Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, Klinika Gastroenterologii i Hepatologii w Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. med. Jarosław Reguła
Zakażenie Hp nie zawsze oznacza chorobę. Pod wieloma względami drobnoustrój ten zachowuje się jak komensal, a nie jak patogen. Świadczy o tym między innymi to, że większość osób zakażonych nie ma żadnych objawów chorobowych i tylko u 10-20% rozwijają się choroby będące wskazaniem do leczenia przeciwbakteryjnego. Podstawową chorobą wywoływaną przez Hp jest zapalenie błony śluzowej żołądka. Od umiejscowienia i rozległości tego zapalenia zależą ostateczne skutki kliniczne infekcji. Dotychczas znamy trzy odrębne fenotypy chorobowe związane z zakażeniem Hp: fenotyp łagodnego zapalenia błony śluzowej żołądka, fenotyp wrzodu dwunastnicy i fenotyp raka żołądka. Najczęściej mamy do czynienia z fenotypem pierwszym, czyli „prostym” zapaleniem błony śluzowej żołądka, które przebiega bez istotnych zmian w wydzielaniu kwasu solnego i nie prowadzi do poważnych konsekwencji chorobowych. Fenotyp wrzodu dwunastnicy występuje u około 15% zakażonych osób i odznacza się zmianami zapalnymi w części przedodźwiernikowej żołądka oraz zwiększonym wydzielaniem gastryny i kwasu solnego. Osoby z taką konstelacją zaburzeń mają wrzody dwunastnicy i(lub) wrzody części przedodźwiernikowej żołądka. Najpoważniejszym rodzajem zmian jest fenotyp raka żołądka z zapaleniem trzonu, zanikiem błony śluzowej w tej części żołądka i zmniejszonym wydzielaniem kwasu solnego. Takie zmiany anatomiczne i zaburzenia czynnościowe dotyczą około 1% zakażonych i wybitnie zwiększają ryzyko raka żołądka. Fenotyp nowotworowy spotyka się częściej u osób zamieszkujących kraje azjatyckie, w których rak żołądka jest szczególnie częsty (2). Warto zwrócić uwagę, że fenotypy wrzodowy i nowotworowy wzajemnie się wykluczają i u chorych na wrzód dwunastnicy wywołany przez Hp nigdy nie rozwija się rak żołądka.
W Polsce zakażenie Hp dotyczy 84% osób dorosłych i 32% dzieci do 18. roku życia (3). Choroby wywoływane przez ten drobnoustrój i wymagające leczenia antybiotykami są przedstawione w tabeli 1.
Choroba wrzodowa żołądka/dwunastnicy - aktywna, nieaktywna i powikłana Chłoniak żołądka typu MALT Zanikowe zapalenie żołądka Stan po resekcji żołądka z powodu raka Krewni I stopnia chorych na raka żołądka Dyspepsja niediagnozowana lub czynnościowa Długotrwałe leczenie inhibitorami pompy protonowej Planowane dłuższe leczenie NSLPZ* Samoistna plamica małopłytkowa Niewyjaśniona niedokrwistość z niedoboru żelaza Życzenie wyrażane przez pacjenta |
*NSLPZ – niesteroidowe leki przeciwzapalne
Wyniki leczenia chłoniaków typu MALT o małej złośliwości są bardzo dobre. Autorzy z Korei uzyskali niedawno 85% całkowitych remisji tego guza po eradykacji Hp. W szczególności leczeniu przeciwbakteryjnemu poddawały się guzy umiejscowione w dystalnej części żołądka. Nawroty chłoniaków obserwowano u 2, 8 i 9% chorych, odpowiednio po roku, 2 i 3 latach od eradykacji bakterii (4).
