Streszczenie
W artykule przedstawiamy krótki przegląd dostępnych technik stosowanych w obrazowaniu nadnerczy oraz omawiamy podstawowe cechy obrazowe pozwalające na odróżnienie zmian złośliwych od łagodnych. Badanie ultrasonograficzne nadaje się jedynie do wstępnej oceny gruczołów nadnerczowych i nie może pozostać jedynym badaniem w przypadku stwierdzenia zmian ogniskowych. Najczęściej stosowana i najbardziej przydatna w obrazowaniu guzów nadnerczy jest tomografia komputerowa (TK), w której można ocenić tak zwany fenotyp obrazowy guza (łagodny lub podejrzany). Najważniejszym elementem opisu badania TK jest ocena współczynnika osłabienia promieniowania rentgenowskiego, czyli tak zwanej densyjności. Guz nadnercza o łagodnym fenotypie obrazowym to guz o niskiej densyjności (< 10 HU) – oznacza ona, że zmiana zawiera znaczny odsetek lipidów i jest bogatolipidowym gruczolakiem albo myelolipoma. W przypadkach guzów o wyższej densyjności konieczne jest rozszerzenie oceny o badanie po dożylnym podaniu środka kontrastującego. Umiarkowane wzmocnienie, z następowym szybkim wypłukiwaniem kontrastu cechuje łagodne ubogolipidowe gruczolaki, brak wzmocnienia jest charakterystyczny dla (również łagodnych) torbieli. Obrazowanie rezonansu magnetycznego jest stosowane w przypadkach, gdy za pomocą TK nie udaje się określić charakteru guza. Metoda ta, obrazując dokładnie lipidy wewnątrzkomórkowe, pomaga w różnicowaniu raka kory nadnerczy (śladowa zawartość lipidów) od guzów chromochłonnych lub przerzutów (nie zawierają lipidów). Badania scyntygraficzne mają charakter czynnościowy – posługując się specyficznymi znacznikami, możemy określić charakter i tempo przemian metabolicznych zachodzących w guzie lub obecność w nim specyficznych receptorów.

Summary
In this article we present a short review of available techniques used in adrenal imaging and discuss basal imaging features enabling differentiation between malignant and benign lesions. Ultrasound examination is usable only for preliminary assessment of adrenal glands and it can’t be used alone when focal lesions are found. The most often used and the most useful method for assessment of adrenal lesions is computed tomography (CT), in which so called imaging phenotype of tumor can be assessed (benign or suspicious). The evaluation of the radiation attenuation coefficient, i.e. so-called density, is the most important element of the description of CT scans of the tumor. A tumour with a benign imaging phenotype has a low density (≤ 10 HU) – it means that the lipids percentage in it is high and the lesion is lipid-rich adenoma or myelolipoma. In the tumors with higher density further assessment after intravenous administration of contrast medium is necessary. A moderate enhancement, followed by a rapid contrast medium washout from the tumour occurs in benign adenomas, lack of enhancement is typical for also benign cysts. Magnetic resonance imaging is used in cases when in CT the character of tumor can’t be evaluated. This method, showing accurately intracellular lipids, may help distinguishing adrenal carcinomas (trace amount of lipids) from phaeochromocytomas or metastases (no lipids at all). Scintigrapic methods are functional – using the specific tracers we can assess the character and rate of metabolic processes in tumor or presence of specific receptors in it.