Streszczenie
Zatrucie grzybami wywołującymi zespół sromotnikowy jest stanem zagrożenia życia. Śmiertelność w tych zatruciach wynosi 10-60%. Szybkie wdrożenie specyficznego leczenia jest w nich czynnikiem istotnie wpływającym na rokowanie. Stąd, sprawne zdiagnozowanie chorych, u których wystąpienie zespołu sromotnikowego jest bardzo prawdopodobne, może przyczynić się do złagodzenia objawów, a często nawet do wyleczenia zatrutego.
Ze względu na fakt, iż zbieranie i spożywanie grzybów jest w Polsce staje się coraz bardziej popularne, a zatrucia gatunkami trującymi stanowią istotny problem toksykologiczny autorzy postanowili omówić w oparciu o dane z piśmiennictwa i własne doświadczenie zawodowe objawy kliniczne, diagnostykę i leczenie zespołu sromotnikowego.
We wszystkich przypadkach zatruć grzybami pierwszymi dolegliwościami są zaburzenia żołądkowo-jelitowe: nudności, wymioty, bóle brzucha i biegunka. Kluczowym zadaniem lekarza szpitalnego oddziału ratunkowego jest zróżnicowanie objawów nietolerancji ciężkostrawnej potrawy grzybowej od zatruć grzybami drażniącymi przewód pokarmowy, a przede wszystkim od zatruć grzybami zawierającymi cytotoksyczne cykliczne polipeptydy, które wywołują ciężkie uszkodzenia narządów wewnętrznych (głównie piorunującą niewydolność wątroby) i mogą doprowadzić do zgonu.
Badanie podmiotowe ma szczególne znaczenie w diagnostyce zatruć grzybami. Starannie zebrany wywiad pozwala na wyeliminowanie banalnych nieżytów żołądkowo-jelitowych i zidentyfikowanie pacjentów wymagających dłuższej obserwacji oraz dokładnej diagnostyki zespołu sromotnikowego. Autorzy szczegółowo omawiają sposób badania podmiotowego chorego, u którego podejrzewa się zatrucie grzybami. Istotnym elementem pracy jest omówienie badania mykologicznego, toksykologicznego oraz innych badań laboratoryjnych. Połączenie wyników badań podmiotowych, przedmiotowych i dodatkowych daje możliwość postawienia prawidłowego rozpoznania zespołu sromotnikowego i wdrożenia stosownego leczenia. Może się ono, jak wspomniano powyżej, przyczynić do złagodzenia objawów, a nawet przeżycia zatrutego.

Summary
Mushroom poisoning causing phalloides syndrome is a health hazard. Mortality in these poisonings is 10-60%. Fast implementation of specific treatment is indeed one factor influencing the prognosis. Hence, the proper diagnosis of patients with phalloides syndrome occurrence is very likely, may help to alleviate symptoms, and often to cure poison.
Due to the fact that collecting and eating mushrooms in Poland is becoming increasingly popular, and intoxication with poisonous species are a significant problem the authors decided to discuss based on data from the literature and their own experience, the clinical symptoms, diagnosis and treatment of phalloides syndrome.
In all cases, the first mushroom poisoning symptoms are gastrointestinal symptoms: nausea, vomiting, abdominal pain and diarrhea. A key task of the hospital medical emergency department is the diversity of hard to digest food intolerance symptoms of mushroom poisoning gastrointestinal irritant mushrooms, especially wild mushrooms from poison-containing cytotoxic cyclic polypeptides, which cause severe damage to internal organs (mainly lightning liver failure) and may lead to death.
Subjective test is particularly important in the diagnosis of mushroom poisoning. Carefully gathered subjective examinations eliminates trivial rhinitis gastrointestinal and identify patients who require long observation and careful diagnosis of phalloides syndrome. The authors discuss in detail how to examine subjective patient with suspected mushroom poisoning. An important element is to discuss mycological investgations, toxicology and other laboratory tests. The combination of subjective test results, and additional question enables one to make the correct diagnosis of phalloides syndrome and implementation of appropriate treatment. It may, as mentioned above, help to alleviate symptoms and even survival poisoned.