Streszczenie
Psychogenne zaburzenia ruchowe obejmują zarówno utratę zdolności do poruszania na przykład: kończynami lub ich częścią, jak również ich nieprawidłowe ruchy imitujące drżenie, dystonię, pląsawicę, tiki itd. Często ich wzorzec nie odpowiada lokalizacyjnie żadnemu uszkodzeniu układu nerwowego. Objawy zwykle ustępują, kiedy w trakcie badania zastosowany zostanie czynnik rozpraszający uwagę oraz kiedy chory sądzi, że nie jest obserwowany. Dotyczą pacjentów w każdym wieku. Występują częściej u kobiet. Wśród chorych stwierdza się przypadki przemocy emocjonalnej i fizycznej. Objawy rozpoczynają się zwykle nagle i gwałtownie narastają. Często stwierdza się występowanie dodatkowych korzyści związanych ze zgłaszanymi objawami. Rozpoznanie jest zazwyczaj stawiane na podstawie wykluczenia innych chorób. Najważniejszymi elementami diagnostyki jest badanie przedmiotowe i zebranie wywiadu.Nie dysponujemy żadnymi badaniami dodatkowymi, które są wskazane w diagnostyce wszystkich typów psychogennych zaburzeń ruchowych. Zaproponowane przez Fahna i Williamsa oraz Shill i Gerberkryteria rozpoznania wykazują niski stopień zgodności diagnostycznej. Nie dysponujemy schematami leczenia dla grupy chorych z psychogennymi zaburzeniami ruchowymi. Poza terapią farmakologiczną skuteczne może okazać się zastosowanie innych metod: diety, umiarkowanej aktywności fizycznej, zmiany stylu życia. Podstawowym celem powinna być poprawa jakości życia pacjentów, zapobieganie utracie przez nich pracy i uzyskanie długotrwałej remisji objawów. Negatywne czynniki prognostyczne to długi czas trwania dolegliwości, towarzyszące zaburzenia osobowości oraz choroby somatyczne i niski poziom wykształcenia.

Summary
Psychogenic movement disorders (PMDs) are characterized by abnormal motor behaviors. These may resemble organic tremor, dystonia, chorea, tics etc. The spread of movement is often nonanatomical. Distractibility reduces or resolves it. PMDscan occur at any age. Women are more often affected. There is often the history of the psychical or physical abuse. Abrupt onset is characteristic.PMDs represent a diagnosis of exclusion. Certain characteristics in the history or examination are the most important in the differential diagnosis. There is no standard set of diagnostic tests that are indicated in all types of the PMDs. Two sets of clinical criteria, the Fahn and Williams/Shill and Gerber, have been developed. Their reliability is insufficient. There is no standardized pharmacological treatment for the patients with PMDs. Other interventions such as psychotherapy, lifestyle changes, moderate exercises and healthy diet should be considered. The aim of the therapy should be decreasing of the disability of the patient, increasing of the quality of life, unemployment reduction and long term remission. Negative prognostic value has been associated with long-standing symptoms, diagnosis of personality disorders or somatic disease, low educational level.