Z chorób wymienionych w tabeli, komentarza wymaga też dyspepsja definiowana jako przewlekły lub nawracający ból lub dyskomfort w nadbrzuszu. Jest to niezmiernie częsta dolegliwość ze strony przewodu pokarmowego, w której poprawę objawową można uzyskać na drodze leczenia przeciwbakteryjnego. Dotyczy to zarówno dyspepsji niediagnozowanej endoskopowo, jak i przypadków dyspepsji czynnościowej przebiegających z infekcją tym drobnoustrojem (5).
Innymi wskazaniami do eradykacji, będącymi do niedawna przedmiotem kontrowersji, są: długotrwałe stosowanie inhibitorów pompy protonowej (IPP) u pacjentów z chorobą refluksową przełyku oraz planowane dłuższe leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. W każdej z tych sytuacji należy wykonać test na obecność Hp i podjąć leczenie przeciwbakteryjne u osób zakażonych. Zalecenie to dotyczy również pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, którzy mają otrzymywać kwas acetylosalicylowy w małych dawkach, a przebyli wcześniej krwawienie wrzodowe. Oba te wskazania są wymienione w wytycznych europejskich opublikowanych w 2007 r. i znanych jako Raport Uzgodnieniowy Maastricht III (6). Poza tym, wytyczne europejskie zawierają dwa nowe wskazania do leczenia przeciwbakteryjnego, a mianowicie samoistną plamicę małopłytkową i niedokrwistość z niedoboru żelaza związaną z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej żołądka wywołanym infekcją Hp. Oprócz chorób zależnych od Hp, wskazaniem do leczenia może być życzenie wyrażane przez pacjenta, pod warunkiem szczegółowego przedstawienia mu możliwych korzyści i powikłań wynikających z leczenia antybiotykami.
Poważnym problemem zdrowotnym w skali światowej jest rak żołądka odpowiedzialny za około 10% zgonów na nowotwory złośliwe u ludzi. W Polsce w 2004 roku zmarło na ten nowotwór 5700 osób (7). Związek raka żołądka umiejscowionego poza wpustem z zakażeniem Hp jest niewątpliwy. Wskazują na to wyniki licznych badań epidemiologicznych, kliniczno-patologicznych i eksperymentalnych (8).
Jeśli bakterie te mają rolę etiologiczną, powstaje pytanie, czy ich eradykacja może zapobiec rozwojowi raka żołądka? Wcześniejsze badania wykazały zwolnienie progresji, a nawet cofanie się zmian przedrakowych w żołądku pod wpływem leczenia zakażenia Hp. Metaanaliza badań z lat 2004-2006 nie dostarczyła jednak dowodów na zmniejszenie zachorowalności na raka u osób poddanych leczeniu eradykacyjnemu (9). Jedyne badanie z randomizacją i grupą kontrolną, w którym punktem końcowym był rak żołądka, wykazało, że eradykacja Hp może ograniczyć występowanie tego nowotworu pod warunkiem zastosowania leczenia u osób młodych bez zmian przedrakowych w żołądku (10). Badanie to było przeprowadzone w Chinach, w prowincji o bardzo dużej zachorowalności na raka żołądka. Reasumując, dotychczasowe dowody na prewencyjny wpływ eradykacji Hp na raka żołądka o lokalizacji pozawpustowej są słabe. W krajach rozwiniętych nie prowadzi się czynnego testowania populacji bezobjawowej w kierunku Hp i leczenia zakażonych osób. Z tego powodu zalecenie takie nie znalazło się w wytycznych Maastricht III.
Leczenie zakażeń
Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Maastricht III i ostatnimi ustaleniami Grupy Roboczej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii leczenie pierwszego wyboru przeciwko Hp opiera się na jednym z IPP i dwóch spośród trzech antybiotyków: amoksycylinie (2 x 1 g), klaritromycynie (2 x 500 mg) i metronidazolu (2 x 500 mg) (6, 11). Wszystkie te leki przyjmowane są 2 razy dziennie przez 7 dni. Rodzaj IPP stosowanych w dawkach standardowych nie ma istotnego wpływu na wynik leczenia.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Rowland M et al.: Age-specific incidence of Helicobacter pylori.Gastroenterology 2006; 130: 65-72.
