© Borgis - Postępy Nauk Medycznych 10/2016, s. 767-769
*Edward Czerwiński1, 2, Jolanta Osieleniec2, Małgorzata Berwecka1
Expanded criteria for diagnosis of osteoporosis
Poszerzenie kryteriów rozpoznania osteoporozy
1Department of Bone and Joint Diseases, Faculty of Health Sciences, Jagiellonian University Medical College, Kraków
Head of Department: Professor Edward Czerwiński, MD, PhD
Assistant: Małgorzata Berwecka, MSc
2Kraków Medical Center
Head of Center: Professor Edward Czerwiński, MD, PhD
Streszczenie
Dotychczasowe kryteria osteoporozy WHO przyjmujące za próg rozpoznania wartość wskaźnika T ≤ -2,5 są stanowczo niewystarczające. 70% złamań dokonuje się u osób, które według tego kryterium nie mają osteoporozy. Powoduje to, że większość osób, którym grozi ryzyko złamania, nie jest leczona i zmniejszenie liczby złamań jest niewystarczające. W roku 2010 grupa robocza National Bone Health Alliance (NBHA) zaproponowała poszerzenie kryteriów diagnostycznych, wychodząc z założenia, że osteoporoza powinna być rozpoznawana u osób, którym grozi złamanie. Powyższe kryteria zostały zaadaptowane do warunków w Polsce przez Zespół Ekspertów ds. Osteoporozy przy Konsultancie Krajowym ds. Reumatologii, który w roku 2015 zaproponował poszerzenie kryteriów osteoporozy. Powinna być ona rozpoznawana u pacjentów spełniających jedno z poniższych kryteriów:
– bez złamań, DXA T-score ≤ -2,5,
– złamanie niskoenergetyczne bliższego końca kości udowej (bkku), bez badania DXA,
– złamanie niskoenergetyczne w lokalizacji głównej: kręgosłup, bkku, bliższy koniec kości ramiennej, także niektóre przypadki złamania kości przedramienia oraz osteopenia lub osteoporoza w badaniu DXA kręgosłupa lub biodra,
– bez złamań (lub ze złamaniami), FRAX BMD > 10% (FRAX dla populacji polskiej).
Powyższe stanowisko zostało przekazane Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej w Polsce.
Summary
Current WHO diagnostic criteria according to which the threshold for osteoporosis diagnosis is a T-score ≤ -2.5, are unsatisfactory because, according to this criterion 70% persons, who suffered fractures had excluded osteoporosis. In 2010, the National Bone Health Alliance published expanded criteria on assumption those who have elevated fracture risk shul be treated. This position has been adopted to Polish population by Group of Experts on Osteoporosis at the National Consultants for Rheumatology in 2015, and following guidelines has been proposed. Osteoporosis should be diagnosed in postmenopausal women (over the age of 50 years) and in men over the age of 65 years who fulfil one of condition:
– without fractures, DXA T-score ≤ -2.5 SD,
– low-trauma hip fracture without a BMD measurement,
– major low-trauma fracture (vertebral, hip, proximal humerus, also in some cases distal forearm fracture) and osteopenia or osteoporosis (at the spine or hip),
– without fractures (or with fractures), FRAX BMD > 10% (FRAX for polish population).
Who diagnostic criteria of osteoporosis
The existing diagnostic criteria of osteoporosis are based on the bone mineral density (BMD) results. They stem from the WHO definition of osteoporosis from 1993 according to which osteoporosis is defined as a systemic metabolic skeletal disease characterised by low bone mass and microarchitectural deterioration of bone tissue with a consequent increase in bone fragility and susceptibility to fractures.
According to these criteria osteoporosis should be diagnosed in patients with T-score in the proximal femur (hip) or the spine equal to or less than -2.5 SD (1). The WHO working group set the level of -2.5 SD arbitrarily on the basis of epidemiological data indicating that 95% of fractures occur in these ranges (2). This relationship applies only to proximal femur however, after a long-lasting debate it was determined that osteoporosis can also be diagnosed based on the results of measurements in the spine.
Clinical trials carried out since the 1990s confirmed the validity of this change. The inclusion criterion in most studies was the value of T-score equal to or less than -2.5 SD in the spine or femoral neck, and in this population the antifracture efficacy of the tested medications was demonstrated.
The great advantage of the densitometric examination is the ability to quantify the degree of loss of bone mineral density by means of a very precise method (error tolerance in DXA 1-3%) (3).
Problems arising from the current criteria
It is known that the reduction of bone mineral density is one of the strongest risk factors of fractures and the decrease in BMD by 1 SD entails 2.5-fold increase in the risk of fracture (tab. 1) (4, 5). Unfortunately, as it turned out, 70% of fractures occur in individuals who do not fall under the diagnosis of osteoporosis based on the densitometry result (6).
Therefore, on the basis of DXA a person in a real risk of a fracture can be considered “healthy”, despite the fact that this group of patients is most vulnerable to fractures and should be treated.
