Liczba osób powyżej 65. roku życia (wiek najczęściej wskazywany jako początek starości) wzrasta na całym świecie, ale aktualnie proces ten jest najbardziej widoczny w Europie. Starzeniem szczególnie dotknięte są kraje byłego bloku wschodniego, a zwłaszcza Polska – szacuje się, że w naszym kraju w 2035 roku odsetek osób w wieku poprodukcyjnym będzie wynosił 26,7%, co oznacza wzrost o około 7% w odniesieniu do roku 2015 (19,4%) (dane GUS).

Starzenie jest procesem postępującym, któremu podlegają wszystkie tkanki. Jego tempo oraz przebieg zależą od czynników genetycznych (odmian genów), środowiskowych oraz przypadkowych. Do 9. dekady życia dominującą rolę w regulowaniu przebiegu starzenia i długości życia odgrywają czynniki środowiskowe, podczas gdy długowieczność i ekstremalna długowieczność wydają się zależeć przede wszystkim od czynników genetycznych. Zmniejszająca się z wiekiem zdolność do utrzymania homeostazy zwiększa ryzyko zachorowania m.in. na cukrzycę typu 2, choroby neurodegeneracyjne, nowotwory oraz choroby układu krążenia.

Wzrost liczby osób starszych oraz patofizjologiczne konsekwencje procesu starzenia pociągają za sobą zarówno społeczne, jak i ekonomiczne skutki: szybko zmniejsza się liczba osób czynnych zawodowo i wzrasta liczba osób pobierających świadczenia rentowe/emerytalne, wzrasta liczba osób wymagających wsparcia w życiu codziennym lub całodobowej opieki oraz wzrastają koszty opieki medycznej i nasilają się problemy organizacyjne związane z większym zapotrzebowaniem na usługi medyczne. Z tych powodów kluczowe jest podjęcie działań prewencyjnych, mających na celu wydłużenie zdrowej fazy życia i okresu samodzielności osób w podeszłym wieku. Oprócz prawidłowego stylu życia, na który składają się przede wszystkim zdrowa dieta, aktywność fizyczna i umysłowa oraz unikanie używek i innych niekorzystnych oddziaływań środowiskowych, elementem działań przeciwstarzeniowych są terapie farmakologiczne. Wśród nich duże nadzieje pokłada się w terapiach hormonalnych. Syntetyczny opis zmian zachodzących w układzie endokrynnym w toku niepowikłanego starzenia znajduje się w artykule „Aging and the endocrine system”. Autorki podają również aktualne informacje dotyczące potencjalnego wykorzystania poszczególnych hormonów w ramach wyrównywania spowodowanych starzeniem niedoborów, szczególnie dużo uwagi poświęcając hormonom płciowym, co do stosowania których istnieją liczne kontrowersje.