Najbardziej spektakularną poprawę wyników leczenia w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat osiągnięto na polu nowotworów dziecięcych. W ciągu tych lat wyleczalność dziecięcych nowotworów wzrosła z 20% do 80%. Jednym z najważniejszych czynników, który przyczynił się do poprawy wyników leczenia jest integracja badań naukowych z opieką nad pacjentem onkologicznym.

Kolejny w ciągu ostatnich kilku miesięcy numer „Postępów Nauk Medycznych”, który poświęcony jest całkowicie onkologii i hematologii dziecięcej potwierdza ten fakt. W tym numerze „Postępów Nauk Medycznych” przedstawiamy 9 oryginalnych prac, 3 prezentacje przypadków oraz 3 artykuły poglądowe.

Dr K. Drabko ze współautorami przedstawia retrospektywną analizę niepowodzeń leczenia u 119 dzieci i młodzieży z mięsakiem Ewinga leczonych w polskich ośrodkach onkologii dziecięcej. Większość tych niepowodzeń (92%) była spowodowana przez chorobę podstawową i jej postęp. Na podstawie przedstawionej analizy można stwierdzić, że wyniki leczenia mięsaka Ewinga są w dalszym ciągu niezadowalające. Megachemioterapia u pacjentów z czynnikami wysokiego ryzyka przyczynia się do zredukowania liczby nawrotów u tych pacjentów natomiast nie zwiększa liczby zgonów związanych z toksycznościami.

Ośrodek w Bydgoszczy oceniał wartość pozytonowej tomografii emisyjnej u 22 pacjentów z nowotworami ośrodkowego układu nerwowego. U 86% pacjentów stwierdzono wzrost poboru znacznika FET, natomiast brak takiego poboru stwierdzono u 3 pacjentów. Opierając się na analizie kinetyki poboru FET stwierdzono zgodność stopnia złośliwości z badaniami histologicznymi u 5 spośród 6 pacjentów. Dostępne wyniki wskazują, że pozytonowa tomografia emisyjna z użyciem znacznika FET jest potencjalnie efektywną metodą do rozpoznawania zmian o charakterze złośliwym w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, do monitorowania przebiegu choroby, a także do oceny stopnia złośliwości procesu w przypadku braku badań histologicznych.

Kolejny artykuł z tego samego ośrodka przedstawia ocenę metody badania choroby resztkowej u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną przy pomocy cytometrii przepływowej i walidację metody przez laboratorium referencyjne. Wykazano bardzo dużą korelację pomiędzy wynikami uzyskanymi w laboratorium w Bydgoszczy oraz w laboratorium referencyjnym w punktach czasowych dzień 15 i dzień 33.

L-asparaginaza jest jednym z podstawowych leków w leczeniu ostrej białaczki limfoblastycznej u dzieci. Dr M. Czogała ze współpracownikami z Krakowa analizowała wpływ obniżania się aktywności L-ASPA i reakcji alergicznych na wyniki leczenia w tej grupie pacjentów. W badaniach uczestniczyło 87 pacjentów leczonych przy pomocy protokołu ALL IC BFM 2002. Aktywność poniżej wartości terapeutycznych stwierdzono u 21 pacjentów, natomiast reakcje alergiczne wystąpiły u 49 pacjentów. Czas przeżycia wolnego od choroby nie różnił się znacząco pomiędzy grupą z terapeutycznymi i niskimi aktywnościami L-ASPA. Autorzy wnioskują, że spadek aktywności L-ASPA u dzieci leczonych z powodu ostrej białaczki limfoblastycznej nie powoduje pogorszenia efektów leczenia, ale jest znaczącym czynnikiem ryzyka wystąpienia nadwrażliwości na lek.