Tab. 1. The increase in risk of fracture for every 1 SD decrease in BMD (5)
| Site of measurement | Foream fracture | Hip fracture | Vertebral fracture | All fractures |
| Distal radius | 1.7 | 1.8 | 1.7 | 1.4 |
| Femoral neck | 1.4 | 2.6 | 1.8 | 1.6 |
| Lumbar spine | 1.5 | 1.6 | 2.3 | 1.5 |
The fundamental question arises: what “disease” should be diagnosed in a 50-year-old woman who sustained an osteoporotic fracture and the result of DXA excludes osteoporosis? As a consequence of this shortcoming of the WHO definition, most people with elevated risk of a fracture remain untreated. At the same time, there is no established therapy for those who have T-score greater than -2.5 SD and there is no research in this area.
Diagnosis of fracture risk using FRAX
The introduction of the FRAX tool for the assessment of fracture risk in 2008 was a major advance in diagnostics of osteoporosis. The FRAX method allows to determine the risk of fracture based on BMD or BMI as well as known fracture risk factors, such as: prevalent low-energy fractures, family history of fractures, smoking, corticosteroid therapy, alcoholism, rheumatoid arthritis.
FRAX calculations are based on the results of a prospective study on 230,486 subjects. Currently, 62 models exist in 57 countries. It is estimated that 78% of the world’s population is embraced by FRAX, and the annual number of individual calculations reaches 3.5 million (7, 8).
Position statement of the National Bone Health Alliance Working Group
Powyżej zamieściliśmy fragment artykułu, do którego możesz uzyskać pełny dostęp.
Mam kod dostępu
- Aby uzyskać płatny dostęp do pełnej treści powyższego artykułu albo wszystkich artykułów (w zależności od wybranej opcji), należy wprowadzić kod.
- Wprowadzając kod, akceptują Państwo treść Regulaminu oraz potwierdzają zapoznanie się z nim.
- Aby kupić kod proszę skorzystać z jednej z poniższych opcji.
Opcja #1
29 zł
Wybieram
- dostęp do tego artykułu
- dostęp na 7 dni
uzyskany kod musi być wprowadzony na stronie artykułu, do którego został wykupiony
Opcja #2
69 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 30 dni
- najpopularniejsza opcja
Opcja #3
129 zł
Wybieram
- dostęp do tego i pozostałych ponad 7000 artykułów
- dostęp na 90 dni
- oszczędzasz 78 zł
Piśmiennictwo
1. NIH Consensus Development Panel on Osteoporosis Prevention, Diagnosis, and Therapy: Osteoporosis prevention, diagnosis, and therapy. JAMA 2001; 285(6): 785-795.
2. Kanis JA: Assessment of fracture risk and its application to screening for postmenopausal osteoporosis: synopsis of a WHO report. WHO Study Group. Osteoporos Int 1994; 4: 368-381.
3. Shepherd JA, Lu Y, Wilson K et al.: Cross-calibration and minimum precision standards for dual-energy X-ray absorptiometry: the 2005 ISCD Official Positions. J Clin Densitom 2006 Jan-Mar; 9(1): 31-36. Epub 2006 May 12.
4. Kanis JA, Johnell O, Oden A et al.: Ten year probabilities of osteoporotic fractures according to BMD and diagnostic thresholds. Osteoporos Int 2001 Dec; 12(12): 989-995.
5. Marshall D, Johnell O, Wedel H: Meta-analysis of how well measures of bone mineral density predict occurrence of osteoporotic fractures. BMJ 1996; 312: 1254-1259.
6. Siris ES, Chen Y, Abbott TA et al.: Bone mineral density thresholds for pharmacological intervention to prevent fractures. Arch Intern Med 2004; 164(10): 1108-1112.
7. Kanis JA Hans D, Cooper C et al.: Interpretation and use of FRAX in clinical practice. Osteoporos Int 2011 Sep; 22(9): 2395-2411. DOI: 10.1007/s00198-011-1713-z.
8. Lewiecki EM, Compston JE, Miller PD et al.: Official Positions for FRAX® Bone Mineral Density and FRAX® simplification from Joint Official Positions Development Conference of the International Society for Clinical Densitometry and International Osteoporosis Foundation on FRAX®. J Clin Densitom 2011 Jul-Sep; 14(3): 226-236.
9. Siris ES, Chen Y, Abbott TA et al.: Bone mineral density thresholds for pharmacological intervention to prevent fractures. Arch Intern Med 2004; 164(10): 1108-1112.
10. Hans D, Goertzen AL, Krieg MA, Leslie WD: Bone microarchitecture assessed by TBS predicts osteoporotic fractures independent of bone density: the Manitoba study. J Bone Miner Res 2011 Nov; 26(11): 2762-2769.
11. Diez-Perez A, Güerri R, Nogues X et al.: Microindentation Methodology. J Bone Miner Res 2010; 25(8): 1877-1885.
12. Mäyränpää MK, Tamminen IS, Kröger H, Mäkitie O: Bone biopsy findings and correlation with clinical, radiological, and biochemical parameters in children with fractures. J Bone Miner Res 2011 Aug; 26(8): 1748-1758. DOI: 10.1002/jbmr.3
13. Klotzbuecher CM, Ross PD, Landsman PB et al.: Patients with prior fractures have an increased risk of future fractures: a summary of the literature and statistical synthesis. J Bone Miner Res 2000 Apr; 15(4): 721-739.
14. Marcinowska-Suchowierska E, Głuszko P, Badurski J et al.: Treatment of osteoporosis in Poland – availability and reasons for lack of implementation. Postępy Nauk Medycznych 2015; 28(12): 879-885.
