Streszczenie
Złamania podudzia są jednym z częściej występujących złamań i zdarzają się u pacjentów w każdym wieku. Z uwagi na budowę kości piszczelowej, jednej z najmocniejszych kości organizmu człowieka, do złamania dochodzi wskutek urazu bezpośredniego. Liczba urazów podudzia stale wzrasta, co wiąże się z szybkim rozwojem transportu, w tym transportu drogowego. Biorąc pod uwagę wartość sił niezbędnych do złamania kości piszczelowej, niemal zawsze dochodzi do masywnych uszkodzeń tkanek miękkich. Urazy tkanek miękkich, towarzyszące złamaniom w obrębie podudzia są bardzo trudnym, o ile nie najtrudniejszym problemem leczniczym, w urazach tej okolicy. W naszej klinice leczymy średnio około 380 pacjentów rocznie ze złamaniami w obrębie kości podudzia. Prawie ¹/₃ tych pacjentów leczonych jest metodą śródszpikową. Aktualnie jest to metoda z wyboru w przypadku złamań trzonu kości piszczelowej. Leczenie stabilizatorem zewnętrznym lub płytami ze śrubami blokowanymi kątowo zarezerwowane jest raczej do wieloodłamowych złamań nasady bliższej lub dalszej kości piszczelowej. W naszej pracy pokazujemy zastosowanie zespoleń śródszpikowych w wielopoziomowych i wieloodłamowych złamaniach podudzia. Wspominamy również o zastosowaniu gwoździ śródszpikowych w leczeniu dwuetapowym złamań (konwersja zespolenia) oraz o reosteosyntezie w powikłaniach leczenia złamań. Pokazujemy również, iż metoda śródszpikowego zaopatrzenia złamań podudzia jest bezpiecznym sposobem leczenia urazów tego typu. Umożliwia szybką rehabilitację oraz daje małą liczbę powikłań, z których główne dotyczą uszkodzenia materiału zespalającego, najprawdopodobniej wskutek braku stosowania się do zaleceń lekarskich i pełnego obciążania kończyny od razu po zabiegu operacyjnym.

Summary
Fractures within crus may happen among patients of all ages and they are one of the most common fractures. Taking into consideration the structure of tibia, one of the strongest bones in human body, fractures are a result of direct trauma and are related to developments in road transportation. The forces necessary for fracturing of tibia are very high and usually this type of trauma is connected with massive soft tissue damage, which presents even more difficult clinical problem. In our clinic we treat around 380 patients/year with fractures within a crus. Almost ¹/₃ of them are treated with closed reduction followed by fixation with intramedullary nail. Fixation of fractures with external stabilizer or plate dominates in fractures of proximal or distal end of tibia. In this paper we show the application of intramedullary nailing in the treatment of multi-level and comminuted fractures of tibia. We also present data on implementation of intramedullary nails in multistage fixation of fractures and re-fixations of complicated fractures. We demonstrate, that intramedullary fixation of tibial fracture is safe method. It allow for quick recovery and fast introduction of physical therapy. It also gives low number of complications, usually connected to device failure.