Streszczenie
Wprowadzenie technik laparoskopowych radykalnie zmieniło postępowanie okołooperacyjne z chorym poddanym operacji bariatrycznej. Najczęściej chory przyjmowany jest do szpitala w przededniu operacji. Większość problemów medycznych – np. kontrola nadciśnienia lub glikemii powinny być rozwiązane ambulatoryjnie.
Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej powinna obejmować podanie podskórnie profilaktycznej dawki heparyny drobnocząsteczkowej oraz stosowanie elastycznych pończoch uciskowych. Niezmiernie istotne jest wczesne uruchamianie chorych, najlepiej już kilka godzin po operacji.
W przypadku chorych otrzymujących przewlekle doustne leki zmniejszające krzepliwość krwi, należy je zastąpić heparyną drobnocząsteczkową. Profilaktyka antybiotykowa z reguły obejmuje dożylne podanie preparatu cefalosporyny bezpośrednio przed operacją i następnie przez 2-3 dni po operacji.
Trudna intubacja wśród patologicznie otyłych występuje dwukrotnie częściej, niż z w całej populacji. W szczególnie trudnych przypadkach niezbędne jest użycie na tym etapie postępowania bronchoskopu.
Czynnością znacznie ułatwiającą całość opieki nad chorym patologicznie otyłym jest założenie centralnego wkłucia żylnego z dostępu podobojczykowego lub szyjnego.
Wybudzenie chorego powinno odbywać się na sali operacyjnej przed lub w dedykowanej sali wybudzeń. Konieczność stosowania przedłużonej intubacji i oddechu zastępczego występuje stosunkowo rzadko. Ryzyko nieszczelności zespolenia jest najwyższe w pierwszej dobie pooperacyjnej. Należy zawsze ją podejrzewać w przypadku chorych z niewyjaśnioną tachykardią lub wysoko gorączkujących.
Leczenie bólu pooperacyjnego w przypadku laparotomii składa się z podawania dwóch leków, w tym morfiny iv. Po zabiegach laparoskopowych z reguły wystarcza podawanie leków z grupy NLPZ.
Żywienie chorego po założeniu opaski na żołądek powinno być rozpoczęte następnego dnia po operacji, żywienie chorych po innych zabiegach na żołądku – po wykonaniu próby szczelności.

Summary
The introduction of laparoscopic techniques, radically changed perioperative care in bariatric surgery. The patient is usually admitted into the hospital the day before surgery. Most medical issues – e.g. hypertension, or hyperglycaemia control – should be resolved in an outpatient clinic.
Prophylaxis of venous thromboembolism should consist of subcutaneous administration of low-weight heparine, and the use of TED stockings. Ambulation of patients at the earliest possibility after surgery is of outmost importance. Patients receiving oral anticoagulants should be put on low-weight heparine. Antibiotic prophylactics usually consists of intravenous administration of cephalosporine before surgery, followed by 2-3 days postoperatively.
Difficult intubation of morbidly obese patients happens twice as often as in the rest of the population. In especially difficult cases, the use of a bronchoscope is necessary.
Insertion of a central venous line, subclavian or jugular makes, the fluid administration easier for the patient and the staff. The patient should be awakened after surgery in the operating room, or a dedicated postoperative room. Prolonged intubation and mechanical ventilation are rarely necessary. The risk of anastomotic leak is highest on the first post-op day. It should always be suspected in patients with unexplained tachycardia, or with high fever. Treating postoperative pain in the case of open procedures consists of administration of two drugs including morphine iv. Laparoscopic procedures usually require only NSAID administration.
Feeding of the patient following LAGB procedures should be started on the first post-op day, and in other bariatric procedures – following a successful leak test.