*Elżbieta Pels1
Początkowe zmiany demineralizacyjne – przyczyny powstawania, objawy, postępowanie terapeutyczne
Incipient demineralisation lesions – causes, signs and therapeutic approach
Chair and Department of Paedodontics, Medical University of Lublin
Head of Chair and Department: prof. Maria Mielnik-Błaszczak, MD, PhD
Streszczenie
Na demineralizację, czyli odwapnienie szkliwa, szczególnie podatne są świeżo wyrznięte zęby, ze względu na mniejszą zawartość składników mineralnych i większą zawartość wody w poszczególnych warstwach szkliwa u dzieci i młodzieży. W młodych zębach, w których nie został jeszcze w pełni zakończony proces mineralizacji pryzmatów szkliwa, łatwiej następuje demineralizacja, ale łatwiejsza może być również remineralizacja, ponieważ wymiana jonowa zależy od warunków środowiskowych. Celem pracy jest przedstawienie przyczyn, objawów oraz postępowania w odniesieniu do białych demineralizacyjnych plam szkliwa zębów. Występowanie białych plam może być spowodowane zaburzoną mineralizacją w okresie przed-erupcyjnym, fluorozą, hipomineralizacją pourazową, zmianami w szkliwie zębów w postaci białych plam powstających wokół zamków ortodontycznych. Białe plamy demineralizacyjne mogą być procesem odwracalnym, jeśli powierzchowna warstwa szkliwa będzie nienaruszona, a postępowanie terapeutyczne zostanie wdrożone odpowiednio wcześnie. W postępowaniu lekarskim należy uwzględnić: profesjonalną i domową profilaktykę fluorkową, zabieg infiltracji oraz niekiedy profesjonalne wybielanie zębów. Wczesne wdrożenie kompleksowego postępowania profilaktyczno-leczniczego wpływa na powodzenie leczenia demineralizacji szkliwa. Eliminacja lub wizualne zmniejszenie kontrastu nieestetycznych białych plam szkliwa jest warunkiem satysfakcji pacjenta podczas postępowania stomatologicznego.
Summary
Newly erupted permanent teeth are especially prone to demineralization process due to the fact that they contain less mineral compounds and have higher level of water in enamel’s layers. In young enamel with not finished mineralization of enamel prisms, demineralization and remineralization occur at the same rate since process of exchanging ions depends on external environment. The aim of this publication is to present causes, signs and therapeutic approach regarding white spots in the enamel. White spots’ occurence may be caused by disturbed mineralization in pre-eruptive period, fluorosis, posttraumatic hypomineralization, demineralized lesions around fixed orthodontic appliances. White spots can be reversible if the superficial layer of enamel stays intact and therapeutic measures were implemented early. In therapeutic approach professional and at home fluoride prevention, infiltration and also professional teeth whitening should be taken under consideration. Early implementation of therapy supports the successful treatment of demineralized enamel. Total elimination or decreasing the contrast between sound and demineralized enamel is crucial as it comes to patients’ satisfaction.
Wstęp
Szkliwo jest najtwardszą tkanką organizmu, ponieważ wagowo zawiera ok. 96% substancji mineralnych (głównie związków wapniowych i fosforanowych) i tylko 4% wody. Na demineralizację, czyli odwapnienie szkliwa, szczególnie podatne są świeżo wyrznięte zęby, ze względu na mniejszą zawartość składników mineralnych i większą zawartość wody w poszczególnych warstwach szkliwa u dzieci i młodzieży w stosunku do szkliwa osób dorosłych. Pod wpływem działania kwasów, powstających podczas spożywania pokarmów (np. węglowodanów), przestrzenie międzypryzmatyczne przy większej zawartości wody powiększają się, co powoduje łatwiejszą dyfuzję – wymianę jonów, a to z kolei jest powodem odwapnienia i w efekcie klinicznie obserwuje się białe, nieestetyczne plamy. Współczynnik refrakcji w zdrowym szkliwie wynosi 1,62, za co odpowiadają prawidłowo ukształtowane hydroksyapatyty. Natomiast w przypadku hipomineralizacji dochodzi do miejsc mniejszego zagęszczenia apatytów szkliwa, a większej zawartości wody i stąd współczynnik refrakcji jest mniejszy, ok. 1,33. Powoduje to sytuację, którą ludzkie oko rejestruje jako różne barwy powierzchni z powodu różnego odbicia światła. Jeszcze większy efekt jest widoczny, gdy powierzchnia zostanie osuszona dmuchawką (1).
Faktem jest także to, że w młodych zębach, w których nie został jeszcze w pełni zakończony proces mineralizacji pryzmatów szkliwa, łatwiej następuje demineralizacja, ale łatwiejsza może być również remineralizacja, ponieważ wymiana jonowa, w zależności od warunków środowiskowych, odbywa się zawsze w dwóch kierunkach. Korzystna sytuacja, sprzyjająca remineralizacji szkliwa występuje w warunkach:
– prawidłowej higieny jamy ustnej, tj. zęby wolne od płytki nazębnej (ang. dental plaque), tym samym brak wpływu bakterii i produktów ich przemiany materii – kwasów powodujących demineralizację,
– składu śliny bogatej w jony wapniowe, fosforanowe i obecności jonów fluorkowych, co pozwala na powstawanie na powierzchni szkliwa przesyconego roztworu fosforanu wapnia oraz tworzenie fluoroapatytów (jony fluorkowe pełnią rolę zarówno katalizatora wymiany jonowej wapnia i fosforu – proces rekrystalizacji, jak i bezpośrednio są wbudowywane w strukturę szkliwa – fluoroapatyty) (2).
