© Borgis - Medycyna Rodzinna 1/2015, s. 38-42
Konrad Wroński1, 2
Operacja „łapu-capu” a odpowiedzialność prawna lekarza – opis przypadku i przegląd aktów prawnych
Whoops operation and a doctor disclaimer – a case report and review of legislation
1Katedra Onkologii, Wydział Nauk Medycznych, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn
2Oddział Chirurgii Onkologicznej, Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z Warmińsko-Mazurskim Centrum Onkologii, Olsztyn
Summary
In the 21st century patient staying in the public and non-public health care facility is protected by international and national laws. Legislation provides for each patient access to medical services corresponding to current medical knowledge, and the doctor has a duty to carry out their work with due diligence. It is one of the most important rights of the patient. The doctor who makes a mistake due to lack of medical compliance with the current requirements of medical knowledge liable to the penalties in the code written both civil and criminal.
The author of this article presented a case of a 75-year old patient with squamous cell carcinoma of the skin of the nose, who had whoops operation. One month after an whoops procedure patient had recurrence of neoplasm disease. In this article, the author presents the legal consequences that may threaten the doctor-granting medical benefits to the patient negligently.
Wstęp
W XXI wieku pacjent przebywający zarówno w publicznej, jak i niepublicznej placówce opieki zdrowotnej jest chroniony przez międzynarodowe i krajowe akty prawne (1-3). Akty prawne zapewniają każdemu choremu dostęp do świadczeń medycznych odpowiadających aktualnej wiedzy medycznej, a lekarz ma obowiązek wykonywać swoją pracę z należytą starannością (1-4). Jest to jedno z najważniejszych praw pacjenta (2-5).
W artykule opisano przypadek 75-letniego pacjenta z rakiem płaskonabłonkowym skóry nosa, u którego wykonano operację „łapu-capu”. Po miesiącu od wspomnianej operacji u chorego wystąpiła wznowa raka.
W niniejszej pracy autor przedstawił konsekwencje prawne mogące grozić lekarzowi udzielającemu pacjentowi świadczeń medycznych z nienależytą starannością.
Opis przypadku
75-letni mężczyzna rasy kaukaskiej został przyjęty do Oddziału Chirurgii Onkologicznej Szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z Warmińsko-Mazurskim Centrum Onkologii w Olsztynie z powodu wznowy raka płaskonabłonkowego skóry nosa. W wywiadzie chory cztery tygodnie wcześniej miał wycinany guz skóry w poradni chirurgicznej. Zabieg był wykonywany przez lekarza posiadającego specjalizację z chirurgii onkologicznej. Z badania histopatologicznego wynikało, że guz miał średnicę 10 milimetrów, a linia cięcia przechodziła przez guz (ryc. 1). W badaniu histopatologicznym stwierdzono raka płaskonabłonkowego G3.
Ryc. 1. Wynik badania histopatologicznego po niedoszczętnym wycięciu raka płaskonabłonkowego skóry nosa.
Pacjent zgłosił się do poradni Chirurgii Onkologicznej Szpitala MSW z W-MCO w Olsztynie celem kontroli rany pooperacyjnej. W badaniu palpacyjnym stwierdzono wznowę procesu nowotworowego (ryc. 2-4). Pobrany wycinek z guza skóry nosa potwierdził wznowę raka płaskonabłonkowego. Wznowa raka skóry była ruchoma, średnicy około 25 milimetrów.
Ryc. 2. Wznowa procesu nowotworowego po niedoszczętnym wycięciu raka płaskonabłonkowego G3 skóry nosa.
Ryc. 3. Zdjęcie obrazujące wznowę raka płaskonabłonkowego skóry nosa po niecałych czterech tygodniach od niedoszczętnego wycięcia raka.
Ryc. 4. Zdjęcie obrazujące wznowę raka płaskonabłonkowego skóry nosa.
Pacjenta zakwalifikowano do ponownego zabiegu operacyjnego. Wykonano szerokie wycięcie guza wraz z marginesami tkanek zdrowych. Ubytek powstały po wycięciu guza nowotworowego pokryto uszypułowanym płatem z sąsiedztwa. Czas trwania zabiegu operacyjnego wynosił 60 minut. Materiał przesłano do rutynowego badania histopatologicznego.
