© Borgis - Postępy Nauk Medycznych 10/2015, s. 730-733
Michał Florczak1, Bartosz Foroncewicz1, Leszek Pączek1, 2, *Krzysztof Mucha1, 2
Nefropatia IgA – przyczyny, objawy i współczesna diagnostyka najczęstszego kłębuszkowego zapalenia nerek
IgA nephropathy. Causes, symptoms and modern diagnostics of the most common glomerulonephritis
1Department of Immunology, Transplantology and Internal Medicine, Medical University of Warsaw
Head of Department: prof. Leszek Pączek, MD, PhD
2Institute of Biochemistry and Biophysics, Polish Academy of Sciences, Warsaw
Director of Institute: prof. Piotr Zielenkiewicz, PhD
Streszczenie
Nefropatia IgA (IgAN) jest najczęstszą wśród wszystkich glomerulopatii. Jej przyczyny nie są do końca znane i można je podzielić na genetyczne, środowiskowe i infekcyjne. Spektrum zmian histopatologicznych i przebieg kliniczny w IgAN są bardzo zmienne. U większości pacjentów rozpoczyna się i/lub przebiega bezobjawowo przez dłuższy czas, a pierwsze objawy jak białkomocz, krwinkomocz i nadciśnienie tętnicze nie są swoiste dla IgAN. Nie znamy również jednoznacznych czynników prognostycznych, dzięki którym moglibyśmy precyzyjnie określać ryzyko progresji IgAN, a w efekcie także przewlekłej i schyłkowej niewydolności nerek. Pomimo postępu wiedzy nadal brak jest czułych i specyficznych metod diagnostycznych. Do dnia dzisiejszego biopsja nerki pozostaje „złotym standardem” w diagnostyce IgAN, jednak coraz większego znaczenia nabiera diagnostyka immunologiczna, genetyczna i proteomiczna.
Analiza proteomiczna białek o niskiej masie cząsteczkowej umożliwia np. diagnostykę różnicową osób zdrowych oraz pacjentów z IgAN w okresie remisji choroby, czyli nawet w przypadku braku patologicznego białkomoczu. Być może w przyszłości będziemy mieli do dyspozycji całą mapę białek, tak aby monitorować dzięki temu różne schematy leczenia IgAN.
Summary
IgA nephropathy (IgAN) is the most common glomerulonephritis. Its causes are not fully understood and can be divided into genetic, environmental and infectious. The spectra of histopathologic and clinical course of IgAN are highly variable. Most patients remain asymptomatic for a long period of time and the first symptoms such as proteinuria, haematuria, and hypertension are not specific to IgAN. We do not know the definitive prognostic factors, so that we could precisely determine the IgAN progression, and consequently the risk of developing chronic and end-stage renal failure. Despite the knowledge progress, sensitive and specific diagnostic methods are still lacking. Although today renal biopsy remains the “gold standard” in the diagnosis of IgAN, the immunological, genetic, and proteomic diagnostics become more and more important. The proteomic analysis of proteins of low molecular weight made possible to carry out a differential diagnosis between healthy subjects and IgAN patients in remission of the disease, even in the absence of pathological proteinuria. Perhaps in the future it will be possible to develop the whole map of proteins to monitor different treatment regimens in IgAN.
Introduction
Chronic kidney diseases (CKD) belong to the twenty-first century civilization diseases (1). Due to the often long period of clinical latency, diagnosis of CKD is frequently performed at the stage of advanced renal damage. In the recent years, a number of epidemiological studies involving selected patients populations from North and South America, Australia, Asia and Europe were published. Depending on the region the overall CKD prevalence ranges between 6 and 20% (2). In Poland, according to the POLNEF study, CKD was confirmed in 16% of population (3). Taking into account these data, the CKD incidence is a far greater problem than previously thought.
The most common cause of CKD is the damage and fibrosis of renal parenchyma second to diseases directly leading to it, and less often due to urinary outflow obstruction or vascular lesions. The most common diseases include diabetic nephropathy, hypertensive nephropathy, glomerulonephritis (GN), tubulointerstitial kidney disease and polycystic kidney degeneration (4).
GN are a heterogeneous group of diseases with different pathogenesis, for which the common denominator is inflammation (4). They represent second cause of renal replacement therapy, probably because the onset of the disease affects young and middle-aged people (5). Generally, GN are divided into primary and secondary (6). The latter develop in a consequence of another, ongoing disease processes, e.g. systemic vasculitis or lupus erythematosus (5).
IgA nephropathy (IgAN) was first described by the French pathologist Jean Berger in 1968. It is the most common GN and depending on the continent represents 15-40% of all biopsy-proven primary GN (7). Although the disease is associated primarily with the mesangial deposition of IgA and mesangial cells proliferation, the spectrum of histopathological and clinical course is highly variable (8). IgAN is most common in Asia and the Caucasus, more rare in Europe and the United States, and is diagnosed only occasionally in Africa. Indirectly, this may be associated with more aggressive diagnostic approach and more frequent renal biopsies, or perhaps with the diet (9). The largest number of cases is diagnosed in the second and third decades of life. Although most cases of IgAN develop de novo, there is also a familial disease pattern (10).
