© Borgis - Nowa Stomatologia 3/2012, s. 114-116
*Wiktor Lisiakiewicz, Elżbieta Mierzwińska-Nastalska
Zastosowanie systemu Locator w rehabilitacji pacjentów bezzębnych – przegląd piśmiennictwa
Use of Locator system in rehabilitation of edentulous patients – review of the literature
Katedra Protetyki Stomatologicznej Instytutu Stomatologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Kierownik Katedry: prof. dr hab. Elżbieta Mierzwińska-Nastalska
Summary
Prosthetic rehabilitation of edentulous patients is a difficult process, and the most common problem is failure to obtain satisfactory retention and stabilization of lower dentures. In such cases implant prosthetic method of treatment is helpful. Prosthesis supported by implants has significantly better retention and stabilization when compared to complete lower dentures. Such restorations can be connected with implants using various elements such as bar, spherical attachments, magnets. One of the less frequently used systems is the Locator (Zest Anchors, USA). The article presents the advantages and disadvantages of the system and methods of using based on available publications.
Prawidłowa rehabilitacja protetyczna pacjentów jest procesem złożonym, wymagającym specjalistycznej wiedzy ze strony lekarza dentysty, dobrej współpracy z technikiem dentystycznym, jak również niejednokrotnie dużej cierpliwości ze strony pacjenta. Efekt końcowy musi spełniać szereg wymagań zarówno ze strony funkcjonalnej, jak również zaspokajać oczekiwania estetyczne pacjenta oraz pozwalać na komfortowe użytkowanie uzupełnień protetycznych. Szczególnie trudna jest rehabilitacja protetyczna pacjentów bezzębnych. Wykonanie protez całkowitych, z użytkowania których pacjent jest zadowolony, wymaga dużej wiedzy oraz staranności w procesie wykonawstwa klinicznego i laboratoryjnego. Niejednokrotnie jednak warunki podłoża protetycznego znacznie utrudniają, a często uniemożliwiają uzyskanie właściwej retencji i stabilizacji protez, co skutkuje niezadowoleniem ze strony pacjenta oraz nieużytkowaniem prawidłowo wykonanych protez. Problemy te najczęściej dotyczą utrzymania protezy dolnej, gdzie zanik części zębodołowej żuchwy ogranicza możliwości uzyskania właściwej stabilizacji i retencji protezy całkowitej.
W dobie dzisiejszych możliwości leczenia implantoprotetycznego możliwe jest odtworzenie braków w uzębieniu z zastosowaniem uzupełnień stałych opartych na implantach. Często jednak warunki podłoża kostnego, jak również możliwości finansowe pacjenta uniemożliwiają realizację takiego planu leczenia. Wybierane są zatem rozwiązania pośrednie w postaci protez typu overdenture wspartych o wszczepy, co pozwala na: zmniejszenie ilości wszczepów, redukcję kosztów oraz poprzez ograniczenie rozległości zabiegu chirurgicznego skrócenie okresu rekonwalescencji. Niezmiernie ważna jest znacząca poprawa utrzymania protezy na podłożu, co ma wpływ na komfort użytkowania i funkcjonalność, a poprzez te czynniki możliwe jest uzyskanie zadowolenia pacjenta oraz pełniejsze korzystanie z wykonanych uzupełnień protetycznych (1-6).
Na rynku dostępnych jest wiele systemów pozwalających na takie rozwiązania. W większości opierają się one na kulowych elementach retencyjnych lub belkach (7-10). Do zastosowania takich rozwiązań muszą być jednak spełnione określone warunki. Najczęstszym ograniczeniem jest zbyt mała przestrzeń interokludalna, co skutkuje niewystarczającą ilością miejsca w płycie protezy potrzebną do osadzenia matryc, czy też przestrzeni, w której mogłaby zostać prawidłowo osadzona belka stanowiąca element retencyjny dla utrzymania protezy. Przykładem systemu, który można zastosować jako element retencyjny w protezach typu overdenture, wspartych o wszczepy przy mniejszej przestrzeni interokludalnej jest system Locator (Zest Anchors, USA) możliwy do zastosowania w wielu systemach implantologicznych dostępnych na runku. Łączniki Locator są pojedynczymi elementami, przykręcanymi bezpośrednio do wszczepu, natomiast w płycie protezy montowane są metalowe koszyczki z elastycznymi wymiennymi elementami retencyjnymi. Łączniki dostępne są w kilku wysokościach, którą należy dobrać w zależności od głębokości położenia platformy implantu w stosunku do powierzchni błony śluzowej (11, 12). Najkrótszy łącznik przeznaczony dla implantów z wewnętrznym elementem antyrotacyjnym wraz z założoną matrycą ma wysokość 3,17 mm licząc od platformy implantu do szczytu. Umożliwia to zastosowanie systemu w warunkach niewielkiej przestrzeni interokludalnej. Budowa zarówno patrycy, jak i elastycznych wkładek utrzymujących pozwala na zastosowanie ich przy rozbieżności nawet do 40° długiej osi wszczepów. Siłę jaka potrzebna jest do zdjęcia protezy z podłoża reguluje się poprzez zastosowanie wkładek o różnej elastyczności (13-15). Do wymiany tych elementów służy specjalny klucz, dzięki któremu proces ten jest łatwy dla lekarza oraz nie wymaga ponownego montowania matryc w płycie protezy przy użyciu tworzywa akrylowego (16).