Celem pracy jest przedstawienie przyczyn, objawów oraz postępowania terapeutycznego w przypadku występowania białych demineralizacyjnych plam szkliwa zębów na podstawie wybranych przypadków klinicznych.
Przyczyny powstawania białych demineralizacyjnych plam szkliwa
Próchnica początkowa (ang. caries incipiens), określana również jako plama próchnicowa (łac. macula cariosa), rozwija się w obrębie szkliwa w jego podpowierzchniowej warstwie. Warstwa zewnętrzna szkliwa w początkowej fazie jest niezmieniona i nieobjęta procesem chorobowym. Sytuacja ta wydaje się być związana z remineralizacyjnym wpływem czynników zawartych w ślinie i w najbardziej zewnętrznej warstwie szkliwa.
Zmiany w postaci białych plam obejmują wyłącznie warstwę szkliwa. Zębina w takich sytuacjach klinicznych jest zbudowana prawidłowo, bez jakichkolwiek zmian patologicznych. Obserwowane zmiany wg skali ISDAS II obejmują stopień 1 i 2 (3, 4).
Występowanie białych plam może wynikać również z innych przyczyn niż początkowy rozwój procesu próchnicowego. Są to:
a) zaburzona mineralizacja w okresie przederupcyjnym (ryc. 1, 2):
Ryc. 1. Nieprawidłowa mineralizacja szkliwa powstała w trakcie rozwoju preerupcyjnego
Fig. 1. Improper enamel mineralization in course of pre-eruptive period
Ryc. 2. Nieprawidłowa mineralizacja szkliwa powstała w trakcie rozwoju preerupcyjnego związana z częstym przyjmowaniem leków w czasie infekcji w okresie wczesnego dzieciństwa
Fig. 2. Improper enamel mineralization in course of pre-eruptive period caused by numerous medications administered during infection in early childhood
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. Denis M, Atlan A, Vennat E et al.: White defects on enamel: diagnosis and anatomopathology: two essential factors for proper treatment (part 1). Int Orthod 2013; 11: 139-165. 2. Alexander SA, Ripa LW: Effects of self-applied topical fluoride preparations in orthodontic patients. Angle Orthod 2000; 70: 424-430. 3. Kämppi A, Tanner T, Päkkilä J et al.: Comparison of simple screening criteria with the International Caries Detection and Assessment System classification in determining restorative treatment need. Int Dent J 2015; 26: 1-8. doi: 10.1111/idj.12204. 4. Ismail AI, Sohn W, Tellez M et al.: The International Caries Detection and Assessment System (ICDAS): an integrated system for measuring dental caries. Community Dent Oral Epidemiol 2007; 35: 170-178. 5. William V, Messer LB, Burrow MF: Molar incisor hypomineralization: review and recommendations for clinical management. Pediatr Dent 2006; 28: 224-232. 6. Brown MD, Campbell PM, Schneiderman ED, Buschang PH: A practice-based evaluation of the prevalence and predisposing etiology of white spot lesions. Angle Orthod 2015 Aug 4. doi: 10.2319/041515-249.1 [Epub ahead of print]. 7. Mackay TD, Thomson WM: Enamel defects and dental caries among Southland children. N Z Dent J 2005; 101: 35-43. 8. Attal JP, Atlan A, Denis M et al.: White spots on enamel: treatment protocol by superficial or deep infiltration (part 2). Int Orthod 2014; 12: 1-31. 9. Pini NI, Sundfeld-Neto D, Aguiar FH et al.: Enamel microabrasion: An overview of clinical and scientific considerations. World J Clin Cases 2015; 3: 34-41. 10. Bahoum A, Bahije L, Zaoui F: Enamel demineralization in orthodontics. Systematic use of fluoride in prevention and treatment. Schweiz Monatsschr Zahnmed 2012; 122: 937-947. 11. Berlin-Broner Y, Levin L, Ashkenazi M: Awareness of orthodontists regarding oral hygiene performance during active orthodontic treatment. Eur J Paediatr Dent 2012; 13: 187-191. 12. Al-Mulla A, Karlsson L, Kharsa S et al.: Combination of high-fluoride toothpaste and no post-brushing water rinsing on enamel demineralization using an in-situ caries model with orthodontic bands. Acta Odontol Scand 2010; 68: 323-328. 13. Torres CR, Borges AB: Color masking of developmental enamel defects: a case series. Oper Dent 2015; 40: 25-33. 14. Jahanbin A, Ameri H, Shahabi M, Ghazi A: Management of Post-orthodontic White Spot Lesions and Subsequent Enamel Discoloration with Two Microabrasion Techniques. J Dent (Shiraz) 2015; 16 (suppl. 1): 56-60. 15. Morrier JJ: White spot lesions and orthodontic treatment. Prevention and treatment. Orthod Fr 2014; 85: 235-244.
