Przeprowadzono obserwacje u 6 kobiet ciężarnych: 4 z objawami stanu przedrzucawkowego (nadciśnienie tętnicze, białkomocz z obrzękami lub bez) i 2 zdrowych. Badania wykonano tylko u tych kobiet, które uprzednio zapoznały się z protokołem badań i wyraziły na nie pisemną zgodę. Na przeprowadzenie tych badań uzyskano zgodę Komisji Etycznej PAM w Szczecinie. Każda z ciężarnych miała wykonane podstawowe badania laboratoryjne, EKG, badanie okulistyczne i neurologiczne. Wywiad, badanie przedmiotowe i podstawowe badania laboratoryjne u kobiet zdrowych nie wykazywały nieprawidłowości. U 4 ciężarnych ze stanem przedrzucawkowym zapis EKG był w granicach normy, ciśnienie tętnicze powyżej 160/90 mmHg (21,3/12 kPa), badanie dna oka było charakterystyczne dla angiopatii I° lub II° wg Keith-Wegenera z drobnymi wybroczynami w siatkówce i dyskretnym obrzękiem tarczy nerwu wzrokowego, a badanie neurologiczne wykazało wzmożone odruchy ścięgniste. Do badań nie kwalifikowano ciężarnych ze współistniejącą chorobą niedokrwienną serca, chorobą układu oddechowego, niewydolnością krążenia i nerek. Nie poddawano badaniu ciężarnych, u których w trakcie identyfikacji przestrzeni podpajęczynówkowej doszło do skaleczenia naczynia krwionośnego i tzw. skrwawienia płynu. Tabela I przedstawia podstawową charakterystykę kobiet badanych.

Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego u 3 kobiet postawiono już wcześniej, przed przyjęciem, a u jednej w czasie pobytu w Klinice Położnictwa PAM. U wszystkich ciężarnych nadciśnienie tętnicze pojawiło się po 25 tygodniu ciąży.

Wykonany temat nie narusza zasad deontologicznych określających warunki dopuszczalności badań na ludziach. U wszystkich ciężarnych poród rozwiązywano drogą cięcia cesarskiego w analgezji podpajęczynówkowej. Do badań jednorazowo pobierano 15 ml krwi żylnej i 4 ml płynu mózgowo-rdzeniowego. Krew pobierana była w trakcie zakładania kaniuli dożylnej typu Venflon. Po identyfikacji przestrzeni podpajęczynówkowej dokonywano pomiarów ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego i pobierano go do probówki, a następnie podawano środek analgetyczny miejscowy. Pobrana ilość płynu mózgowo-rdzeniowego (4 ml) jest nieistotna klinicznie dla badanej. Objętość płynu mózgowo-rdzeniowego u przeciętnego człowieka dorosłego wynosi 120 ml (2 ml kg^-1 m.c.). Nakłucia przestrzeni podpajęczynówkowej wykonano igłami 25G i 26G typu Pencil-point. Uzyskaną po odwirowaniu surowicę oraz płyn mózgowo-rdzeniowy zamrażano do temperatury -18°C. Część płynów mózgowo-rdzeniowych pozostawiono do dalszych badań.

Po zgromadzeniu próbek zostało oznaczone stężenie albuminy i immunoglobuliny G (IgG) w surowicy krwi oraz mikroalbuminy i IgG w płynie mózgowo-rdzeniowym. Albumina i IgG są wskaźnikami przepuszczalności bariery krew – płyn mózgowo-rdzeniowy. Różnią się one wielkością średnicy i masy cząsteczki, co pozwala na określenie stopnia uszkodzenia bariery mózgowej [8,14]. Każda próbka surowicy i płynu mózgowo-rdzeniowego badana była dwukrotnie.

W oparciu o wyniki oznaczeń obliczono tzw. wskaźnik przenikania dla albuminy (Q_alb) określany jako stosunek stężeń mikroalbuminy w płynie mózgowo-rdzeniowym do albuminy w surowicy krwi w równocześnie pobranych próbkach. W podobny sposób wyliczone zostaly wskaźniki przenikania dla IgG (Q_IgG). Na podstawie wartości wskaźników przenikania Q_alb i Q_IgG oraz tzw. wskaźnika IgG (Q_IgG : Q_alb) określono stan czynnościowy bariery krew – płyn mózgowo-rdzeniowy (12).