Streszczenie
Syntetycznie otrzymana sól sodowa lewoskrętnej tyroksyny (T4) jest leczeniem pierwszego wyboru niedoczynności tarczycy pierwotnej i wtórnej, niezależnie od jej przyczyny, w każdej grupie wiekowej. Chociaż prawidłowa tarczyca jest źródłem zarówno tyroksyny, jak i trijodotyroniny, nie są rekomendowane preparaty trijodotyroniny czy złożone tyroksyny z trijodotyroniną. Trijodotyronina zalecana jest jedynie u chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy, krótkotrwale po odstawieniu tyroksyny, oraz w leczeniu śpiączki hipometabolicznej. Celem leczenia tyroksyną jest doprowadzenie do klinicznej i biochemicznej eutyreozy. TSH jest dogodnym parametrem w diagnostyce i monitorowaniu leczenia, z wyjątkiem stanów takich jak niedoczynność centralna, podaż leków (glikokortykoidy, dopamina), obecność p/ciał przeciwko TSH, wczesny okres ciąży, niedomoga kory nadnerczy (może zwiększyć TSH). Dawka leku zależy od szeregu czynników, w tym: przyczyny i ciężkości niedoczynności, wieku, masy ciała, schorzeń współistniejących. Standardem jest codzienna poranna podaż na czczo 30-60 min przed śniadaniem, alternatywna opcja to codzienna podaż 3-4 godz. po kolacji. Pomyślne wyniki osiąga się także po podaniu jednorazowo w tygodniu należnej pełnej tygodniowej dawki lub podzielonej na dwie podawane dwukrotnie w tygodniu. W przypadkach upośledzonego wchłaniania możliwa jest cotygodniowa podaż domięśniowa. Dożylna, codzienna podaż może mieć zastosowanie u chorych z ciężką niedoczynnością, u których nie można stosować leczenia doustnego. Ocena wchłaniania tyroksyny z przewodu pokarmowego może być przeprowadzona w oparciu o test, polegający na podaży 1000 μg T4 jednorazowo na czczo i badaniu fT4 po 2, 4 i 6 godzinach. Badanie różnicuje upośledzenie wchłaniania – malabsorpcję – od pozornego upośledzenia – pseudomalabsorpcji. Preparaty różnych firm nie są uważane za równoważne, dlatego należy unikać zmian preparatów po ustaleniu dawki leku.

Summary
Levothyroxine (L-T4) represents the first-line treatment in patients with primary and central hypothyroidism in different periods of life. Although the normal thyroid gland secretes both thyroxine and triiodothyronine, currently, only L-T4 is recommended as a replacement therapy for hypothyroidism. Triiodothyronine is reserved as a second line drug with specific indications such as myxoedema coma or as short-term therapy in patients with thyroid cancer when L-T4 therapy is withdrawn. The goal of replacement therapy is to restore biochemical and clinical euthyroidism. TSH is a convenient test to diagnose and monitor hypothyroidism, except some condictions: central disease, drugs (glucorticoids, dopaminergic agents), heterophilic TSH-antibodies, early phases of pregnancy, adrenal insufficiency (may raise TSH). The dose of L-T4 depends on the cause and severity of hypothyroidism, patient age and sex, BMI, and concomitant diseases. L-T4 should be taken 30 to 60 minutes before breakfast or at bedtime 4 hours after the last meal. Noncompliant patients may recive their full weekly dose once weekly or half the dose twice weekly. In cases of malabsorption it can be injected weekly intramuscularly. Intravenous daily application may be considered when oral administration cannot be used in patients with severe hypothyroidism. The L-T4 absorption test, based on the administration of a single large dose of 1000 μg of T4, with thyroid function tests at 2, 4, and 6 hours, is the primary method for distinguishing between non-compliance and true malabsorption. Switches between levothyroxine products could potentially result in variations in the administered dose and should generally be avoided.