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Awad MA, Lund JP, Dufresne E, Feine JS: Comparing the efficacy of mandibular implant-retained overdentures and conventional dentures among middle-aged edentulous patients: satisfaction and functional assessment. Int J Prosthodont 2003; 16: 117-122. 2. Boerrigter EM, Geertman ME, Van Oort RP: Patient satisfaction with implant-retained mandibular overdentures. A comparison with new complete dentures not retained by implants – a multicentre randomized clinical trial. Br J Oral Maxillofac Surg 1995; 33: 282-288. 3. Esfandiari S, Lund JP, Penrod JR et al.: Implant overdentures for edentulous elders: study of patient preference. Gerodontology 2009; 26, 1: 3-10. 4. Geertman ME, Boerrigter EM, van’t Hof MA: Overdenture prostheses on implants versus complete dentures. Ned Tijdschr Tandheelkd 1998; 105: 174-177. 5. Heydecke G, Thomason JM, Lund JP, Feine JS: The impact of conventional and implant supported prostheses on social and sexual activities in edentulous adults: results from a randomized trial 2 months after treatment. J Dent 2005; 33: 649-657. 6. Meijer HJ, Raghoebar GM, Van’t Hof MA: Comparison of implant-retained mandibular overdentures and conventional complete dentures: a 10-year prospective study of clinical aspects and patient satisfaction. Int J Oral Maxillofac Implants 2003; 18: 879-885. 7. Sadowsky SJ: Mandibular implant-retained overdentures: a literature review. J Prosthet Dent 2001; 86: 468-73. 8. Gotfredsen K, Holm B: Implant-supported mandibular overdentures retained with ball or bar attachments: a randomized prospective 5-year study. Int J Prosthodont 2000; 13: 125-30. 9. Karabuda C, Yaltirik M, Bayraktar M: A clinical comparison of prosthetic complications of implant-supported overdentures with different attachment systems. Implant Dent 2008; 17: 74-81. 10. Naert I, Quirynen M, Hooghe M, van Steenberghe D: A comparative prospective study of splinted and unsplinted Br?nemark implants in mandibular overdenture therapy: a preliminary report. J Prosthet Dent 1994; 71: 486-92. 11. Chung KH, Chung CY, Cagna DR, Cronin RJ Jr.: Retention characteristics of attachment systems for implant overdentures. J Prosthodont 2004; 13: 221-226. 12. Chikunov I, Doan P, Vahidi F: Implant-retained partial overdenture with resilient attachments. J Prosthodont 2008; 17: 141-148. 13. Büttel AE, Bühler NM, Marinello CP: Locator or ball attachment: a guide for clinical decision making. Schweiz Monatsschr Zahnmed 2009; 119: 901-918. 14. Trakas T, Michalakis K, Kang K, Hirayama H: Attachment systems for implant retained overdentures: a literature review. Implant Dent 2006; 15: 24-34. 15. Evtimovska E, Masri R, Driscoll CF, Romberg E: The change in retentive values of locator attachments and hader clips over time. J Prosthodont 2009; 18: 479-483. 16. Kleis WK, Kämmerer PW, Hartmann S et al.: A comparison of three different attachment systems for mandibular two-implant overdentures: one-year report. Clin Implant Dent Relat Res 2010; 12: 209-218. 17. Dudic A, Mericske-Stern R: Retention mechanisms and prosthetic complications of implant-supported mandibular overdentures: long-term results. Clin Implant Dent Relat Res 2002; 4: 212-219. 18. Attard NJ, Zarb GA: Long-term treatment outcomes in edentulous patients with implant overdentures: the Toronto study. Int J Prosthodont 2004, 17: 425-433. 19. Sirmahan C, Taylan C, Mehmet Y, Cengizhan K: Complications associated with the ball, bar and Locator attachments for implant-supported overdentures. Med Oral Patol Oral Cir Bucal 2011; 1, 16: 953-959. 20. Wright PS: Two implants for all edentulous mandibles. Br Dent J 2006; 200: 469. 21. Kimoto K, Garrett NR: Effect of mandibular ridge height on masticatory performance with mandibular conventional and implant-assisted overdentures. Int J Oral Maxillofac Implants 2003; 18: 523-530.