Po zabiegu operacyjnym chory czuł się dobrze, nie zgłaszał dolegliwości bólowych. Przebieg pooperacyjny niepowikłany. Efekt kosmetyczny zabiegu był dla chorego w pełni satysfakcjonujący. Pacjent w trzeciej dobie po operacji został wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym. Obecnie pacjent znajduje się pod opieką Poradni Chirurgii Onkologicznej w SP ZOZ MSW z W-MCO w Olsztynie.
Dyskusja
W XXI wieku każdy pacjent leczony na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ma zagwarantowany dostęp do świadczeń medycznych odpowiadających aktualnej wiedzy medycznej. W artykule 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta zapisano, iż: „Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej”. Od lekarza udzielającego świadczenie medyczne wymaga się dołożenia należytej staranności. Mówi o tym artykuł 8 z tej samej ustawy: „Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych w warunkach odpowiadających określonym w odrębnych przepisach wymaganiom fachowym i sanitarnym. Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych osoby wykonujące zawód medyczny kierują się zasadami etyki zawodowej określonymi przez właściwe samorządy zawodów medycznych”.
W Kodeksie Etyki Lekarskiej znajdują się także przepisy mówiące o konieczności udzielania świadczeń zdrowotnych z należytą starannością. Należy jednak pamiętać o tym, że Kodeks Etyki Lekarskiej zawiera jedynie spis zasad etycznych, jakimi powinien kierować się lekarz wykonujący swój zawód. Kodeks Etyki Lekarskiej nie jest zbiorem aktów prawnych. Jednakże w artykule 8 znajduje się zapis mówiący o ty, że: „Lekarz powinien przeprowadzać wszelkie postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze z należytą starannością, poświęcając im niezbędny czas”. Jeżeli lekarzowi brakuje czasu lub umiejętności do wykonania zabiegu doszczętnego wycięcia raka skóry, nie powinien z punktu etycznego wykonywać tej procedury. O możliwości odstąpienia od wykonania procedury medycznej przez lekarza w przypadku braku umiejętności mówi artykuł 10 ust. 2: „Jeżeli zakres tych czynności przewyższa umiejętności lekarza, wówczas winien się zwrócić do bardziej kompetentnego kolegi. Nie dotyczy to nagłych wypadków i ciężkich zachorowań, gdy zwłoka może zagrażać zdrowiu lub życiu chorego”. W artykule 10 ust. 1 Kodeksu Etyki Lekarskiej zwraca się uwagę, że: „Lekarz nie powinien wykraczać poza swoje umiejętności zawodowe przy wykonywaniu czynności diagnostycznych, zapobiegawczych, leczniczych i orzeczniczych”.
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Wroński K: Prawa pacjenta. Nowotwory J Oncol 2007; 3: 326-332. 2. Wroński K: Znajomość praw pacjenta przez osoby chore leczone w Klinice Chirurgii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Onkologia Polska 2007; 2: 75-83. 3. Wroński K, Okraszewski J, Bocian R: Prawne konsekwencje ujawnienia tajemnicy lekarskiej. Nowotwory 2008; 58(2): 186-189. 4. Wroński K, Cywiński J, Okraszewski J, Bocian R: Autonomia pacjenta w opiece zdrowotnej. Ginekologia Praktyczna 2008; 16(1): 22-26. 5. Wroński K: Prawo chorego do poszanowania godności podczas pobytu w szpitalu. Współczesna Onkologia 2008; 12(1): 35-37. 6. Boratyńska M: Błąd w sztuce medycznej jako podstawa odpowiedzialności. Poradnik Stomatologiczny 2010; 10(4): 147-149.
Przepisy prawne
1. Ustawa z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. 2008, nr 76, poz. 641 z późn. zm.). 2. Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. 2008, nr 136, poz. 857 z późn. zm.). 3. Kodeks Etyki Lekarskiej z dnia 14 grudnia 1991 roku. 4. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks Karny (Dz. U. 1997, nr 88, poz. 553 z późn. zm.). 5. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks Cywilny (Dz. U. 1964, nr 16, poz. 93 z późn. zm.).