Streszczenie
Złamania szyjki kości udowej od zawsze były i są trudnym wyzwaniem dla chirurga ortopedy, problemem osobistym dla chorego i jego rodziny, a także charakteryzują się wysokimi kosztami finansowymi i społecznymi. Częstość tego urazu określana jest nawet na 7% wszystkich złamań, a około 1/3 dotyczy osób w podeszłym wieku, tzn. powyżej 70 roku życia. W chwili obecnej złamanie szyjki kości udowej u chorego w podeszłym wieku należy uznać za wskazanie do leczenia operacyjnego, przy braku bezwzględnych przeciwwskazań ogólnych. Propagowane przez lata dążenie do ratowania naturalnego stawu biodrowego, czyli zespalanie złamania z próbą uzyskania zrostu kostnego, coraz częściej ustępuje miejsca nowoczesnej endoprotezoplastyce biodra. Postępowanie takie przyspiesza usprawnianie chorych, ich większą samodzielność, zmniejsza ryzyko konieczności przeprowadzenia powtórnych operacji w razie niepowodzenia osteosyntezy. Spośród metod endoprotezoplastyki stawu biodrowego do wyboru mamy endoprotezoplastykę połowiczą, bipolarną oraz całkowitą, a decyzję o wyborze leczenia podejmować należy indywidualnie dla każdego pacjenta na podstawie m.in. jego stanu ogólnego oraz zdolności do stosowania się do zaleceń pooperacyjnych (1).

Summary
Femoral neck fractures have always been a great challenge for an orthopedic surgeon, a personal problem for the patient and his family, furthermore they are associated with high financial and social costs. The frequency of this trauma is ca. 7% of all fractures and about 1/3 concerns elderly people, i.e. over 70 years of age. Nowadays femoral neck fractures in elderly patients should be treated operatively, if no general contraindication present. Throughout the years efforts have been made to save the natural hip joint, what could be achieved by closed reduction and internal fixation of the fracture. At present this method is being replaced by modern hip alloplasty, resulting in faster rehabilitation of the patients and their greater postoperative independence. The choice among unipolar, bipolar or total allopasty of the hip should be individualized for each patient based on the patient’s general condition and his ability to comply with the postoperative instructions (1).