The IgAN causes are not completely understood. They can be divided into genetic, environmental and infectious factor groups. In genetically predisposed individuals, the presence of yet unknown triggering factors, initiates the deposition of immunoglobulin A (IgA) in the glomerular mesangium. This results in an inflammatory reaction, mesangial hypercellurality and the appearance of clinical symptoms. IgA presents two isoforms (IgA1 and IgA2), existing as a monomeric or polymeric (mostly dimeric) form (10). In the mesangium of IgAN patients mostly deposits of IgA1 polymers are present. Importantly, a defective glycosylation in the hinge region of the heavy immunoglobulin chain (absence of galactose) result in an increased serum concentration of IgA1 subclasses with deregulated molecular structure. It is believed that the immune complexes of high molecular weight, which form with the described IgA1 low-galactose subclasses, are responsible for mesangial proliferation, local release of inflammatory mediators and glomerular damage (11).
Thanks to the genetic studies in patients with familial or sporadic IgAN, several gene polymorphisms were identified that may play important roles in the development of IgAN. For example, polymorphisms of the major histocompatibility complex (MHC), including increased incidence of HLA-BW35, HLA-BW12 and HLA-DR4 were described (4).
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Nowicki M: Metody wykrywania i oceny postępu przewlekłej choroby nerek. Choroby serca i naczyń 2007; 4(3): 137-141.
2. Król E, Rutkowski B: Przewlekła choroba nerek – klasyfikacja, epidemiologia i diagnostyka. Forum nefrologiczne 2006; 3: 13-17.
3. Czekalski S: Przewlekła choroba nerek – przewlekła niewydolność nerek w Polsce i na świecie. Przew Lek 2007; 1: 10-16.
4. Klinger M, Dziemianko I: Choroby nerek i dróg moczowych. Choroby kłębuszków nerkowych. [W:] Szczeklik A, Gajewski P (red.): Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych. Wyd. VI, MP, Kraków 2014: 1403-1561.
5. Klinger M: Współczesna nefrologia – nowe metody, nowe leki i wciąż wiele trudnych wyzwań. Pol Arch Med Wewn 2007; 117: 35-41.
6. Klinger M, Mazanowsk O: Pierwotne kłębuszkowe zapalenie nerek – współczesny algorytm postępowania diagnostycznego i terapeutycznego. Pol Arch Med Wewn 2008; 118(10): 567-571.
7. Le W, Liang S, Hu Y et al.: Long-term renal survival and related risk factors in patients with IgA nephropathy: results from a cohort of 1155 cases in a Chinease adult population. Nephrol Dial Transplant 2012; 27: 1479-1485.
8. Barbour SJ, Reich HN: Risc stratification of patients with IgA nephropathy. Nephrol Dial Transplant 2003; 18: 1541-1548.
9. Wada T, Nakao T, Matsumoto H et al.: Relationship between dietary protein intake and the changes in creatinine clearance and glomerular cross-sectional area in patients with IgA nephropathy. Clin Exp Nephrol 2015; 19(4): 661-668.
10. Baratt J, Feehally J: Immunoglobulin A Nephropaty and Related Disorders. [In:] Gilbert S, Weiner ED (eds.): National Kidney Foundation’s. Primer on kidney disease. 6th edition. Elsevier Saunders, Philadelphia 2014: 185-197.
11. Barratt J, Feehally J: Primary IgA nephropathy: new insights into pathogenesis. Semin Nephrol 2011; 31: 349-360.
12. Herzenberg AM, Fogo AB, Reich HN et al.: Validation of the Oxford classification of IgA nephropathy. Kidney Int 2011; 80: 310-317.
13. Barratt J, Smith AC, Feehally J: The pathogenic role of IgA1 O-linked glycosylation in the pathogenesis of IgA nephropathy. Nephrology (Carlton) 2007; 12: 275-284.
14. Foo JN, Liu J, Yu XQ: GWAS reveal novel IgA nephropathy risk loci. Oncotarget 2015; 6(18): 15738-15739.
15. Kiryluk K, Li Y, Scolari F et al.: Discovery of new risk loci for IgA nephropathy implicates genes involved in immunity against intestinal pathogens. Nat Genet 2014; 46(11): 1187-1197.
16. Li YJ, Du Y, Li CX et al.: Family-based association study showing that immunoglobulin A nephropathy is associated with the polymorphism 2093C and 2180T in the 3’untranslated region of the Megsin gene. J Am Soc Nephrol 2004; 15: 1739-1743.
17. Gharavi AG, Kiryluk K, Choi M et al.: Genome-wide association study identifies susceptibility loci for IgA nephropathy. Nat Genet 2011; 43: 321-327.
18. Freda B, Barden G: How Benign Is IgA Nephropaty with Minimal Proteinuria. J Am Soc Nephrol 2012; 23: 1607-1610.
19. Niemczyk M, Pączek L: Proteomika w nefrologii klinicznej. Nephrol Dial Pol 2010; 14: 31-33.
20. Mucha K, Bakun M, Jaźwiec R et al.: Complement components, proteolysis-related, and cell communication-related proteins detected in urine proteomics are associated with IgA nephropathy. Pol Arch Med Wew 2014; 124(7-8): 380-386.
21. Julian BA, Wittke S, Haubitz M et al.: Urinary biomarkers of IgA nephropathy and other IgA-associated renal diseases. World J Urol 2007; 25(5): 467-476.
22. Rocchetti MT, Centra M, Papale M et al.: Urine protein profile of IgA nephropathy patients may predict response to ACE-inhibitor therapy. Proteomics 2008; 8(1): 206-216.
