Prezentowane wydanie „Postępów Nauk Medycznych” poświęcone zostało w całości chorobom kanału odbytu i okolicy odbytu.

Artykuł redakcyjny dotyczący prawidłowego nazewnictwa w proktologii przedstawia ważny problem prawidłowej nomenklatury proktologicznej. Na potrzebę ujednolicenia nazewnictwa proktologicznego zwracał już uwagę prekursor proktologii w Polsce, Mieczysław Tylicki, jednakże do dnia dzisiejszego nie ma jednomyślności na ten temat. Myślę, że artykuł Profesora Krzysztofa Bieleckiego będzie stanowił punkt wyjścia do szerszej dyskusji.

Dwa artykuły oryginalne dotyczą użyteczności ultrasonografii transrektalnej w przedoperacyjnej diagnostyce przetok odbytu. Zastosowanie ultrasonografii w proktologii okazało się kamieniem milowym w diagnostyce chorób proktologicznych i obecnie ultrasonografia transrektalna stała się w Polsce złotym standardem w przedoperacyjnej diagnostyce przetok odbytu. W krajach zachodnich za złoty standard w diagnostyce przedoperacyjnej przetok odbytu uważany jest rezonans magnetyczny. W Polsce, ze względu na wysokie koszty i małą dostępność badanie MR nie jest w diagnostyce przetok odbytu stosowane rutynowo. Jednakże pacjenci z przetokami wysokimi, rozgałęzionymi, szczególnie w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna, powinni mieć uzupełnioną diagnostykę o rezonans magnetyczny. Autorzy z ośrodka w Lublinie przedstawiają możliwości diagnostyczne endosonografii z podaniem wody utlenionej w przypadku przetok u dzieci. Wiadomo że powyższa metoda diagnostyczna z dobrymi wynikami jest też stosowana u pacjentów dorosłych. Drugą oryginalną pracą opartą na dużym materiale 424 pacjentów dotyczącą tematyki ultrasonografii transrektalnej jest artykuł wykazujący przydatność tej metody diagnostycznej w różnicowaniu przetok wysokich z niskimi. Określenie anatomicznego przebiegu przetoki, a w szczególności jej stosunek do masy mięśni zwieraczy, jest kluczowym elementem przy planowaniu metody operacyjnej.