2. Naylor GM et al.: Why does Japan have a high incidence of gastric cancer? Comparison of gastritis between UK and Japanese patients. Gut 2006; 55: 1545-1552.
3. Łaszewicz W (Kierownik projektu): Wyniki badań nad zakażeniem Helicobacter pylori. Trans Humana – Wydawnictwo Uniwersyteckie: Białystok, 2004.
4. Kim JS et al.: Helicobacter pylori eradication for low-grade gastric mucosa-associated lymphoid tissue lymphoma is more successful in inducing remission in distal compared to proximal disease. Br J Cancer 2007; 96: 1324-1328.
5. Tack J et al.: Functional gastroduodenal disorders. Gastroenterology 2006; 130: 1466-1479.
6. Malfertheiner P et al.: Current concepts in the management of Helicobacter pylori infection: the Maastricht III Consensus Report. Gut 2007; 56: 772-781.
7. Wojciechowska U et al.: Nowotwory złośliwe w Polsce w 2004 roku. Wyd. Centrum Onkologii, Warszawa 2006.
8. Correa P, Houghton J-M: Carcinogenesis of Helicobacter pylori. Gastroenterology 2007; 133: 659-672.
9. Fuccio L et al.: Systematic review: Helicobacter pylori eradication for the prevention of gastric cancer. Aliment Pharmacol Ther 2007; 25: 133-141.
10. Wong BC et al.: Helicobacter pylori eradication to prevent gastric cancer in a high-risk region of China: a randomized controlled trial. JAMA 2004; 291: 187-194.
11. Dzieniszewski J, Jarosz M i Grupa Robocza PTG: Postępowanie w zakażeniu Helicobacter pylori (rok 2004). Wytyczne opracowane przez Grupę Roboczą Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii. Gastroenterologia Polska 2004; 11: 41-48.
12. Megraud F: H. pylori antibiotic resistance: prevalence, importance, and advances in testing. Gut 2004; 53: 1374-1384.
13. Dzierżanowska-Fangrat K et al.: Antimicrobial resistance of Helicobacter pylori in Poland: a multicenter study. Int J Antimicrob Agents 2005; 26: 230-234.
14. Megraud F: Update on therapeutic options for Helicobacter pylori -related diseases. Curr Infect Dis Rep 2005; 7: 115-120.
15. Perri F et al.: Ranitidine bismuth citrate-based triple therapies after failure of the standard ´Maastricht triple therapy´: a promising alternative to the quadruple therapy? Aliment Pharmacol Ther 2001; 15: 1017-1022.
16. Calvet X et al.: Seven versus ten days of rabeprazole triple therapy for Helicobacter pylori eradication: a multicenter randomized trial. Am J Gastroenterol 2005; 100: 1696-1701.
17. Zullo A et al.: The sequential therapy regimen for Helicobacter pylori eradication: a pooled-data analysis. Gut 2007; 56: 1353-1357.
18. Nista EC et al.: Levofloxacin–based triple therapy in first-line treatment for Helicobacter pylori eradication. Am J Gastroenterol 2006; 101: 1985-1990.
19. Niv Y, Hazazi R: Helicobacter pylori recurrence in developed and developing countries: meta-analysis of 13C-urea breath test follow-up after eradication. Helicobacter 2008; 13: 56-61.
20. Sheu B-S et al.: The presence of dental disease can be a risk factor for recurrent Helicobacter pylori infection after eradication therapy: A 3-year follow-up. Endoscopy 2007; 39: 942-947.
21. Malfertheiner P et al.: Safety and immunogenicity of an intramuscular Helicobacter pylori vaccine in noninfected volunteers: a phase I study. Gastroenterology 2008; 135: 787-795.