Szybki postęp nauk medycznych spowodował dynamiczny rozwój gastroenterologii. Coraz doskonalsza diagnostyka gastroenterologiczna stawiała wyzwania chirurgom. Jako starszy z autorów pamiętam, że w początkach mojej kariery zamiar operowania wątroby i trzustki byłby traktowany jako rodzaj dewiacji. Równocześnie z sukcesem wykonywano wówczas operacje na sercu, płucach i przełyku. Przywołuję te wspomnienia moim współpracownikom i czytelnikom dla uświadomienia jakiego skrócenia dystansu dokonała polska chirurgia gastroenterologiczna w stosunku do wiodących ośrodków. Stało się to skutkiem wysiłku wielu znanych postaci polskiej gastroenterologii i chirurgii. Przypadek sprawił (erupcja pyłu wulkanicznego), że na World Congress of the International Hepato-Pancreato-Biliary Association, który odbył się w dniach 18-22.04.2010 r. w Buenos Aires, byliśmy jedynymi przedstawicielami Polski. Cechą wielu kongresów jest to, że obrady prowadzone są równolegle w kilku miejscach, zatem, z konieczności, wśród wielu interesujących wykładów trzeba wybierać. Wybieraliśmy sesje przydatne w praktyce chirurgicznej. Interesowały nas nowe metody zespalania trzustki z przewodem pokarmowym. Byłem ciekawy, czy pomysły innych ośrodków dotyczące tych zespoleń nie okazały się podobne do naszych. Na szczęście nie, i naszą nową metodę zespolenia mogliśmy pokazać w czerwcu, podczas European Pancreatic Club w Stockholmie. Natomiast nasz nowy rodzaj zespoleń żółciowo-jelitowych, żołądkowo--jelitowych i jelitowo-jelitowych z użyciem CAC (Compression Anastomosis Clip – klips kompresyjny) wykonywanych podczas pankreatoduodenektomii spotkał się z dużym zainteresowaniem (ryc. 1). Przed moim wystąpieniem, współprowadzący sesję prof. Rolle Alejandro wspomniał nam o plakacie z ośrodka w Grecji, którego tematem były również klipsy kompresyjne. Z jego autorem wymieniliśmy później poglądy na temat tej nowej, stosowanej przez nas, metody.