenia typu biofeedback zmniejszają dokuczliwość nietrzymania stolca. Leczenie operacyjne jest rekomendowane w ściśle wybranych przypadkach i powinno być przeprowadzane w ośrodkach referencyjnych zajmujących się koloproktologią.

Ludzie starsi częściej ulegają urazom niż osobnicy młodsi. Z powodu następstw urazów pacjenci w podeszłym wieku dwa razy częściej są hospitalizowani w porównaniu z ludźmi w młodszym wieku. Niewydolność wielu narządów u chorych w podeszłym wieku zwiększa chorobowość pourazową, szczególnie to dotyczy hipowentylacji, hipotensji, i zaburzeń świadomości. Upadki to najczęstsze przyczyny urazów u ludzi w starszym wieku. Najbardziej typowe urazy dla wieku podeszłego to złamania żeber, urazy głowy, złamania w obrębie kręgosłupa, kości udowej i promieniowej. Podstawą sukcesu leczniczego w leczeniu następstw u ludzi w podeszłym wieku jest wczesne leczenie operacyjne, właściwe i kompetentne znieczulenie oraz rehabilitacja około- i pooperacyjna.

Rehabilitacja jest jednym z zasadniczych warunków poprawy zdrowia i sukcesu leczniczego u ludzi w podeszłym wieku. W kolejnych artykułach omówiono rehabilitację oddechową, ruchową i psychologiczną. Od szeregu lat w chirurgii wieku podeszłego rekomenduje się tzw. fast tract approach czyli jak najszybsze pooperacyjne i pourazowe usprawnianie chorego.