Przekazywany do rąk czytelników obecny numer „Postępów Nauk Medycznych”, podobnie jak poprzedni, poświęcony jest otyłości prostej, która jest jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych związanych ze stylem życia. W obecnym wydaniu prezentujemy prace przeglądowe, mające na celu zwrócenie uwagi, że otyłość wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju zespołu metabolicznego i wielu innych chorób, jak również przedwczesnej śmierci. Znajomość niekorzystnych następstw zdrowotnych otyłości może się przydać lekarzom różnych specjalności w codziennej pracy lekarskiej, ułatwi zrozumienie konieczności zmian w podejściu do profilaktyki i leczenia otyłości. Będzie także pomocne w wyborze najbardziej odpowiedniego leczenia (dietetycznego, farmakologicznego, chirurgicznego) u indywidualnego pacjenta z otyłością prostą o różnym stopniu nasilenia.

W pierwszym artykule przeanalizowano (Walicka i wsp.) istniejące kontrowersje dotyczące rozpoznania zespołu metabolicznego i jego przydatności w codziennej praktyce klinicznej (1). Omówiono problemy związane ze zmieniającymi się definicjami tego rozpoznania, jak również konsekwencje związane z brakiem jednoznacznych kryteriów rozpoznania. W podsumowaniu przedstawiono cztery zasadnicze, zdaniem autorów, problemy, z powodu których rozpoznanie zespołu metabolicznego powinno być pozostawione do indywidualnej decyzji lekarza.

W pracy. Kuźmińskiej i wsp. „Otyłość a obturacyjny bezdech senny” podkreślono, że otyłość jest najważniejszym czynnikiem ryzyka występowania OBS, w ocenie którego oprócz BMI duże znaczenie ma obwód szyi (2). Omówiono także podłoże metaboliczne OBS, oraz znaczenie redukcji nadmiernej masy ciała w leczeniu OBS a także zmniejszeniu stopnia zaawansowania choroby.

W artykule „Otyłość a choroba zwyrodnieniowa” Jasik i wsp. podkreślają, że otyłość jest uznanym czynnikiem ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych, biodrowych, a być może także stawów rąk (3). Podkreślają także, że patogeneza zmian nie jest w pełni jasna, a w celu pełnego wyjaśnienia mechanizmów molekularnych odpowiedzialnych za patogenezę choroby zwyrodnieniowej są potrzebne dalsze badania.