Prof. Aleksander Mrozikiewicz urodził się 27 września 1930 r. w Poznaniu. W latach 1950-1956 studiował na Wydziale Lekarskim AM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Dyplom lekarza medycyny uzyskał w 1956 r.

Od marca 1956 r. pracował w Zakładzie Farmakologii AM w Pozaniu, początkowo jako asystent, od 1960 r. jako starszy asystent, a od 1965 r. jako adiunkt. W 1972 r. uzyskał stanowisko docenta etatowego. W maju 1980 r. został kierownikiem Zakładu Farmakologii Klinicznej przy Wydziale Lekarskim AM w Poznaniu. W 1982 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1993 tytuł profesora zwyczajnego.

Stopień doktora medycyny uzyskał w grudniu 1963 r. na podstawie pracy pt. „Badania porównawcze siły działania związków pochodnych fenotiazyny w jednostkach biologicznych z ich właściwościami pogłębiania narkozy”. W kwietniu 1970 r. na podstawie pracy pt. „Badania doświadczalne nad wpływem usunięcia nadnerczy na siłę działania leków na ośrodkowy układ nerwowy” otrzymał stopień doktora habilitowanego z dziedziny farmakologii.

W okresie od maja 1956 do października 1994 r. pracował dodatkowo jako wolontariusz w I Klinice Chorób Wewnętrznych AM w Poznaniu, gdzie w 1960 r. uzyskał I stopień, a w 1964 r. – II stopień specjalizacji z chorób wewnętrznych. W 1975 r. uzyskał specjalizację II stopnia z farmakologii klinicznej.

W Instytucie Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu pracował w latach 1985-1992 i 2002-2008, gdzie w latach 1986-1992 pełnił funkcję kierownika Zakładu Farmakologii. Jego dużą zasługą było wprowadzenie nowoczesnych metod farmakologicznych do badań leku roślinnego.

O swojej pracy w Instytucie Profesor tak pisał: „Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu to ośrodek naukowy o międzynarodowej renomie, mający liczne zagraniczne kontakty i współpracę oraz wydawca znaczących wydawnictw naukowych w dziedzinie leków pochodzenia roślinnego.” Propozycję pracy w Zakładzie Farmacji tegoż Instytutu Profesor Mrozikiewicz przyjął z zadowoleniem. Był to Zakład zatrudniający wielu pracowników. Zbierali oni bieżące informacje z fachowej prasy krajowej i zagranicznej na temat badań dotyczących poszukiwania w materiale roślinnym substancji o spodziewanym działaniu leczniczym. Okresowe zebrania służyły wymianie zdobytych nowych danych na ten temat. W Zakładzie istniała duża zwierzętarnia, w której znajdowały się myszy, szczury i świnki morskie, służące do badań farmakologicznych. Niekiedy badania prowadzone były także na kotach i psach. Na zwierzętach tych obserwowano działanie różnych substancji uzyskanych z roślin. Duża liczba zwierząt umożliwiała ocenę toksyczności badanych związków oraz wpływu na ich zachowanie.

Szczególną uwagę poświęcano preparatom czosnkowym, które wykazywały wielostronną aktywność farmakologiczną. Przede wszystkim działały silnie przeciwbakteryjnie na bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemne jak również przeciwgrzybiczo i przeciwwirusowo. Bardzo cenne było też działanie obniżające ciśnienie tętnicze, które udało się potwierdzić doświadczalnie na kotach. Obniżenie ciśnienia tętniczego wykazano także w doświadczeniach z preparatami zawierającymi wyciągi z miłorzębu.