Wszystkie prace, które znajdują się w tym numerze „Postępów Nauk Medycznych” dotyczą metod leczniczych należących do radiologii zabiegowej. Jest ona szczególnym działem radiologii zajmującym się stosowaniem małoinwazyjnych metod w leczeniu przede wszystkim chorób układu krążenia i chorób nowotworowych.

Radiologia zabiegowa powstała na pograniczu rentgenodiagnostyki i chirurgii, łącząc pewne elementy obu tych dyscyplin. Charakterystyczne cechy, które odróżniają zabiegi wykonywane przez radiologów od klasycznych operacji chirurgicznych, dotyczą innego sposobu docierania do wymagających leczenia narządów. Cięcia skórne oraz preparowanie i przecinanie tkanek zostały zastąpione przez przezskórną punkcję i wprowadzanie do układu naczyniowego, dróg moczowych, dróg rodnych czy jam ciała precyzyjnych mikronarzędzi, takich jak: cewniki balonowe, światłowody laserów, koszyczki, skalpele, filtry, stenty i inne.

Zabiegi radiologiczne obciążają chorego w znacznie mniejszym stopniu niż chirurgiczne. Nie wymagają zwykle znieczulenia ogólnego, nie wiążą się z utratą krwi ani rozległym naruszeniem tkanek, dlatego mogą być wykonywane również u chorych niekwalifikujących się do leczenia chirurgicznego ze względu na ciężki stan ogólny.